Η εμμονή της Αριστεράς με το Ισραήλ

του Κώστα Αβραμίδη

Φωτογραφία από βεβήλωση του Μνημείου για το Παλιό Εβραϊκό Νεκροταφείο στο ΑΠΘ τον Δεκέμβρη του 2014 (φωτο: Μιχάλης Λόγγος, πηγή: thess.gr/blog/4910).

Η ελληνική Αριστερά, όπως και η διεθνής Αριστερά, καιροφυλακτούν για το πότε θα λάβουν μέρος εχθροπραξίες μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων για να διαλαλήσουνε τον ειρηνισμό και τον αντιιμπεριαλισμό τους.

Το γεγονός και μόνο ότι εθελοτυφλούν σε κάθε άλλη διαμάχη αντιμαχόμενων εθνικιστικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων υπογραμμίζει την εμμονή τους με το Ισραήλ και τους Εβραίους.

Στο εσωτερικό της χώρας, σχεδόν καμία διαμαρτυρία και διαδήλωση δεν λαμβάνει χώρα για τα δικαιώματα της Μακεδονικής μειονότητας και της Τουρκικής μειονοτήτας, τα δικαιώματα των Ρομά (δεν είναι καν αναγνωρισμένες ως μειονότητες από το ελληνικό κράτος), τις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού των προσφύγων και μεταναστών στα κέντρα κράτησης στα νησιά και στην ενδοχώρα, τις επαναπροωθήσεις και την διαρκή απώλεια ανθρώπινης ζωής στο Αιγαίο και τον Έβρο, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται για χρόνια τώρα οι μετανάστες από τους εθνικιστές όλων των παρατάξεων και κομμάτων, και όχι μόνο των εθνικοσοσιαλιστών.

Στο εξωτερικό, καμία διαμαρτυρία για την αντιμετώπιση των Θιβετιανών, των Ουιγούρων και των κατοίκων του Χονγκ Κονγκ καθώς και των αντιφρονούντων από την κομουνιστική, εθνικιστική και ιμπεριαλιστική Κίνα.

Καμία διαμαρτυρία για την κατοχή μέρους της Γεωργίας, της Ουκρανίας, της Τσετσενίας, για την φυλάκιση αντιφρονούντων από τον Ναβάλνι ως τους Ρώσους αναρχικούς από την Ρωσική ολοκληρωτική αυτοκρατορία των μαφιόζων ολιγαρχών.

Καμία διαμαρτυρία για τον σφαγέα της Δαμασκού, τους Σαουδάραβες δολοφόνους αντιφρονούντων, των Ισλαμιστών μισογυνιστών και ομοφοβικών του Ιράν κτλπ κτλπ.

Στην επιλεκτική τους αντιμετώπιση και ανάγνωση της ιστορίας και της πολιτικής η μόνη τους εμμονή είναι το Ισραήλ και η Παλαιστίνη.

Ίσως να μην γνωρίζουν για την εγκληματική απάθεια που οι αριστερές αντιστασιακές και φοιτητικές οργανώσεις αντιμετώπισαν την γκετοποίηση και απέλαση των Θεσσαλονικιών Εβραίων στο συγκρότημα στρατοπέδων συγκέντρωσης και μαζικής εξόντωσης Άουσβιτς-Μπιρκενάου;

Ίσως να μην γνωρίζουν για την συμμετοχή της ελληνικής Αριστεράς στην δημιουργία του έθνους κράτους του Ισραήλ, μετά την σχεδόν ολοκληρωτική εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί;

Δεν ήταν η Αριστερά που φυγάδευσε μέρος των εναπομείναντων Ελλήνων Εβραίων της Αθήνας και περιχώρων με την βοήθεια του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και του διοικητή της αστυνομίας Έβερτ στην Παλαιστίνη μέσω της Εύβοιας, όταν κανένας άλλος στην υπό κατοχή ή στην υπό συνεργασία με τους Ναζί Ευρώπη ήθελε να τους σώσει;

Ίσως να μην ξέρουν ότι ενώ από την μια μεριά η Σοβιετική Ένωση του Στάλιν αναγνώριζε το κράτος του Ισραήλ, από την άλλη μεριά είχε ήδη ξεκινήσει να στοχοποιεί και να καταδιώκει τους Εβραίους της Σοβιετικής Ένωσης και όχι μόνο, χρησιμοποιώντας το οπλοστάσιο της αντισημιτικής ακροδεξιάς για να το πράξει;

Ίσως επίσης να μην ξέρουν για την συνδρομή των Ελλήνων Εβραίων στο αντάρτικο και τον ΕΛΑΣ κατά την διάρκεια της κατοχής, για την εξορία τους στο Ισραήλ από τους Έλληνες εθνικιστές (ελληνική κυβέρνηση) όταν αρνήθηκαν να ενταχθούν στον κυβερνητικό στρατό για να πολεμήσουν τους αντάρτες του Δημοκρατικού στρατού, και για την αφαίρεση της ελληνικής τους υπηκοότητας ως μέρος της συμφωνίας;

Ίσως να τα γνωρίζουν όλα αυτά και να τους είναι αδιάφορο;

Σε κάθε περίπτωση…

Γιατί λοιπόν μόνο το Ισραήλ; Γιατί μόνο οι Εβραίοι; Γιατί όλοι οι άλλοι δεν μετρούν;

Επιπρόσθετη ανάγνωση:

Η διάσωση. Η σιωπή του κόσμου, η αντίσταση στα γκέτο και τα στρατόπεδα, οι Έλληνες Εβραίοι στα χρόνια της Κατοχής. Καρίνα Λάμψα, Ιακώβ Σιμπή

The Holocaust in Thessaloniki – Reactions to the anti-Jewish persecution, 1942-1943. Leon Saltiel

Jewish Resistance in Wartime Greece. Steven Bowman

Greece – a Jewish History. Katherine Elizabeth Fleming

Out of the red shadows – Anti-semitism in Stalin’s Russia. Gennadi Kostyrchenko

Strange Hate: Antisemitism, Racism and the Limits of Diversity. Keith Kahn-Harris

The Left’s Jewish problem. Dave Rich

The New anti-semitism. Phyllis Chesler

ελληνική μνήμη για τη Shoah: ένα σύντομο ανέκδοτο IV

του StepanyanTSP

Πως και τι μπορεί να μάθει κανείς από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων; Σίγουρα οι εκδηλώσεις μνήμης είναι ο πλέον συχνός τρόπος, έστω και για λόγους επιτελεστικότητας της μνήμης. Αλλά αν θέλουμε να πούμε ότι μια κοινωνία μαθαίνει ουσιαστικά το μάθημα του Ολοκαυτώματος, αυτό πιστεύω ότι μπορεί να φανεί έμπρακτα μόνο όταν η εκάστοτε κοινωνία ενσωματώνει σε βασικές λειτουργίες, ανάγκες και πιστεύω αυτό το «μάθημα».

