Πηγή: http://www.palestineresist.gr/ouractions/85-2011-07-01-14-04-05.html
Στις 8 και 10 Μαΐου η ομάδα “Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση” προχώρησε σε παρέμβαση ενάντια στην συμμετοχή του Ισραήλ στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης ως τιμώμενη χώρα. Σύμφωνα με την ανακοίνωσή[i] τους “κολλήθηκαν χαρτοπανό στις εισόδους, μοιράστηκαν φυλλάδια και πετάχτηκαν τρικάκια με συνθήματα”[ii].
Το εν λόγω φυλλάδιο βρίθει αντισιωνιστικών επιχειρημάτων που μόνο στόχο έχουν την απονομιμοποίηση και δαιμονοποίηση του ισραηλινού κράτους: ταυτίζει τον ναζισμό με τον σιωνισμό και το άπαρτχαϊντ με την ισραηλινή δημοκρατία, σχετικοποιεί το Ολοκαύτωμα, αντιμετωπίζει το (πολύπλευρο και αντιφατικό) Ισραήλ ως μια μονολιθική και αδιαφοροποίητη φονική μηχανή στην οποία αποδίδεται ακόμα και η πρόθεση εξόντωσης του Παλαιστινιακού πληθυσμού.
Όπως ήταν αναμενόμενο η αντισημιτική συνωμοσιολογία διαπερνά όλο το κείμενο – παραλήρημα για τον απλούστατο λόγο πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς αυτήν. Οι συντάκτες του φυλλαδίου περιγράφουν την Ισραηλινή κοινωνία ως ενα νεφελώδες, ομογενές κοινωνικό σώμα που συνέχεται μόνο απο το μίσος του για τους Άραβες. Έτσι εξηγείται η στοχοποίηση μιας έκθεσης βιβλίων, λες και ήταν διπλωματική αντιπροσωπεία. Συγκεκριμένα, το φυλλάδιό τους έχει άξονα το «ξεσκέπασμα» του Άμος Οζ και του Α.Β. Γεοσούα μέσω της παράθεσης δηλώσεων τους που επιτίθενται στην Χεζμπολά και οι οποίες δήθεν αποδεικνύουν τον ρόλο τους “ως το «αριστερό» άλλοθι της ισραηλινής κατοχής”. Στην συνέχεια αναφέρονται τρεις αντισιωνιστές συγγραφείς (Πάπε, Φίνκελσταιν, Τσόμσκι), που σύμφωνα με την άποψη της “Δικτύωσης Αλληλεγγύης” αποτελούν το αντίβαρο στους σιωνιστές διανοούμενους.
Τα συμπεράσματα που εξάγουμε από αυτά τα κείμενα είναι αποκαλυπτικά για τον τρόπο σκέψης αυτών των ανθρώπων. Θα μπορούσαμε να τα συμπυκνώσουμε στα εξής σημεία:
α) Η ιδιότητα του Ισραηλινού Εβραίου (και μόνον) καθιστά κάποιον υπόλογο για τα εγκλήματα τα οποία αποδίδουν στο Ισραήλ οι αντισιωνιστές. Επίσης, η ίδια ιδιότητα επισκιάζει οποιοδήποτε άλλο ατομικό χαρακτηριστικό όπως οι προσωπικές εμπειρίες, το επάγγελμα, το οικογενειακό υπόβαθρο, οι πολιτικές πεποιθήσεις κτλ. Το μόνο που ενδιαφέρει τους αντισιωνιστές είναι η με την πιο στενή έννοια εθνική ταυτότητα των συγγραφέων, η οποία εκλαμβάνεται apriori ως τεκμήριο ενοχής.
Από την άλλη, οι αντισιωνιστικές πεποιθήσεις ενός εβραίου (και μόνον αυτές) αρκούν ώστε αυτός να θεωρηθεί σύμμαχος της “Δικτύωσης Αλληλεγγύης” και των ομοϊδεατών της. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τους τρεις προαναφερθέντες αντισιωνιστές εβραίους μόνο ο Πάπε είναι και Ισραηλινός.
β) Οτιδήποτε παράγεται στο Ισραήλ θεωρείται, ανεξαρτήτως χρήσης και περιεχομένου, προϊόν καταπίεσης και φορέας προπαγάνδας. Έτσι οι επικριτές του δεν κάνουν καμία διάκριση μεταξύ ισραηλινών προϊόντων. Μποϋκοτάρουν βιβλία, φάρμακα, αναψυκτικά[iii] λες και είναι π.χ. όπλα.
