Ένα φαινομενικά ευτελές αντικείμενο που εντοπίστηκε στα σκουπίδια επαναφέρει στο προσκήνιο μια ολόκληρη Κοινότητα της οποίας το νήμα κόπηκε βίαια το Μάρτιο του 1943 στο στρατόπεδο θανάτου της Τρεμπλίνκα.
Η Εβραϊκή Κοινότητα της Ξάνθης αριθμούσε έως τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο περί τα 550 μέλη. Σχεδόν όλοι οι Ξανθιώτες Εβραίοι χάθηκαν εν έτει 1943 στο στρατόπεδο θανάτου της Τρεμπλίνκα μαζί με τους Εβραίους των Σερρών, της Δράμας, της Καβάλας, της Κομοτηνής και της Αλεξανδρούπολης. «Το βράδυ της 7ης Μαρτίου 1943, […] οι Βούλγαροι τους έβγαλαν από τα σπίτια τους, τους φυλάκισαν σε καπναποθήκες, προτού διασχίσουν τη Βουλγαρία σιδηροδρομικώς, οδηγηθούν στο λιμάνι του Λομ και από εκεί με ποταμόπλοια στη Βιέννη, για να ξαναμπούν σε τρένα με προορισμό την Τρεμπλίνκα. Λίγες ώρες μετά την άφιξή τους νεκροί καίγονταν στην καρδιά της Κόλασης», γράφει η ιστορικός Ρίκα Μπενβενίστε (Η ανακάλυψη της Τρεμπλίνκα, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 30.01.2021).
Κλικ για μεγέθυνση.
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, η αδερφή της βιομηχανικής αρχαιολόγου και μουσειολόγου Μαρίας Πετρά εντόπισε τυχαία στο κέντρο της Ξάνθης μια πεταμένη ξύλινη ντουλάπα. Περιεργαζόμενη τη ντουλάπα με σκοπό αρχικά να την αξιοποιήσει ως τροφοθήκη, η Μαρία Πετρά ανακάλυψε σε τρία σημεία το αποτύπωμα του ονόματος του ιδιοκτήτη της, Γιουδά Χαΐμ Περαχιά. Η διάσωση αυτού του παλιού χρηστικού αντικειμένου πήρε αίφνης το χαρακτήρα της επανασύνδεσης με την Κοινότητα της οποίας το νήμα κόπηκε βίαια το Μάρτιο του 1943. Διότι ο Περαχιά (1886-1970), γόνος εβραϊκής οικογένειας από τη Σαλονίκη και απόφοιτος της Alliance Israélite Universelle, υπήρξε διευθυντής της κραταιάς καπνικής εταιρείας Commercial Company of Salonica Ltd αρχικά στις πόλεις της Καβάλας, της Δράμας και στη συνέχεια στην Ξάνθη. Από εύνοια της τύχης γλύτωσε τη σύλληψη και τον εκτοπισμό στο στρατόπεδο θανάτου της Τρεμπλίνκα καταφέρνοντας να διαφύγει εκτός Θράκης.
Το νήμα που αναπάντεχα ξετύλιξε η ντουλάπα αυτή έδωσε το έναυσμα για τη δημιουργία ενός διαδραστικού εργαστηρίου, το οποίο πραγματοποιήθηκε πριν λίγους μήνες στο πλαίσιο του προγράμματος Δράσεις Ιστορίας Μνήμης Πολιτισμού και υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης. Η Μαρία Πετρά, υπεύθυνη του εργαστηρίου μαζί με το Νίκο Κοσμίδη, έδωσε σχετικά με αυτό συνέντευξη στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξάνθης, στην οποία αναφέρεται και σε όσους ρωτούν επίμονα – ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη ανέγερση του Μνημείου Ολοκαυτώματος στην Ξάνθη – για το λόγο της ενασχόλησης «με τους Εβραίους» όταν «υπάρχει το Ισραήλ και το Παλαιστινιακό». Η κ. Πετρά κάνει εν συνεχεία ενδιαφέρουσες επισημάνσεις για τη σημασία της ενασχόλησης με την τοπική ιστορία:
Το εργαστήριο «Μια ντουλάπα, τρεις πόλεις, μια ιστορία» πραγματοποιήθηκε στον διατηρητέο χώρο «Παστάλι», ο οποίος βρίσκεται στην Παλιά Χρύσα της Ξάνθης. Το εργαστήρι ολοκληρώθηκε με την επίσημη παρουσίαση του τεκμηρίου σε ειδική εκδήλωση στην Ξάνθη το Μάρτιο του 2023 (παραθέτουμε παρακάτω το βίντεο της εκδήλωσης). Ξεχωρίζουν, μεταξύ άλλων, η ομιλία του Paweł Maliszewski, επιστημονικού συνεργάτη του Μουσείου της Τρεμπλίνκα, καθώς και η απαγγελία δύο ποιημάτων του Γιουδά Χαΐμ Περαχιά, γραμμένων το 1941 και 1943, από τη Μαρία Πετρά και τον Γιώργο Κατσαβέλη. Με το λογοτεχνικό έργο του Περαχιά έχει ασχοληθεί επισταμένα η ισραηλινή ερευνήτρια Susy Gruss.