Μπορώ να σκεφτώ τρεις τουλάχιστον τρόπους με βάση τους οποίους μια κοινωνία* μπορεί να δείξει ότι έχει μάθει** από το Ολοκαύτωμα, αναλαμβάνοντας υπεύθυνα να μην το επαναλάβει ή να μην αφήσει να επαναληφθεί. Οι τρεις αυτοί τρόποι που μπορώ να σκεφτώ με αφετηρία την μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος, έχουν να κάνουν με τους δράστες, τα θύματα και την διαδικασία εξόντωσης καθεαυτή.

Ο πρώτος προφανής τρόπος είναι, αφενός, να προστατευτεί το θύμα από παρόμοια μελλοντική καταστροφή. Επειδή εδώ η παρελθούσα καταστροφή αντιστοιχεί σε εξόντωση, ο τρόπος θα πρέπει να αφορά στην προστασία των επιζώντων της καταστροφής, εξασφαλίζοντας τους ένα ασφαλές περιβάλλον. Μπορούμε να πούμε, όμως, με ασφάλεια ότι η μεταπολεμική και η μεταπολιτευτική ελλάδα δεν έχει προστατεύσει τους επιζώντες Εβραίους της σε δεκάδες κρίσιμες περιπτώσεις: στην περίπτωση του Ζόμαρ, στις περιπτώσεις των μη καταδικασμένων στρατιωτικών και χρυσαυγιτών και μη συλληφθέντων δραστών κατά το κάψιμο των συναγωγών των Χανίων και της Κέρκυρας, στην περίπτωση της μη σύλληψης όσων σύλησαν το μνημείο του Ολοκαυτώματος της Ρόδου, στην περίπτωση της αθώωσης του νεοναζί συγγραφέα Κ. Πλεύρη που γράφει πως μπορεί το Άουσβιτς να μας φανεί χρήσιμο ξανά, κι όλα αυτά είναι μόνον λίγα.

Ο δεύτερος τρόπος για να αποδείξει μια κοινωνία πως έχει μάθει από το Ολοκαύτωμα είναι να ξεκαθαρίσει παντοτινά, υπό μορφή καταδίκης βέβαια, την σχέση της με τους δράστες του εγκλήματος, εν προκειμένω τους ναζί. Εδώ βέβαια δεν μιλάμε για γερμανούς ναζί, αν και το ελληνικό κράτος έχει καταφέρει να δώσει ασυλία ακόμα και σε αυτούς. Αλλά κυρίως μιλάμε για τους ιδεολογικούς απογόνους των ναζί, τους σημερινούς έλληνες νεοναζί. Και με ασφάλεια μπορούμε να πούμε για άλλη μια φορά πως αυτό όχι μόνον δεν έχει γίνει στην ελλάδα, αλλά μάλιστα το ελληνικό κράτος παίζει και μπόλικα παιχνίδια μαζί τους, είτε βάζοντας τους να κάνουν την “βρωμοδουλειά” χτυπώντας μετανάστες, είτε εργαλειοποιώντας τους ως αντίπαλο δέος στην αριστερά, είτε ενεργοποιώντας τους ως «χουντικό μπαμπούλα», είτε ακόμη και προσφέροντάς τους πολύπλευρη ασυλία – ακόμα και τώρα ναι! που 15 απ’ αυτούς είναι στις φυλακές – δείχνοντας πως αδιαφορεί ή σιγοντάρει για την ιδεολογική τους και πρακτική δουλειά.

Ο τρίτος τρόπος έχει να κάνει με το σημείο που κανείς σκέφτεται ελαφρώς πάνω στον χαρακτήρα της εξόντωσης. Δεν μιλάω για βαθείς στοχασμούς. Ή για βύθισμα στην φαντασία για να κατανοήσουμε λίγα μόνον από το σύμπαν αυτού που λέγεται «στρατόπεδα συγκέντρωσης». Μιλάω για λίγη σκέψη γύρω από τις μορφές εξόντωσης και για ακόμα λίγη σκέψη γύρω από την ανθρώπινη κληρονομιά που εμπλούτισε το Ολοκαύτωμα. «Απαγορεύω τη δολοφονία του άλλου απλά επειδή έχει διαφορετικό χρώμα δέρματος», «Απαγορεύω τα βασανιστήρια» κι άλλες τέτοιες αποφάνσεις είναι λίγες μόνον από αυτές που θα έπρεπε να είναι κλισέ πια, βασικά είναι κλισέ στην τυπική νομοθεσία κάθε κράτους, αλλά όλοι/ες γνωρίζουμε πως συνεχίζουν να αποτελούν πρακτικές σε άνθιση στις μεταπολεμικές κοινωνίες και με τους έλληνες και το κράτος τους να πρωτοστατούν. Μας το είπανε οι επιζώντες μετανάστες και πρόσφυγες από τον δολοφονικό πνιγμό των λιμενικών στο Φαρμακονήσι. Μας το είπανε οι διάφορες καταδίκες της χώρας, πάντα από ευρωπαϊκά δικαστήρια, γιατί τα ελληνικά είναι μάλλον τυφλά, γύρω από βασανισμούς μεταναστών (όπως π.χ. εκείνον όπου ένας μετανάστης στην Κρήτη βιάστηκε με γκλοπ αστυνομικού ή όπως π.χ. εκείνος όπου ένας Αιγύπτιος στη Σαλαμίνα αλυσοδέθηκε καταχτυπημένος σε ένα δέντρο με τους βασανιστές του βέβαια να απολαμβάνουν μια ιδιότυπη ασυλία εκτός φυλακών, ενώ το ίδιο το θύμα απειλήθηκε να απελαθεί, αν δεν απελάθηκε κιόλας ήδη.) Μας το είπανε τα στρατόπεδα κράτησης μεταναστών, διάσπαρτα σε όλη τη χώρα για 10.000 μετανάστες, από τα οποία πλουτίζανε τόσο οι έλληνες εργοδότες τους όσο και οι σημερινές τοπικές κοινωνίες που φιλοξενούν αυτά τα στρατόπεδα στις περιοχές τους.