γ) Η κριτική σε οποιονδήποτε εχθρό του Ισραήλ εκλαμβάνεται ως φιλοπόλεμη, ακόμη και στην περίπτωση που ο εχθρός είναι η ισλαμιστική, τρομοκρατική οργάνωση Χεζμπολά. Φυσικά, η “Δικτύωση Αλληλεγγύης” δεν θα κανει ποτέ τον κόπο να εξηγήσει στους περαστικούς που απευθύνεται ότι η Χεζμπολά την οποία υπερασπίζεται με πάθος δεν είναι ούτε παλαιστινιακή αλλά ούτε καν σουνιτική[iv]. Παρόλα αυτά, η Χεζμπολά, όπως και η Χαμάς, απεργάζεται την καταστροφή του Ισραήλ και έτσι αυτόματα καθίσταται άξια αλληλεγγύης από τους αντισιωνιστές. Οτιδήποτε αναδεικνύει την πολυπλοκότητα της Μέσης Ανατολής κινδυνεύει να διαρρήξει το απλοϊκό σχήμα “κακοί εβραίοι εναντίον καλών Αράβων”. Απ’ ό,τι φαίνεται η “Δικτύωση Αλληλεγγύης” αρκείται στο να εγκρίνει την αντισιωνιστική βία απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Οι παραπάνω παρατηρήσεις ας εκληφθούν ως στοιχειώδεις σημειώσεις πάνω σε ένα τεράστιο θέμα όπως η επικαιροποίηση του αντισημιτικού λόγου και της αντισημιτικής βίας. Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να συζητιέται δημόσια αυτό το πρόβλημα αποτελεί ευκαιρία για όσους και όσες εναντιώνομαστε στον αντισημιτισμό να εντείνουμε και να διευρύνουμε ακόμα περισσότερο την συζήτηση. Χρέος όλων μας είναι να καταστήσουμε σαφές ότι η υποστήριξη του Ισραήλ, ως η μόνη κρατική οντότητα παγκοσμίως που υπερασπίζεται αδιαπραγμάτευτα τους Εβραίους, είναι κεντρική πτυχή του αντι-αντισημιτικού λόγου και στάσης.
Υ.Γ. Είναι αδύνατον να περάσει ασχολίαστη η κουτοπονηριά με την οποία η “Δικτύωση Αλληλεγγύης” παραλείπει να αναφερθεί στον συγγραφέα Νταβίντ Γκρόσμαν. Και πως θα μπορούσε άλλωστε;
Στις 10 Αυγούστου 2006 (εν μέσω πολέμου) ο Γκρόσμαν έδωσε μαζί με τον Οζ και τον Γεοσούα συνέντευξη τύπου, στην οποία ζητούσαν από την κυβέρνηση να επιδιώξει ανακωχή και διαπραγματεύσεις με την Χεζμπολά. Δύο μέρες αργότερα, ο εικοσάχρονος γιος του, Ούρι, σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά στο Νότιο Λίβανο.
Παρόλα αυτά ο Γκρόσμαν διατηρεί μέχρι σήμερα την φιλειρηνική στάση του[v].
Μιχάλης Δασκαλάκης – Γιόντης
17/5/2014
Σημειώσεις
[i] “Καταγγέλλουμε τους διοργανωτές της έκθεσης που ερήμην της πόλης μας τιμούν το κράτος των μακελάρηδων Ισραηλινών και τους υποστηρικτές του.”
Το σύνθημα – κατακλείδα της ανακοίνωσης αναδεικνύει με το πιο χυδαίο τρόπο την επιδεικτική αδιαφορία για το παρελθόν της πόλης -τόσο το ένδοξο όσο και το σκοτεινό.
[ii] http://www.palestineresist.gr/ouractions/317-paremvash-stin-ekthesi-thessalonikis.html
[iii] http://en.wikipedia.org/wiki/SodaStream#Controversy
[iv] Άραγε σε ποιούς θα έδειχνε την αλληλεγγύη της η “Δικτύωση” σε μια ενδεχόμενη σύρραξη μεταξύ Παλαιστινίων Τζιχαντιστών και Χεζμπολά; Αυτό το υποθετικό σενάριο δεν είναι διόλου απίθανο: http://www.dailystar.com.lb/News/Lebanon-News/2014/Jan-09/243527-palestinians-fear-war-with-hezbollah.ashx
[v] http://www.theguardian.com/books/2010/aug/29/david-grossman-israel-hezbollah-interview
Η παρούσα παρέμβαση του Μιχάλη Δασκαλάκη-Γιόντη δημοσιεύεται για πρώτη φορά στο ιστολόγιο enantiastonantisimitismo.wordpress.com.