Πραγματοποιήθηκε χθες η διαδικτυακή παρουσίαση του 4ου τεύχους του αξιόλογου περιοδικού «Άνθρωπος» (διευθυντής: Μιχάλης Πάγκαλος). Στην παρουσίαση συμμετείχε και ο υπεύθυνος του παρόντος ιστολογίου μιλώντας για τη διαχρονία της αντισημιτικής βίας στη Γερμανία και την Ελλάδα. Στο ακόλουθο βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την εκδήλωση.
Τον περασμένο Ιούνιο, η οργάνωση Community Security Trust (CST) για την ασφάλεια της Εβραϊκής Κοινότητας της Μεγάλης Βρετανίας συνέταξε μια λεπτομερή έκθεση για το αντισημιτικό μίσος και την προτροπή σε βία από ακροδεξιούς χρήστες στα social media. Το CST βρήκε ότι αυτοί οι χρήστες έχουν εγκαταλείψει τις mainstream ιστοσελίδες όπως το Facebook ή το YouTube και ότι επικοινωνούν πλέον σε πλατφόρμες όπως το Gab, το Telegram, το BitChute και το 4chan καθώς εκεί τους παρέχεται πλήρης ασυλία. Το υλικό που συνέλεξε το CST από αυτές τις τέσσερις πλατφόρμες είναι τόσο ακραίο και σοκαριστικό που οι ιθύνοντες της οργάνωσης αποφάσισαν να μην το δημοσιοποιήσουν αλλά να το κοινοποιήσουν μόνο στις αρχές της Μεγάλης Βρετανίας με την ελπίδα ότι αυτές θα αναλάβουν δράση κατά των online ναζιστικών κοινοτήτων.
Στο βίντεο που ακολουθεί, ο Μαρκ Γκάρντνερ συνοψίζει εκ μέρους του CST τα πορίσματα της μη δημοσιοποιημένης έκθεσης. Βασική του θέση: Δεν ισχύει ότι οι ναζί που επιλέγουν εβραϊκούς ή μη στόχους στη Νέα Ζηλανδία, στις ΗΠΑ ή, πιο πρόσφατα, στη Γερμανία είναι «μοναχικοί λύκοι», παρά το γεγονός ότι διαπράτουν τις ένοπλες επιθέσεις μόνοι τους. Χωρίς την ιδεολογική υποστήριξη των online κοινοτήτων και τη συστηματική εξύμνηση κάθε αιματοκυλίσματος δεν θα ήταν δυνατό το πέρασμα από τα λόγια στην πράξη.
Στο βίντεο γίνονται αναφορές και στην επίθεση στη Συναγωγή της Χάλε τον περασμένο Οκτώβριο. Η δίκη του δράστη συνεχίζεται αύριο μετά από διακοπή τριών εβδομάδων. Έως τώρα έχει αρνηθεί να μιλήσει με συγκεκριμένα στοιχεία για τις επαφές του στο διαδίκτυο.
In a new report, CST uncovers shocking extent of terror incitement and anti-Jewish hate created and circulated by right wing extremists online. See how four social platforms are exposed in this ground-breaking research.