Για όλους τους παραπάνω λόγους εγώ δεν θα στεκόμουν στους αντισημίτες Καμπανέλη ([1]), Θοδωράκη ([2]) και τον ρατσιστή Δένδια που θα τιμηθούν οι πρώτοι με το τραγούδι τους ο δεύτερος με την ομιλία του στην ημέρα μνήμης για το Ολοκαύτωμα στην Αθήνα το 2014. Εξάλλου, για την σημερινή αλλά και για κάθε συγκυρία, οι εκδηλώσεις των επιζώντων δεν θα μπορούν να δέχονται κριτική από τους απογόνους των θυτών. Γιατί, όπως είδαμε και παραπάνω, ακόμα κι αν υπάρχει δισταγμός εναντίωσης ή φόβος των κοινοτήτων απέναντι στην ελληνική αντισημιτική κληρονομιά, τους έλληνες χριστιανούς και το κράτος τους, για όλα αυτά πρέπει να ψέξουμε τους τελευταίους και όχι τους έλληνες Εβραίους. Ας μην οικτίρουν, λοιπόν, οι ελληνοχριστιανοί αυτή την εκδήλωσης μνήμης σήμερα, γιατί αυτή είναι μονάχα ένα μικρό αποτύπωμα μιας τεράστιας 70χρονης προσπάθειας σφυρηλατημένης από τις σιωπές και τις συναινέσεις των παππούδων τους, των γονιών τους και των ίδιων. Σε εμάς, από την άλλη, στέκεται το βάρος της ανάδειξης και της επικαιροποίησης του κομματιού της μη βολικής αυτής μνήμης της Shoah για το ελληνικό κράτος και τους υπηκόους του.

StepanyanTSP, 26.01.2014.

(4 αναρτήσεις με αφορμή αυτή την εβδομάδα μνήμης για τη Shoah)

* Η φράση «μια κοινωνία» έχει μεθοδολογικά προβλήματα, αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε και κάποιον ποστ-μόντερν φίλο σας, γιατί αυτό που λέμε ‘η κοινωνία’ ‘δεν είναι ενιαίο’, ‘είναι κατασκευή’ –μπλα-μπλα. Αλλά αξίζει, ισχυρίζομαι, στις κοινωνίες που θέλουν να δείχνουν και όντως περιφρουρούν έμπρακτα την ομοιογένεια τους, ειδικά ενόψει εσωτερικών (βλ.Εβραίους, Ρομά, Αλβανούς κλπ) και εξωτερικών εχθρών (βλ. Τούρκους, Μακεδόνες κλπ), όπως δηλαδη αυτο-παρουσιάζεται ο ελληνικός βόθρος, π.χ. σε πλατείες συντάγματος κι εκλογές, η χρήση της φράσης αυτής παραμένει … «νόμιμη και ηθική».

** Η φράση «μια κοινωνία να μάθει από το Ολοκαύτωμα», πέραν της παιδικού επιπέδου απλοϊκότητας της, βγάζει έναν κυνισμό, ελπίζω να το πιάσατε. Κανένας εγκληματίας δεν μαθαίνει από τα εγκλήματα του, εξάλλου. Το περισσότερο που μπορεί να κάνει είναι συνήθως να τα βελτιώσει στην λεπτομέρεια τους για να μην τον πιάσουν «τόσο εύκολα» την επόμενη φορά. Βέβαια, σε αντίθεση με τα μικρά ατομικά εγκλήματα που όλα λίγο-πολύ διώκονται σε παγκόσμιο επίπεδο, μιλώντας για τα εγκλήματα που αφορούν εξόντωση πληθυσμών, υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις. Η ελλάδα, ας πούμε, άμα λάχει, τα κάνει και εθνικό της ύμνο…

---

[1] Τα Νέα, 12.4.2002:«Τα τραγούδια που γράψαμε ο Μίκης κι εγώ για τους πάσχοντες τότε Εβραίους του Μαουτχάουζεν, δεν έχουν καμία σχέση με τους σημερινούς χιτλερίσκους του Ισραήλ. Θα ήθελα, αν μπορούσα, να απαγορεύσω οποιαδήποτε χρήση τους στην αμαρτωλή χώρα τους», βλέπε http://www.tanea.gr/news/world/article/4227115/?iid=2 .

[2] «Είμαι Αντισιωνιστής και ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΗΣ» είχε δηλώσει ο Μίκυ στον αριστερό εθνικιστή Γ. Καραμπελιά, βλέπε http://www.youtube.com/watch?v=ptigX_zNMtY&feature=youtu.be .

Πηγή: stepanyantsp.espivblogs.net

• Σημείωση του ιστολογίου: Ευχαριστούμε θερμά το συγγραφέα για την άδεια αναδημοσίευσης. Το παραπάνω κείμενο είναι το τέταρτο και τελευταίο από μια σειρά αναρτήσεων με αφορμή την εβδομάδα μνήμης της Shoah. Τα υπόλοιπα τρία κείμενα είναι τα εξής: 1. Απελπισία, σκοτάδι και μαγεία Ι, 2. Οι σοφοί των ρωμιών ΙΙ, 3. Το ρολόϊ της Πράγας ΙΙΙ.