Against antisemitism - Ενάντια στον αντισημιτισμό 
Reblogged this on Marxist Reloaded.
“Χρέος όλων μας είναι να καταστήσουμε σαφές ότι η υποστήριξη του Ισραήλ, ως η μόνη κρατική οντότητα παγκοσμίως που υπερασπίζεται αδιαπραγμάτευτα τους Εβραίους, είναι κεντρική πτυχή του αντι-αντισημιτικού λόγου και στάσης.”
Συμφωνώ μαζί σας ότι η υποστήριξη της ύπαρξης του Ισραήλ ως Εβραϊκού κράτους είναι κεντρική πτυχή του αντισημιτικού λόγου και στάσης.
Εσείς όμως το θέτετε πολύ γενικότερα: μιλάτε για υποστήριξη του Ισραήλ χωρίς να διευκρινίζετε τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτή η υποστήριξη. Εννοείτε δηλαδή ότι πρέπει να υποστηρίζουμε την στάση του Ισραήλ να θεωρεί αδιαπραγμάτευτη την Ανατολική Ιερουσαλήμ? Μα, αν το Ισραήλ δεν βάλει λιγο νερό στο εθνικοθρησκευτικό κρασί του, πώς θα υπάρξει ελπίδα για ειρήνευση με τους Παλαιστίνιους, οι οποίοι είναι ακόμη περισσότερο ανένδοτοι στις εθνικοθρησκευτικές τους απαιτήσεις? Υποτίθεται ότι περιμένουμε από τους πιο προνομιούχους (προνομιούχους σε θέματα μόρφωσης, πλούτου, κλπ) να κάνουν την πρώτη υποχώρηση σε μία διένεξη. Και στην περίπτωσή μας οι πιο προνομιούχοι είναο οι Ισραηλινοί, όχι οι Παλαιστίνιοι. Αλλά βλέπουμε σχεδόν όλο τον ισραηλινό πληθυσμό να αντιτίθεται στην ιδέα παραχώρησης της Α.Ιερουσαλήμ ακόμη κι αν αυτή η παραχώρηση επρόκειτο να φέρει διαρκή ειρήνη.
Γιατί λοιπόν να υποστηρίζουμε αυτή την ανένδοτη στάση του Ισραήλ? Άλλο το να υποστηρίζουμε την ύπαρξη του Ισραήλ ως Εβραϊκού κράτους (ως το μόνο εγγυημένα ασφαλές καταφύγιο των Εβραίων, σε περίπτωση που Ευρώπη, ή κάποιος άλλος, τρελαθεί ξανά, όπως στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο) και άλλο το να μην κριτικάρουμε την στάση του Ισραήλ στις ειρηνευτικές διαδικασίες. Μου φαίνεται όμως ότι εσείς ζητάτε ακριβώς αυτό: να στηρίζουμε δηλαδή όλες τις πολιτικές του Ισραήλ, είτε είναι ηθικές είτε όχι.
Εδώ διαφωνώ ριζικά.
Και για να μην παρεξηγηθώ, να πω ότι γνωρίζω πολυ καλά ότι εμείς οι Έλληνες, αν βρισκόμασταν στη θέση των Ισραηλινών, θα ημασταν ακόμη περισσότερο ανένδοτοι απέναντι στους Παλαιστίνιους, και θα είχαμε διαπράξει σοβαρά εγκλήματα εναντίον τους. Αυτό όμως δείχνει ότι οι Ισραηλινοί συμπεριφέρονται καλύτερα από το πώς θα είχαν συμπεριφερθεί οι Έλληνες, δεν αποδεικνύει ότι η συμπεριφορά του Ισραήλ είναι αντικειμενικά ηθική. Χώρες όπως η Αγγλία ή οι Σκανδιναβικές χώρες θα είχαν πολύ πιο ανοιχτόμυαλη συμπεριφορά σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις από ότι το Ισραήλ.
Με αυτούς συγκρίνω το Ισράηλ (Άγγλους, Σκανδιναβούς), με τους πραγματικά πολιτισμένους λαούς, όχι με τον Αραβικό κόσμο, ούτε με τους κάφρους Έλληνες (εντάξει, δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες κάφροι, οι περισσότεροι όμως είναι).
PS: Έλληνας είμαι, άθεος, μη Εβραίος.
Μια μικρή διόρθωση: η φωτογραφία είναι από αγώνα στο στάδιο Καραϊσκάκη, όχι σε γήπεδο της Θεσσ/κης.