Στις 21 Ιουλίου ξεκίνησε στο Μάγκντεμπουργκ η δίκη του ακροδεξιού δράστη της αντισημιτικής επίθεσης στη συναγωγή της πόλης Χάλε της Γερμανίας. Θυμίζουμε ότι τη στιγμή της ένοπλης επίθεσης (9 Οκτωβρίου 2019) ομάδα πιστών γιόρταζε εντός της συναγωγής το Γιομ Κιπούρ, την Ημέρα του Εξιλασμού, την πιο μεγάλη εορτή του ιουδαϊσμού. Η στιβαρή δρύινη πόρτα της εισόδου στάθηκε εμπόδιο στις επίμονες προσπάθειες του δράστη να εισέλθει στη συναγωγή και να προκαλέσει λουτρό αίματος. Όταν απέτυχε να παραβιάσει την είσοδο πυροβόλησε και σκότωσε μια διερχόμενη γυναίκα, την Γιάνα Λ., που μόλις τον είχε επιπλήξει για την πράξη του, καθώς και τον Κέβιν Σ., πελάτη ενός παρακείμενου γυράδικου. Σίγουρα θα είχαμε θρηνήσει κι άλλα θύματα αν το αυτοσχέδιο όπλο του δεν είχε υποστεί βλάβη.
Παρατηρητές των πρώτων ημερών της δίκης επισημαίνουν ότι ο δράστης όχι μόνο δεν έδειξε να μετανοεί για την πράξη του, αλλά επιχείρησε να κάνει χρήση του χρόνου ομιλίας που του δόθηκε για να διακηρύξει δημόσια το αντισημιτικό και ξενοφοβικό του μίσος. Η συγγραφέας Έστερ Ντίσεραϊτ τόνισε ότι έχουμε να κάνουμε μ’ένα άτομο που εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του «μαχητή», έτοιμο να αφανίσει και πάλι ό,τι θεωρεί ανάξιο επιβίωσης. Οι δικαστές καλούνται, επομένως, με τη στάση τους να αποτρέψουν τον κατηγορούμενο από να μετατρέψει την αίθουσα του δικαστηρίου σε προπαγανδιστικό βήμα. Ο δραστήριος Φέλιξ Κλάιν, εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού, ευελπιστεί ότι αυτή η δίκη θα σταθεί η αφορμή για να ξεκινήσει μια ευρύτερη συζήτηση αφενός για τον υφέρποντα αντισημιτισμό της γερμανικής κοινωνίας που ευνοεί τέτοια φαινόμενα και αφετέρου για τον τρόπο με τον οποίο συγκεκριμένα άτομα ριζοσπαστικοποιούνται στο διαδίκτυο χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό – ας μη ξεχνάμε ότι ο δράστης μετέδωσε απευθείας στην πλατφόρμα Twitch μέρος της ένοπλης επίθεσής του, σα να επρόκειτο για κάποιο βιντεοπαιχνίδι.
Είναι επίσης επείγον να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν αυτές και αυτοί που βρίσκονταν μέσα στη συναγωγή την ώρα της επίθεσης. Η Σαμπρίνα, για παράδειγμα, απορρίπτει στο βίντεο που ακολουθεί τον τρόπο που αρκετά Μέσα Ενημέρωσης παρουσίασαν τους Εβραίους επισκέπτες της συναγωγής – σαν να επρόκειτο για θύματα που περίμεναν παθητικά το τέλος τους. Κάθε άλλο, περιμένοντας βοήθεια η ομάδα είχε σκεφτεί τρόπους αυτοάμυνας και διαφυγής. Η Σαμπρίνα τονίζει επίσης τη μισογυνική και ρατσιστική διάσταση της επίθεσης χωρίς να αναιρεί τον αντισημιτικό πυρήνα της.
Ένα βίντεο της leftvision (21 Ιουλίου 2020)
Η ραβίνος Ρεμπέκα Μπλέιντι βρισκόταν επίσης στη συναγωγή της Χάλε εκείνη τη μέρα και είναι, όπως και η Σαμπρίνα, συνενάγουσα στη δίκη. Οι γονείς των γονέων της είναι όλοι επιζώντες του Ολοκαυτώματος που ζούσαν στην Πολωνία και την πρώην Τσεχοσλοβακία πριν έρθουν οι ναζί, διηγείται σε μια πρόσφατη συνέντευξη. Έχοντας μετακομίσει πρόσφατα από την Αμερική στο Βερολίνο, η ραβίνος ήρθε στη Γερμανία πολύ γρήγορα αντιμέτωπη με τον αντισημιτισμό της εξόντωσης και συνειδητοποίησε ότι φέρει κι αυτή μέσα της το τραύμα της οικογένειάς της παρόλο που αυτό που της συνέβη στη Χάλε είναι ένα ύστερο γεγονός. Για την Ρεμπέκα Μπλέιντι είναι σημαντικό να ακουστεί στο δικαστήριο η εβραϊκή φωνή για τα όσα συνέβησαν, η ίδια θέλει να συμβάλλει ενεργά στην απόδοση δικαιοσύνης όχι μόνο για αυτό που συνέβη στη Χάλε αλλά και στο όνομα των μελών της οικογενείας της που δεν είχαν ποτέ τη δυνατότητα να καταθέσουν στοιχεία ως μάρτυρες κατηγορίας για τα εγκλήματα του ναζισμού.