Ausschreitungen bei fremdenfeindlicher Demonstration in Patras

Rechtsextreme liefern sich in Patras Auseinandersetzungen mit Polizei. Anhänger der rechtsextremen griechischen Partei Goldene Morgenröte (Chrysi Avgi) haben sich während einer fremdenfeindlichen Kundgebung in der Hafenstadt Patras Auseinandersetzungen mit der Polizei geliefert. Dem Gewaltausbruch sei eine friedliche Demonstration hunderter Anwohner vor einer alten, von Migranten bewohnten Fabrik vorausgegangen, teilte die Polizei mit. Anhänger der Goldenen Morgenröte, die eine separate Demonstration durchführten, hätten schließlich Steine auf Polizisten geworfen.

via derstandard.at: Ausschreitungen bei fremdenfeindlicher Demonstration

[via dokmz.wordpress.com]

• Διαβάστε επίσης: Μια φρικτή Νύχτα των Κρυστάλλων “διοργάνωσε” στην Πάτρα η Χρυσή Αυγή, parapolitiki.gr (23/5/2012)

Εσύ ξέρεις τι ψηφίζεις;

The Stranger

[31 Μαρτίου 2012]

Υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων: Αυτοί που μελετούν τις δημοσκοπήσεις σαν να είναι η Αγία Γραφή, αυτοί που τις θεωρούν απλώς ενδεικτικές για κάποιες καταστάσεις, και αυτοί που τις απορρίπτουν συλλήβδην επειδή θεωρούν πως είναι “μαγειρεμένες”. Και οι τρεις έχουν τα δίκια τους, εκτός από τους πρώτους. Γεγονός είναι, πάντως, ότι αν ρίξεις μια ματιά σε μία δημοσκόπηση, σε όποιο είδος κι αν ανήκεις, όλο και κάποιο συμπέρασμα μπορείς να βγάλεις.

Θυμάμαι ότι η πρώτη δημοσκόπηση στην οποία είδα να συμπεριλαμβάνεται η Χρυσή Αυγή (και μάλιστα να εμφανίζεται να μπαίνει στη Βουλή) ήταν μία απίθανη δημοσκόπηση, που έδινε στη Δημοκρατική Αριστερά ποσοστό που θύμιζε ΦΠΑ και άλλα τέτοια τρελά. Δεν μπορούσα να την πάρω στα σοβαρά. Όμως από εκεί και μετά ήρθαν κι άλλες δημοσκοπήσεις. Και σχεδόν όλες, αν όχι όλες, έδειχναν το ίδιο πράγμα: Η Χρυσή Αυγή οριακά στη Βουλή. Δεν ήταν πια για γέλια.

Για την ακρίβεια, δεν ήταν ποτέ για γέλια. Ίσως το πήραμε πολύ χαλαρά όταν η Χρυσή Αυγή έβγαλε δημοτικό σύμβουλο στην Αθήνα, είπαμε “εντάξει, μόνο στον Άγιο Παντελεήμονα τους ψηφίζουν, και σιγά τη ζημιά που μπορούν να κάνουν με έναν δημοτικό σύμβουλο”. Αλλά να που ξαφνικά βρίσκονται προ των πυλών της Βουλής. Και αυτό δεν είναι καθόλου για γέλια.

Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά δεν είναι απλώς φήμες, μαγειρέματα ή οτιδήποτε άλλο. Φαίνεται ότι είναι η αλήθεια. Οι περισσότεροι από μας ξέρουν τουλάχιστον έναν που θα ψηφίσει ή έστω σκέφτεται να ψηφίσει Χρυσή Αυγή. Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν, ζουν ανάμεσά μας, μπαίνουν στο ίδιο βαγόνι του μετρό μαζί μας, μπορεί να μοιραζόμαστε το γραφείο μας μαζί τους. Υπάρχουν.

Θα μου πεις “και ποιος είσαι εσύ ρε μουρόχαβλο που θα μας πεις ποιος πρέπει να μπει στη Βουλή και ποιος όχι;”. Έλα ντε, κανένας δεν είμαι. Έχω στα χέρια μου μία ψήφο, την οποία θα ακυρώσει κάποιος λοβοτομημένος που θα ψηφίσει τη σελέμπριτι που κατέβηκε υποψήφια και του άρεσε όταν έπαιζε σε εκείνο το σίριαλ πριν από δέκα χρόνια, ή τον ίδιο άνθρωπο που βρίζει εδώ και τρία χρόνια, κατηγορώντας τον ότι του κατέστρεψε τη ζωή. Ή, ίσως ακόμα χειρότερα, ένα κόμμα για το οποίο δε γνωρίζει απολύτως τίποτα, πέρα από το ότι έχει ανοίξει βεντέτα με τους μετανάστες.

Η λογική πολλών από αυτούς που σκέφτονται να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή είναι “έλα μωρέ, σαν το ΛΑΟΣ είναι, ένα ακροδεξιό κόμμα, και επειδή οι μετανάστες μας τρώνε το ψωμί και μας σκοτώνουν τα παιδιά και το ΛΑΟΣ έκανε κωλοτούμπα και μπήκε σε μνημονιακή κυβέρνηση, θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή”. Δεν είναι σκληροπυρηνικοί ακροδεξιοί, αλλά άνθρωποι που θέλουν να την ψηφίσουν επειδή πιστεύουν ότι θα πιέσει για το θέμα της μετανάστευσης, επειδή ουσιαστικά αυτό έχουν ακούσει ότι κάνει αυτή η οργάνωση. Πόσοι από αυτούς, όμως, ξέρουν τι άλλο πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή σαν οργάνωση;

Το τι εστί Χρυσή Αυγή δε χρειάζεται να σου το πω εγώ. Τα παιδιά του Jungle Report το έχουν ήδη κάνει με εξαιρετικό τρόπο σε αυτό το must-read άρθρο. Αλλά επειδή υποψιάζομαι ότι βαριέσαι να το διαβάσεις (είναι και μεγάλο, εμένα μου πήρε 50 λεπτά να το διαβάσω, αλλά αξίζει τον κόπο), ας το συνοψίσω σε λίγα λόγια: Η Χρυσή Αυγή είναι μία οργάνωση φιλοναζιστική, εμφορούμενη από τα ιδανικά του Χίτλερ και της παρέας του, τυχοδιωκτική, που υποστηρίζει όποια θρησκεία είναι trendy αυτήν την περίοδο, βίαια, που ευθύνεται για ένας θεός ξέρει πόσους τραυματισμούς και θανάτους μεταναστών, και, με μία λέξη, ε π ι κ ί ν δ υ ν η.

Πόσοι από αυτούς που θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή επειδή έχουν πρόβλημα με τους μετανάστες το ξέρουν αυτό; Και πόσοι πραγματικά το ενστερνίζονται; Ειλικρινά, αν το 3% των Ελλήνων είναι νεοναζί, τότε ας τη διαλύσουμε τη χώρα να τελειώνουμε, δεν υπάρχει ελπίδα. Μιλάμε για την Ελλάδα, μία χώρα που υπέφερε τα πάνδεινα από το ναζιστικό καθεστώς, μιλάμε για μία χώρα όπου οι περισσότερες οικογένειες έχουν έναν νεκρό παππού ή προπάππου από τους ναζί. Και θα βάλουμε στη Βουλή ένα τέτοιο κόμμα; Μου φαίνεται εξωφρενικό.

Τα ΜΜΕ δεν προωθούν καθόλου αυτό το κομμάτι της Χρυσής Αυγής. Την παρουσιάζουν σαν “ακόμα ένα ακροδεξιό κόμμα”, που έχει τις γνωστές ακροδεξιές απόψεις που έφερε στη Βουλή το ΛΑΟΣ. Λάθος: Εδώ μιλάμε για κήρυκες της βίας, της μισαλλοδοξίας και του ναζισμού, μιλάμε ουσιαστικά για το εκτελεστικό κομμάτι του ΛΑΟΣ, αν θες. Έχω την αίσθηση ότι πολλοί από αυτούς που σκέφτονται να τους ψηφίσουν θα άλλαζαν γνώμη αν μάθαιναν για τα “κατορθώματά” τους κατά καιρούς.

Θα μου πεις, “και για το ΛΑΟΣ τα ίδια λέγατε, και τελικά ήταν εντελώς ακίνδυνο”. Ναι, σε κάποια από αυτά που λέγαμε για το ΛΑΟΣ πέσαμε έξω, σε άλλα όμως πέσαμε διάνα. Η είσοδος του ΛΑΟΣ στη Βουλή έφερε στην επιφάνεια μία ακροδεξιά ατζέντα, που πλέον επηρεάζει ακόμα και τα δύο μεγάλα κόμματα (σε αυτό βέβαια δε φταίει ο ΛΑΟΣ, αλλά όσοι υποκύπτουν στις πιέσεις του). Σκέψου μόνο αυτό: Ένας παρανοϊκός τηλεβιβλιοπώλης με εμμονή στην προγονολατρεία και ένας τύπος που στα νιάτα του κυνηγούσε με αυτοσχέδιο τσεκούρι τους αριστερούς σήμερα βρίσκονται στο δυναμικό ενός “κεντρώου” κόμματος, παίρνοντας τη μεγάλη μεταγραφή που ονειρευόντουσαν. Η Ακροδεξιά δεν είναι πια δυο-τρεις γραφικοί που κάθονται στο περιθώριο και κηρύσσουν το μίσος, αλλά μία ιδεολογία βαθιά χωμένη στο κατεστημένο.

Για να προλάβω αντιδράσεις: Ξέρω ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης ωθεί πολλούς προς την ακροδεξιά. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς ότι πρέπει να γίνει για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, η μετακίνηση προς την ακροδεξιά είναι μία αντίδραση φυσιολογική, που δεν παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα. Και ξέρω ότι δε ζω στο κέντρο της Αθήνας και δεν μπορώ να ξέρω τι περνάνε όσοι ζουν εκεί. Φαντάζομαι ότι δε θα είναι και πολύ ευχάριστο. Και σέβομαι όσους πιστεύουν ότι η απέλαση/φυλάκιση/δενξερωκιεγωτί των μεταναστών θα σώσει τη χώρα. Κι ας διαφωνώ. Όμως αυτός δεν είναι σε καμία περίπτωση λόγος να πεσει κανείς στην αγκαλιά ενός νεοναζιστικού κόμματος που παρουσιάζεται σαν σωτήρας του έθνους, κρύβοντας κάτω από τον μανδύα του εθνικισμού τα τσεκούρια και τα καδρόνια. Δεν ξέρω, ψηφίστε κάτι άλλο ρε παιδιά. Ψηφιστε Κόμμα Κυνηγών, ξέρω’γω; Μην ψηφίσετε τίποτα – πάντως η Χρυσή Αυγή δεν είναι λύση.

Αυτό που θέλω να πω, σε τελική ανάλυση, είναι ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να ψηφίζει ό,τι θέλει. Όμως θα πρέπει να ξέρει και τι είναι αυτό το πράγμα που ψηφίζει. Θα πρέπει να ξέρει αυτός που θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή ότι δεν ψηφίζει απλά ένα ακροδεξιό κόμμα, αλλά ένα κόμμα νεοναζί. Όπως αυτός που ψηφίζει ΚΚΕ ξέρει ότι ψηφίζει ένα κόμμα που ασπάζεται τον κομμουνισμό και θεοποιεί ακόμα τον Στάλιν, και δε θα τον ενοχλήσει αν τον πει κανείς “κομμουνιστή”. Αν όμως εσύ ψηφίσεις Χρυσή Αυγή, είσαι σίγουρος ότι θα σου αρέσει να σε λένε “ναζιστή”;

πηγή: thestranger.wordpress.com

Παρέμβαση της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας: ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»!

ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΤΩΡΑ ΟΙ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ

Δημοκράτες στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη,

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία δημοσιεύει προς το παρόν ελάχιστα από το πλήθος των δημοσιευμάτων της «Χρ. Αυγής» στα οποία φαίνεται κραυγαλέα ο χιτλερικός κτηνώδης και βαθιά εθνοπροδοτικός χαρακτήρας αυτής της συμμορίας. Περισσότερα δημοσιεύματα στο antinazi.gr.

Είναι πρωτοφανές σκάνδαλο για όλη την Ευρώπη και για όλο τον κόσμο, αδιανόητο μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, να μπει ένα ναζιστικό κόμμα η «Χρ. Αυγή» στην ελληνική Βουλή στις εκλογές 2012. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε αυτό το φρικτό ενδεχόμενο επειδή έσβησε το μίσος του λαού μας στο Χίτλερ και στο ναζισμό. Βρισκόμαστε επειδή σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς εδώ και πολλά χρόνια ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ, ΠΡΟΩΘΗΣΕ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ στην πολιτική ζωή της χώρας, κρύβοντας από το λαό το χιτλερικό της χαρακτήρα και ακόμα χειρότερα σχετικοποιώντας τη σημασία και τη βαρύτητα αυτού του χαρακτήρα. Συγκεκριμένα όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, που σήμερα εμφανίζονται «έκπληκτα» μπροστά στην άνοδο της «Χ.Α», εδώ και χρόνια:

• Δεν κατήγγειλαν ποτέ τη «Χρυσή Αυγή» σα μια ναζιστική δολοφονική συμμορία και την άφησαν να κινείται σαν ένα νόμιμο και συνηθισμένο πολιτικό κόμμα.

• Επέτρεψαν σ’ αυτούς τους ανοιχτούς και θρασείς ναζιστές να συμμετέχουν σε όλες τις εκλογικές μάχες και μάλιστα τους καλούσαν σε κοινές συνεδριάσεις μαζί με όλα τα κόμματα κοινοβουλευτικά και μη, για να καθορίζουν από κοινού τους τηλεοπτικούς χρόνους των κομμάτων.

• Το κράτος και σύσσωμο το κοινοβουλευτικό πολιτικό φάσμα τους άφησε και τους αφήνει ασύδοτους να ασκούν βία κατά των δημοκρατικών πολιτών και ιδιαίτερα κατά των μεταναστών εδώ και χρόνια.

• Τους επέτρεπαν να διαλύουν εκδηλώσεις και να καταστρέφουν τα γραφεία των κομμάτων των εθνικών μειονοτήτων και μάλιστα με την κάλυψη της αστυνομίας.

• Τους «έσπρωξαν» να εκλεγούν στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας και παρακολούθησαν με πλήρη «κατανόηση» τον αρχηγό τους να απευθύνει ναζιστικό χαιρετισμό μέσα στο Δημαρχείο.

• Τους επέτρεψαν να παρελάσουν οργανωμένα σε μαθητικές παρελάσεις στις 28 Οκτώβρη.

• Το πιο βασικό είναι ότι σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς τους εγκατέστησε σαν «προστάτες» του πληθυσμού σε μια περιοχή του κέντρου της Αθήνας, στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Σε αυτήν την περιοχή τους έδωσαν το δικαίωμα να μαχαιρώνουν κατά βούληση τους μετανάστες και να απαγορεύουν την παρουσία και την προπαγάνδα άλλων κομμάτων, δηλαδή τους αναγνώρισαν το δικαίωμά τους να ασκούν από τώρα τη ναζιστική, ρατσιστική τους δικτατορία.

Αυτή η μερική και ντε φάκτο προς το παρόν επιβολή του ναζιστικού νόμου στη χώρα έχει επιβληθεί σε ένα βαθμό και ντε γιούρε. Το ελληνικό ανώτατο δικαστήριο, ο Άρειος Πάγος με σύσσωμα δίπλα του όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, αποφάσισε το 2010 ότι είναι νόμιμη η εξύμνηση του ναζισμού και μάλιστα ότι είναι νόμιμο το χιτλερικό κάλεσμα για την εξόντωση των Εβραίων και μάλιστα ότι είναι και δικαιολογημένο, όταν αυτός που το κάνει επικαλείται το γεγονός ότι οι Εβραίοι «συνομωτούν» για να κατακτήσουν την παγκόσμια ηγεμονία. Αυτό ήταν το σκεπτικό με το οποίο αθωώθηκε το 2010 ο αρχιναζιστής Κ. Πλεύρης για τον βιβλίο του, ύμνο στο Χίτλερ και στα SS «Εβραίοι όλη η αλήθεια».

Περιοδικό «Χρυσή Αυγή», α.τ. 9, 1983, σ. 27.
Άρθρο που υπογράφεται από τον αρχηγό της ναζιστικής συμμορίας Μιχαλολιάκο, και στο οποίο υπερασπίζεται την εξόντωση των ελλήνων εβραίων της Θεσσαλονίκης και τον χασάπη της Θεσσαλονίκης Αλόις Μπρίνερ, δεξί χέρι του Άϊχμαν. Η εξόντωση των ελλήνων εβραίων της Θεσσαλονίκης έχει καταγραφεί σαν μία από τις μεγαλύτερες σε ποσοστό γενοκτονικές επιχειρήσεις του Γ΄ Ράϊχ στην Ευρώπη. Η λέξη δήμιος για τον Μπρίνερ μπαίνει σε εισαγωγικά από τον Μιχαλολιάκο. Περισσότερα δημοσιεύματα της Χρυσής Αυγής στο antinazi.gr.