Αξιόπιστες πληροφορίες για την εξέλιξη της δίκης για την αντισημιτική επίθεση στη Χάλε θα βρείτε στις ιστοσελίδες halle-prozess-report.de (στα γερμανικά, αγγλικά και ρωσικά) και democ.de (στα γερμανικά).
Film director Vassilis Loules offers free online screening of his documentary film Kisses to the children (Greece, 2012, 125′ with English subtitles) encouraging us to stay at home.
The film Kisses to the children (original title Filia eis ta pedia/ Φιλιά εις τα παιδιά) by Vassilis Loules narrates the stories of five Jewish children who survived hidden by Christian families during the German Occupation in Greece. Is it another film about the Holocaust? No, it is a film about childhood in the shadow of the Holocaust, as the director stresses, and about how it affected the lives of children; it is about giving voice to children who lived in absolute silence, it is a film about revealing and about memory. (More information)
Με αφορμή πρόσφατη εκδήλωση του ελληνικού τμήματος του BDS στο κτίριο της Νομικής Αθηνών, που διαφημίστηκε μάλιστα από mainstream έντυπο, παραθέτουμε παρακάτω παλιότερο κείμενο (2016) της Ρόζας Ρούσσου για την αντισημιτική διάσταση του BDS. Στη συνέχεια, παραθέτουμε ένα γνωστό βίντεο (2017) του Βρετανού ραβίνου Jonathan Sacks στο οποίο καταδεικνύει με εύληπτο τρόπο την επιλεκτική στόχευση του BDS, που στην ουσία όχι μόνο δε συμβάλλει στην επίλυση της ισραηλινο-παλαιστινιακής διαμάχης αλλά διαιωνίζει μια κατάσταση στην οποία υποτίθεται ότι αντιτίθεται. Στο τέλος της ανάρτησης, θα βρείτε παραπομπές σε κείμενα που επίσης αναφέρονται στην επικινδυνότητα αυτής της καμπάνιας.
Στα βήματα του Γκαίμπελς, το B.D.S
Της Ρόζας Ρούσσου
Το κίνημα B.D.S. είναι από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων Βoycott, Divestment, Sanctions, που σημαίνουν μποϋκοτάζ, εκποίηση, κυρώσεις. Το συγκεκριμένο κίνημα, έχει ως στόχο την καθιέρωση στην συνείδηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης, του Ισραήλ ως ένα κράτους ναζιστικού και ψεύτικου, του οποίου η ύπαρξη πρέπει να ακυρωθεί. Η κριτική σε ένα κράτος δεν είναι αντισημιτισμός, η απαγόρευση ύπαρξής του όμως, είναι καθαρό μίσος και ρατσισμός που επιθυμεί την εξόντωση και όχι την λύση σε μια διαμάχη.
Εμφανίστηκε το 2001 από ΜΚΟ που συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Συνέδριο κατά του Ρατσισμού στο Durban της Νοτίου Αφρικής. Η προσπάθειά τους επικεντρώθηκε στο να ταυτιστεί το Ισραήλ με το Απαρτχάιντ της Αφρικής, ώστε η μόνη λύση για την κατάλυσή του να είναι η απομόνωση του. Ήταν τόσο ακραίες οι τοποθετήσεις των εισηγητών, που ακόμα και η Πρόεδρος του Συνεδρίου, εκπρόσωπος του Ο.Η.Ε για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα -οργανισμός που φημίζεται για την έλλειψη αντικειμενικότητας- τους κατηγόρησε για ακραίο αντισημιτισμό.