Αυτός ο εκφασισμός της πολιτικής και της δικαιοσύνης στην Ελλάδα και η εύνοιά τους στη «Χρ. Αυγή» ξεκίνησε πολύ πιο πριν από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτήν. Η οικονομική κρίση απλά διευκόλυνε το πολιτικό καθεστώς να σπρώχνει τώρα τη «Χρ. Αυγή» στη Βουλή. Μάλιστα ούτε μόνη της η οικονομική κρίση θα έφτανε να εκτοξεύσει ένα κόμμα χιτλερικό σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που έχει δοκιμάσει ανείπωτα μαρτύρια από την ναζιστική κατοχή. Άλλωστε υπάρχουν και άλλα υπερ-αντιδραστικά κόμματα που δυναμώνουν πάνω στην κρίση χτυπώντας τον παλιό πολιτικό κόσμο καναλιζάροντας έτσι την οργή του λαού. Το πολιτικό καθεστώς έδωσε μια άλλη προβοκατόρικη στήριξη στη «Χρ.Αυγή» για να δυναμώσει: Άνοιξε εντελώς τα σύνορα της χώρας, αυτό μόνο σε όλη την ΕΕ ακόμα και πάνω στην κρίση, σε μια πελώρια μάζα μεταναστών (περίπου 120.000 το χρόνο) που τους οδήγησε στο κέντρο της Αθήνας συντηρώντας τους την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να μεταβούν στην δυτική Ευρώπη. Την ελπίδα την συντηρεί με την πανευρωπαϊκή εκστρατεία που κάνει για να ανοίξουν οι πλούσιες χώρες της ΕΕ τις πόρτες τους στους μετανάστες της Ελλάδας. Αυτή τη μάζα μεταναστών το ελληνικό κράτος την «αποθηκεύει» κυρίως στο υποβαθμισμένο κέντρο της Αθήνας όπου δημιουργεί ξαφνικά συνθήκες όχι μόνο ανθυγιεινές κι απάνθρωπες για τους ίδιους τους μετανάστες αλλά και για τον ντόπιο πληθυσμό που βλέπει παράλληλα την εγκληματικότητα να μεγαλώνει και έτσι σε συνθήκες πελώριας ανεργίας νοιώθει εντελώς ξένος και διωγμένος από τον τόπο του. Στο σημείο αυτό με την έγκριση της αστυνομίας και όλων των πολιτικών κομμάτων εμφανίζονται οι ναζιστές της «Χρ. Αυγής» και αναλαμβάνουν την «τάξη και την ασφάλεια». Δηλαδή κάνουν επιλεκτικά πογκρόμ στους μετανάστες με μαχαιριές ή «με το καλό» και «καθαρίζουν» επιδεικτικά ορισμένα συμβολικής σημασίας σημεία της πόλης από μετανάστες οι οποίοι διοχετεύονται σε νέα στέκια. Επίσης προσφέρουν προστασία σε μαγαζάτορες και τελευταία συνοδεύουν ηλικιωμένους στις τράπεζες για να πάρουν λεφτά. Αυτά είναι μέτρα πολιτικής προπαγάνδας που απλά ρατσιστικοποιούν τους κατοίκους χωρίς να λύνουν το πρόβλημα που είναι η προβοκατόρικη και διασπαστική του λαού καθώς και των παλιών με τους νέους μετανάστες πολιτική των «ανοιχτών συνόρων». Τον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό ενισχύει και η πολιτική του «ελεύθερου σπασίματος του μεροκάματου» σε κάθε κλάδο.

Μπορεί εδώ να αναρωτηθεί κάποιος: Καλά τι λόγους είχε όλο το πολιτικό σύστημα, ειδικά η αριστερά να ανεχθεί τους ναζιστές και μάλιστα να τους βοηθήσει με την στάση της να αναπτυχθούν; Είναι απλό. Η «Χρ.Αυγή» είναι το πιο ακραία ρωσόφιλο και φιλο-Πούτιν κόμμα της χώρας. Ταυτόχρονα η κορυφή του πολιτικού συστήματος, δηλαδή οι ηγεσίες όλων των βασικών κομμάτων και ιδιαίτερα η ηγεσία της λεγόμενης αριστεράς ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια μια ανοιχτή ή καλυμένη φιλορώσικη πολιτική: Κάποια δέχονται οικονομικά την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, κάποια όχι, όμως όλα είναι πολιτικά με τις φασιστικές χώρες Ρωσία και Κίνα. Γι αυτό επιτρέπουν το δυνάμωμα μόνο των ρώσικων, των φιλορώσικων και των κινέζικων κεφαλαίων στην Ελλάδα, αλλά εμποδίζουν συστηματικά τις επενδύσεις των ντόπιων και φιλοδυτικών κεφαλαίων πράγμα που αποτελεί μια από τις αιτίες της χρεωκοπίας. Μάλιστα η λεγόμενη αριστερά και οι ναζιστές συνεργάζονται ανοικτά ή καλυμμένα στα κοινά αντιευρωπαϊκά τους κινήματα . Ανοιχτή συνεργασία έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ναζιστές συνεργαζόμενους με τη «Χρ. Αυγή» στο κίνημα «Δεν πληρώνω» καθώς και το «Κ»ΚΕ στην απεργία της Χαλυβουργικής.

Αθόρυβα δηλαδή οι φιλοπουτινικοί φασίστες έχουν συγκροτήσει στη χώρα μας ένα διακομματικό μέτωπο, κυρίως μάλιστα ένα φαιο-«κόκκινο» μέτωπο με αντιευρωπαική- «αντιμνημονιακή» πολιτική πλατφόρμα που ξεπλένει το ναζισμό σαν κάτι φυσιολογικό και φασιστικοποιεί ραγδαία την πολιτική ζωή της χώρας. Αυτό το μέτωπο το στηρίζουν ανοιχτά ηγετικά στελέχη της ελληνικής εκκλησίας, ισχυρά τμήματα της αστυνομίας και οργανώσεις αποστράτων. Αν οι δημοκράτες της Ελλάδας δεν σταματήσουν τους ναζιστές στην Ελλάδα και δεν αποκαλύψουν το φαιο-«κόκκινο» φασιστικό αντιευρωπαϊκό μέτωπο που έχουν στήσει από κοινού με την καθεστωτική «αριστερά», οι ναζιστές θα σηκώσουν κεφάλι παντού σε όλη την Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και σε όλο τον κόσμο.

Δημοκράτες!