Από τότε μέχρι σήμερα έχει γίνει μια απίστευτη εξάπλωση του κινήματος μέσω της γνώριμης οδού της προπαγάνδας και αλλοίωσης ιστορικών στοιχείων. Γιατί έχει επιτυχία; Γιατί αφορά τους Εβραίους. Γιατί στηρίζεται στο φαινόμενο ενός αιώνιου μίσους, που μάλλον δεν θα σβήσει ποτέ. Απλά πρέπει να μάθουμε να αμυνόμαστε καλύτερα για να επιβιώσουμε.
Στρατηγική του είναι η πολιτιστική, εμπορική, οικονομική και επιστημονική απομόνωση οποιουδήποτε κατάγεται από το Ισραήλ ή είναι Εβραίος και δεν αφορίζει δημόσια το κράτος. Δεν δίστασαν πρόσφατα να μποϋκοτάρουν σε Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ομιλία του Παλαιστίνιου Μπασσέμ Έιντ, ο οποίος έχει δημιουργήσει έναν οργανισμό που ασχολείται με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττει η Παλαιστινιακή Αρχή κατά των ίδιων των Παλαιστινίων.
Στα βήματα στρατηγικής του Γκαίμπελς, πρώτα διαδίδουν την ιδεολογία που αργότερα θα γίνει ο Δούρειος Ίππος για να μπορέσουν να επιτεθούν. Αν ο Γκαίμπελς είχε σύμμαχο τις εφημερίδες που ήλεγχε, σήμερα με την εξάπλωση της τεχνολογίας εκείνος που ελέγχει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ελέγχει τον κόσμο όλο. Όπως συμβαίνει στην άγρια ζωή αν απομονώσεις το θήραμα, θα πετύχεις πιο εύκολα την εξόντωσή του. Στοχοποίηση, απομόνωση, εξόντωση. Άξιοι μαθητές και συνεχιστές ενός έργου, που τελικά δεν τέλειωσε με το Ολοκαύτωμα.
Σήμερα, πολλά από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια της Αμερικής, Αγγλίας και Καναδά έχουν υπογράψει πρωτόκολλα συνεργασίας αντί ισραηλινής δράσης, όπως ονομάζεται. Είναι θλιβερό να βλέπεις νέα παιδιά να πολεμούν με μίσος ένα κράτος, χωρίς να έχουν να προτείνουν λύσεις. Να επιτίθενται σε συμφοιτητές τους μόνο και μόνο επειδή δεν ακολουθούν την ίδια ρητορική μίσους. Η υποκρισία του αρχηγού του κινήματος εναντίον των ισραηλινών πανεπιστημίων, του Ομάρ Μπαργκουτί, εντοπίζεται πως ο ίδιος θα κάνει το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ. Προφανώς, για να μελετήσει τον εχθρό από μέσα. Και δεν καταλαβαίνει πως με την κίνησή του αυτή, το μόνο που αποδεικνύει είναι τον δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας του συγκεκριμένου πανεπιστημίου.
Συμφέρει όλο αυτό τους Παλαιστινίους; Θα τους δώσει ειρήνη; Φυσικά και όχι, απλά θα γεμίσει τις τσέπες των επιτήδειων, που διαφημίζουν έναν πόλεμο για την ειρήνη. Μόνο που τα πολεμοφόδια κοστίζουν και οι υποστηρικτές πληρώνουν μεγάλα ποσά.
Περίπου 2.500 Παλαιστίνιοι έχασαν την δουλειά τους, όταν η ισραηλινή εταιρεία Soda Stream στοχοποιήθηκε από το B.D.S. με αποτέλεσμα να μεταφερθεί από την Ιουδαία και την Σαμάρεια στην έρημο Νεγκέβ. Ιουδαία και Σαμάρεια, πόλεις που εδώ και χιλιάδες χρόνια κατοικούσαν και Εβραίοι. Αλλά η ιστορία οφείλει να αλλάξει για να πείσει. Ο δεσμός των Εβραίων με αυτή τη γη πρέπει όχι μόνο να αμφισβητηθεί αλλά να αποδειχτεί ένα μεγάλο ψέμα. Ακόμη και ο Χριστός μπορεί να θεωρηθεί πρόσφυγας από την Κίνα, αρκεί να ακυρωθεί κάθε υποψία ίχνους εβραϊκής παρουσίας στην περιοχή.
Στις Βρυξέλλες, το μποϊκοτάρισμα επεκτάθηκε και στο πένθος. Απαγορεύεται να υπάρχει ισραηλινή σημαία στην πλατεία Χρηματιστηρίου, όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι για να προσευχηθούν για τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων. Η σημαία του Ισραήλ κάηκε και αντικαταστάθηκε. Και όχι μονάχα μια φορά. Το πιο ανησυχητικό; Ότι η αντίδραση σε αυτή την άθλια κίνηση ήταν αυστηρά μεμονωμένη.
Στην Ελλάδα συναντάμε το μποϊκοτάρισμα, κυρίως σε επίπεδο πολιτισμού, όπως είναι το φεστιβάλ ισραηλινού κινηματογράφου που συνήθως συγκεντρώνει ομάδα διαδηλωτών με αντί ισραηλινά συνθήματα. Έλληνες καλλιτέχνες ακύρωσαν στο παρά πέντε, συμμετοχή τους σε συναυλία με ισραηλινό τραγουδιστή. Την επομένη κιόλας ημέρα ηρωποιήθηκαν μέσω δημοσιευμάτων για την θαρραλέα αντίστασή τους στο εγκληματικό και ναζιστικό Ισραήλ. Πριν δύο χρόνια, άλλη τραγουδίστρια ακύρωσε συναυλίες στο Ισραήλ, ύστερα από πιέσεις δημοσιευμάτων, που ακολουθούν την τακτική του κινήματος μποϊκοταρίσματος, για να τραγουδήσει τελικά σε εκδήλωση για το ένα καράβι για την Γάζα.
Για να πετύχει το B.D.S., απαγορεύεται οτιδήποτε ενώνει με το Ισραήλ και τους Εβραίους. Τέχνη, επιστήμη, βιβλία, τεχνολογία, ιατρική με εβραϊκή ταυτότητα δέχονται επίθεση. Υποστηρικτές τους, οι ανά τον κόσμο προοδευτικοί αντιφασίστες. Γιατί αντιφασίστας που σέβεται τον εαυτό του, απαγορεύεται να μην είναι εναντίον της ύπαρξης του εβραϊκού κράτους.
Πόσο μπορεί αυτή η πολιτική απομόνωσης και ρητορική μίσους, να επηρεάσει τις εβραϊκές κοινότητες σε όλο τον κόσμο; Η απάντηση δίνεται μέσα από την διοργάνωση ενός συνεδρίου στην Ιερουσαλήμ με την κωδική ονομασία «stopBDS», ενώ το επόμενο ήδη προγραμματίζεται να γίνει στο Λος Άντζελες. Αν δεν υπήρχε κίνδυνος, δεν θα υπήρχε τόσο έντονη ανησυχία. Ακτιβιστές, πολιτικοί, καλλιτέχνες και ο Πρόεδρος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου, Ronald Lauder, μίλησαν ανοιχτά για τον αντισημιτισμό και τους κινδύνους αυτής της ομάδας. Ακόμη και η βράβευση του πρώην προέδρου Σιμόν Πέρες από την UNESCO πριν ένα μήνα, κινδύνευσε από συντονισμένες προσπάθειες του B.D.S.
Ο απλός κόσμος και οι θεσμοί πρέπει όλοι μαζί να καταλάβουμε, πως η υποτίμηση του μεγέθους ενός προβλήματος δεν αποδυναμώνει το πρόβλημα αλλά εμάς και τις αντιδράσεις μας. Ο σύγχρονος αντισημιτισμός ζητά πάλι την δαιμονοποίηση Εβραίων, για να μπορέσει χωρίς εμπόδια να μας επιτεθεί ξανά. Ζητά την απομόνωση της εβραϊκής σκέψης και δημιουργίας σε όλο τον κόσμο, ώστε να ακυρωθεί η ίδια η ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ. Από εμάς εξαρτάται αν θα τα καταφέρει.
Πηγή: «Αλεφ», Τεύχος 60. Αναδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών. Αναπαράγεται εδώ με την άδεια της συγγραφέως.
Rabbi Sacks on the Boycott, Divestment and Sanctions (BDS) campaign
With a flower in hand, citizens of Thessaloniki gathered in the afternoon of July 4, 2018, in front of the Holocaust Memorial at Liberty Square to protest recent vandalisms of the monument.
Photo courtesy of Τρύφων Καλαμίτσης (Thessaloniki, July 4, 2018)
The Holocaust Monument in Thessaloniki was defaced with red paint in the night of Wednesday June 27, 2018. According to authorities and press reports, perpetrators may have been participants in a rally held earlier that day outside the Macedonia-Thrace Ministry to protest the name deal signed between Athens and Skopje. (via kis.gr)
At the beginning of the year, the Holocaust memorial in Thessaloniki was desecrated with “Free Palestine” graffiti. Only days after this desecration, the memorial was again vandalized, this time by Greek nazis with “Golden Dawn” graffiti.
Ο Ιωσήφ Μεβοράχ, ένας από τους ελάχιστους εν ζωή Καβαλιώτες Εβραίους, ανατρέχει στην πλούσια ιστορία της Εβραϊκής Κοινότητας της πόλης. Στη διήγησή του, δεν παραλείπει να αναφερθεί στην περίοδο της βουλγαρικής κατοχής, που αποδείχθηκε ολέθρια για τον εβραϊκό πληθυσμό της Καβάλας. Ένα αφιέρωμα του ENA Channel με αφορμή τη συμπλήρωση 75 χρόνων από τον αφανισμό των Καβαλιωτών Εβραίων.
The Heinrich Böll Stiftung has published an executive summary of the antisemitism report authored by Giorgos Antoniou, Spyros Kosmidis, Elias Dinas and Leon Saltiel.
Creator: Christopher Adam
Antisemitism in Greece today: Aspects, causes and tackling the phenomenon
Anti-Semitism is one of the most common manifestations of social prejudice in Europe and elsewhere. Greece is not an exception to this rule; in fact, Greece, according to the 2015/2017 Anti-Defamation League Global Survey has the highest proportion of people who harbour anti-Semitic sentiments in Europe. The study at hand was commissioned by Heinrich Boell Stiftung Greece to report the main findings of an original analysis of Greek public opinion that aimed to delve deeper into the causes of the phenomenon. The report was divided into three themes; 1) discussing the socio-political framework of anti-Semitism in modern Greece, 2) the full presentation of the empirical work conducted using public opinion surveys and 3) a set of policy recommendations to tackle the phenomenon. The executive summary at hand will briefly present the main aspects of each of the three themes.
Although the numbers of Greeks of Jewish religion is, according to the Greek Census, very low (5000, i.e. 0.05% of the Greek population) the incidents of anti-Semitic rhetoric and the recorded attacks against Jewish monuments or synagogues are disproportionately high. The report embarks on a thorough analysis of the role that political actors, the Greek Church and the mass media play in perpetuating anti-Semitic prejudice and behaviour. Golden Dawn, a neo-Nazi party with parliamentary representation, is the most important advocate of anti-Semitic views in contemporary Greece, but there are some disconcerting incidents that vary across all levels of government and across different ideological persuasions. One of the key concerns regarding the relationship between politics and anti-Semitism is that there are many incidents of anti-Jewish rhetoric, and those incidents have the ideological left and right as the perpetrators. In many of those incidents, the role of the Greek Church is pivotal. Stemming from Christian anti-Judaism, it often takes other forms such as anti-Zionism or Jewish Conspiracies. In the report, we lay out some of key examples showing how one of the most respected institutions in Greece is not keen to stop anti-Semitism.
The mass media play a big role as well. The way anti-Semitism is reported or, more often, not reported helps the phenomenon to expand and become an everyday theme that should not carry any consequences for the politician or any other figure harbouring similar views in public. In fairness, this was less of an issue when Golden Dawn started gaining influence in the Greek public sphere. On occasions when Golden Dawn denied the Holocaust, the mass media where keen to attack the party and consider “Holocaust conspiracy” allegations as absurd. As expected, newspapers of extreme-right persuasion were keen to recycle similar conspiracies and embellish them with narratives of “Jewish world domination” and “Jewish economic interests in Greece“. Sadly, some mainstream newspapers also put forward subtle and not so subtle opinions against the Jews (especially when the Arab-Israeli conflict is on the agenda).
See the full report here (in Greek), as well as a panel discussion on the results of the report:
Moderation: Sofia Christoforidou
Speakers: Katharina von Schnurbein, Spyros Kosmidis, Giorgos Antoniou, Viktor Isaac Eliezer, Maria Yannakaki, Grigorios Stamkopoulos, Eleni Hontolidou, Andreas Takis
Against antisemitism - Ενάντια στον αντισημιτισμό 