Γι αυτούς τους λόγους είναι σήμερα περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να αποκαλυφθεί το πραγματικό και αποτρόπαιο πρόσωπο αυτής της συμμορίας. Υπάρχουν μερικοί που πιστεύουν αυτό που λέει η «Χρ. Αυγή» , ότι δηλαδή μπορεί να είναι κανείς θαυμαστής του Χίτλερ αλλά να είναι ταυτόχρονα και έλληνας πατριώτης : Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία αποδεικνύει και με κάποια από τα παρακάτω ντοκουμέντα που τα κρύβει συστηματικά η «Χρ. Αυγή» ότι αυτή ΔΕΝ είναι ούτε «πατριωτική», ούτε καν «εθνικιστική». Είναι ένα κόμμα εθνο-προδοτών που όμοιούς τους σε κτηνωδία και ξεδιαντροπιά δεν έχει ξαναδεί η ελληνική ιστορία. Η απόδειξη είναι ότι υπερασπίζεται με πάθος τους ταγματασφαλίτες, δηλαδή τους δοσίλογους της Κατοχής, τους έλληνες προδότες που μπήκαν κάτω από τις διαταγές των SS και σκότωσαν και βασάνισαν όσους αντιστάθηκαν στους κατακτητές. Απλά τώρα οι ναζιστές της ΧΑ καλύπτονται από το ότι είναι αντιγερμανοί. Είναι αντιγερμανοί γιατί η Γερμανία είναι τώρα μια αντιχιτλερική χώρα ενώ οι ίδιοι έχουν «μυριστεί» ότι οι νέοι Χίτλερ είναι η φασιστική Ρωσία του Πούτιν και Σια και τους ακολουθούν δουλικά όπως οι πολιτικοί τους πρόγονοι ταγματασφαλίτες ακολουθούσαν δουλικά τους παλιούς Χίτλερ ενάντια στη δικιά τους χώρα και το δικό τους λαό .

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία** δημοσιεύει προς το παρόν ελάχιστα από το πλήθος των δημοσιευμάτων της «Χρ. Αυγής» στα οποία φαίνεται κραυγαλέα ο χιτλερικός κτηνώδης και βαθιά εθνοπροδοτικός χαρακτήρας αυτής της συμμορίας.

Αθήνα 11 Απρίλη 2012

** Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία ιδρύθηκε το 1997 μετά από πλατύ αντιφασιστικό κάλεσμα της ΟΑΚΚΕ κύρια για να αντιμετωπίσει τον ναζισμό, τον εθνορατσισμό, τον αντισημιτισμό που είχε σαν πηγή του τον πυρήνα του επίσημου ελληνικού πολιτικού συστήματος και να ενημερώσει την ελληνική και τη διεθνή κοινή γνώμη για την χιτλερική φύση της ΧΑ που ως τότε σχεδόν οι πάντες τη θεωρούσαν απλά ακροδεξιά ή ακόμα και εθνικιστική οργάνωση.

Επίθεση νεοναζί σε 27χρονη

Η εφημερίδα “Το Έθνος” αναφέρεται σήμερα σε νέο περιστατικό ακροδεξιάς βίας που συνέβη στα Χανιά:

Πρωτοφανής επίθεση νεοφασιστών σε 27χρονη, η οποία παλιότερα έκανε μάθημα σε παιδιά μεταναστών, σημειώθηκε προχτές το βράδυ στη Χαλέπα Χανίων. Οι δράστες ακινητοποίησαν την κοπέλα την ώρα που πήγαινε να μπει στο αυτοκίνητό της και χάραξαν με ξυραφάκι αγκυλωτούς σταυρούς στο χέρι της και στο μπουφάν που φορούσε. Η επίθεση των θαυμαστών του Χίτλερ έγινε στις 8.15 το βράδυ, την ώρα που η 27χρονη βγήκε από το σπίτι της. Το σκηνικό της επίθεσης δείχνει ότι της είχαν στήσει ενέδρα.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ.

Διαβάστε επίσης ένα ανάλογο δημοσίευμα στο athensphotonews.gr.

Τεκμηριωμένες υποθέσεις για το ποιοι είναι οι δράστες, ελπίζουμε να διαβάσουμε προσεχώς σε κάποια ελληνική εφημερίδα…

Ενημέρωση 28-02-2010: “Το Φελέκι” είναι ένα από τα λίγα ιστολόγια που αναφέρθηκε στη νέα νεοναζιστική επίθεση των Χανίων, τονίζοντας ιδιαίτερα την ανάγκη ανάληψης δράσης για περιθωριοποίηση των ομάδων μίσους που δρουν στην Κρήτη. “Το Φελέκι” (Β. Λ.) δεν παραλείπει να αναφερθεί στα ολέθρια αποτελέσματα της “αποπροσανατολιστικής διαχείρισης” του εμπρησμού της συναγωγής των Χανίων (θεωρίες συνωμοσίας, ξένος δάκτυλος κλπ.):

Η 28χρονη καθηγήτρια πλήρωσε τη μη αντίδραση και την ανοχή της πλειοψηφίας σε ρατσιστικές επιθέσεις. Δεν έχει περάσει άλλωστε τόσος καιρός από τους ξυλοδαρμούς μεταναστών και τον εμπρησμό κατοικιών τους, ή από τις επιθέσεις στη Συναγωγή και την αποπροσανατολιστική διαχείρισή τους, καθώς οι δράστες ταυτίστηκαν με τη Μοσάντ ή τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Η εύκολη βέβαια, λύση είναι η μετάθεση ευθυνών σε τρίτους, σε σχέδια συνωμοσίας κλπ.

Όμως μ’ αυτή τη στάση αυξάνονται τα αυγά του φιδιού που ήδη έχουν αρχίσει να σπάνε. Είναι αλήθεια βολικό, για παράδειγμα, να κατηγορήσει κάποιος μια ισχυρή μυστική υπηρεσία, καθώς από τη μία έχει κάνει το καθήκον του με την άκοπη “αποκάλυψη” των ενόχων και από την άλλη φαντασιώνεται τον εαυτό του ως “θύμα”, ανίσχυρο να αντιδράσει στα σχέδια των “μεγάλων”.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ.