Οι «φρουροί της μνήμης» και το ναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής»

Του Αλέκου Ράπτη

[Αναδημοσίευση από τον “Ηπειρωτικό Αγώνα” με την άδεια του συγγραφέα. Επισημαίνουμε, συγχρόνως, την ουσιαστική τοποθέτηση της εφημερίδας στην στήλη “Τσιμπίδα” για τη σιωπή πολλών μετά τη χυδαία επίθεση που δέχτηκε πρόσφατα η Εβραϊκή Κοινότητα των Ιωαννίνων.]

                                                                         Ιωάννινα, 14 Σεπτεμβρίου 2016

Ο ελληνικός φασισμός από το 1974 και μετά

Η μελέτη της ιστορίας του ελληνικού φασισμού εντάσσεται σε ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια μέσα από τα οποία, αναδεικνύονται αρκετές σημαντικές πτυχές της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας.

Από την μεταπολίτευση του΄74 και μετά, τα περισσότερα σχεδόν πολιτικά κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου στην Ελλάδα, υποστήριζαν ότι ο φασισμός στην Ελλάδα και οι «Νεοναζί» ήταν μια ασήμαντη περιθωριακή «ανωμαλία», η οποία δεν είχε σχέση με την ελληνική πραγματικότητα.

Ωστόσο την τελευταία δεκαετία που διανύουμε όλα αυτά τα πολιτικά επιχειρήματα, κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος αποδεικνύοντας για άλλη μια ακόμη φορά, ότι ο φασισμός δεν είναι ξένος προς το ελληνικό κράτος, αλλά και ακόμη περισσότερο ούτε και σε ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Το ναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής»

Το 1980 η εμφάνιση του νεοναζιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής» που μέσα από το περιοδικό της χαρακτηρίζεται ως «εθνικοσοσιαλιστική», φανερώνει και την διαφορετικότητα της, αλλά και τις προθέσεις της με τις όμορες άλλες οργανώσεις της ελληνικής Άκρας Δεξιάς.

Την δεκαετία του ΄90, η ανασύνταξη της ελληνικής ακροδεξιάς, ταυτίζεται απόλυτα με το ιδεολογικό πεδίο της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, που εκφράζεται με το «τρίτο κύμα» δηλαδή, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, και τον σοβινισμό.

Από το 1992 και μετά, τα γεγονότα της κατάρρευσης του καθεστώτος στην Αλβανία, η μαζική μετακίνηση Αλβανών μεταναστών προς την Ελλάδα, αλλά και οι «εθνικοί κίνδυνοι» από την αμφισβήτηση της ελληνικότητας του ονόματος της Μακεδονίας, αποτελούν θεματικές στην «ατζέντα του εξτρεμισμού», που διαμορφώνονται καταλλήλως από το νεοναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής».

Παρόλα αυτά το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η ελληνική δικαιοσύνη για αρκετά χρόνια, αντιμετώπιζαν το ναζιστικό αυτό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής» με χαλαρότητα, αδυνατώντας να την  ελέγξουν και να της ασκήσουν δίωξη στο σύνολό της.

Ωστόσο η ελληνική συνταγματική πράξη δεν προέβλεπε απαγόρευση πολιτικών κομμάτων, αφού πλέον το 2012 ήταν κόμμα στην Βουλή των Ελλήνων.

Η συνέχεια είναι γνωστή καθώς κάθε φορά που προέκυπτε κάποιο περιστατικό άσκησης εγκληματικής βίας με κατηγορούμενους μέλη της «Χρυσής Αυγής», οι αρμόδιες αρχές δυστυχώς απέφευγαν να ερευνήσουν και να διαπιστώσουν τα πραγματικά κίνητρα των «Χρυσαυγιτών», που ήταν ενταγμένοι στην εγκληματική αυτή ναζιστική οργάνωση, της οποίας η βία δεν ήταν απλά το μέσον, αλλά ο ίδιος ο σκοπός της δράσης της.

Η δίκη της «Χρυσής Αυγής»

Η δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα, ράπερ καλλιτέχνη με αντιφασιστική δράση, από τον Γιώργο Ρουπακιά σημαίνων στέλεχος της «Χρυσής Αυγής», στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, καθόρισε στην συνέχεια και την στάση της ελληνικής δικαιοσύνης, η οποία διέταξε να ανοιχθεί ο Φάκελος του νεοναζιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής».

Η συγκέντρωση των 32 αρχικών δικογραφιών, διαβιβάστηκαν στις 19 Σεπτεμβρίου 2013 δια του τότε υπουργού Νίκου Δένδια (υπουργός Δημ. Τάξης), στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Γκουτζαμάνη, η οποία με την σειρά της ανέθεσε στις αρμόδιες ανακρίτριες εισαγγελείς, Ιωάννα Κλάπα και Μαρία Δημητροπούλου να κάνουν «φύλλο και φτερό» τον Φάκελο της  «Χρυσής Αυγής».

Ουσιαστικά όμως τα αλλεπάλληλα γεγονότα εκείνων των ημερών φανέρωσαν με τον πιο εμφατικό τρόπο την έσω-αδυναμία, που είχε επιδείξει έως τότε η Πολιτεία, στην θεσμική αντιμετώπιση αυτού του ναζιστικού μορφώματος.

Επί χρόνια η «Χρυσή Αυγή», εφάρμοζε ανενόχλητα την «εθνικοσοσιαλιστική της θεωρία και πρακτική », ασκώντας βίαιες αιματηρές επιθέσεις εναντίων όλων όσων τους θεωρούσε «εχθρούς» και που στην δική της φρασεολογία ήταν «κομμούνια» «μπολσεβίκοι» «υπάνθρωποι», «εβραίοι» «σιωνιστές» «αλβανοί» «γυφτοσκοπιανοί» «μαύροι αφρικανοί» «ασιάτες πακιστανοί» και εσχάτως, «γυφτοπρόσφυγες από την Συρία».

Στην διάρκεια αυτών των ανακρίσεων, ενσωματώθηκαν στην δικογραφία του Φακέλου της  «Χρυσής Αυγής» και δεκάδες άλλες υποθέσεις που εκκρεμούσαν διάσπαρτες ανά την ελληνική επικράτεια και που  αναφέρονταν σε πλημμελήματα και κακουργήματα, στα οποία εμπλέκονται μέλη και στελέχη του νεοναζιστικού αυτού μορφώματος.

Συνολικά ο αριθμός των υποθέσεων ξεπερνά τις εκατό, ενώ τα αδικήματα που διερευνώνται καλύπτουν σχεδόν ολόκληρο το φάσμα του Ποινικού Κώδικα.

Οι βανδαλισμοί των εβραϊκών νεκροταφείων ανά την Ελλάδα

Η περίπτωση των βανδαλισμών του εβραϊκού νεκροταφείου Ιωαννίνων

Στον «Φάκελο Χρυσή Αυγή» της Εισαγγελίας  του Αρείου Πάγου, είναι επίσης ενταγμένη και η δικογραφία στην οποία καταγράφονται οι βανδαλισμοί ανά την Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκαν σε εβραϊκά νεκροταφεία και λατρευτικούς χώρους, των ελληνικών εβραϊκών κοινοτήτων.

Επίσης γίνεται ιδιαίτερη μνεία και αναφορά στα Ιωάννινα, με συντριπτικά στοιχεία τα οποία  αφορούν βανδαλισμούς, σε ταφικά μνημεία και τάφους, στο Εβραϊκό Νεκροταφείο της πόλης των Ιωαννίνων, κατά το χρονικό διάστημα των ετών, 2002 έως και το 2009.

• Βανδαλισμοί στο Εβραϊκό Νεκροταφείο Ιωαννίνων, στις 15 Απριλίου 2002.
• Ναζιστικά συνθήματα, έξω από την Εβραϊκή Συναγωγή Ιωαννίνων, στις αρχές Αυγούστου 2003.
• Βανδαλισμοί στο Εβραϊκό Νεκροταφείο Ιωαννίνων, στις 8 Οκτωβρίου 2003.
• Αναγραφή της «ανάποδης» Ναζιστικής Σβάστικας, έξω από την πόρτα του Εβραϊκού Νεκροταφείου Ιωαννίνων, στις 26 Φεβρουαρίου 2007.
• Βανδαλισμοί στο Εβραϊκό Νεκροταφείο Ιωαννίνων, στις 21 Ιανουαρίου 2009.
• Αναγραφή της Ναζιστικής Σβάστικας, έξω από την πόρτα του Εβραϊκού Νεκροταφείου Ιωαννίνων, στις 25 Μαρτίου 2008.
• Βανδαλισμοί στο Εβραϊκό Νεκροταφείο Ιωαννίνων, στις 2 Ιουνίου 2009.
• Βανδαλισμοί στο Εβραϊκό Νεκροταφείο Ιωαννίνων, στις 8 Ιουλίου 2009.

Για όλα αυτά τα ανωτέρω η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Περιφέρειας Ηπείρου στα Ιωάννινα, διεξήγαγε έρευνες, που δεν κατέληξαν πουθενά, ενώ η προκαταρκτική εξέταση δεν έγινε ουδέποτε γνωστή. Δεν υπήρξε κανείς ύποπτος και κανείς δεν κατηγορήθηκε για να οδηγηθεί στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Τελικά η όλη υπόθεση κατέληξε στο αρχείο.

Η επανεμφάνιση της ναζιστικής σβάστικας

Ωστόσο επτά χρόνια μετά από εκείνα τα γεγονότα, ένας νέος κύκλος βανδαλισμών εναντίων της εβραϊκής κοινότητας Ιωαννίνων, φαίνεται να ανοίγει καθώς προχτές στις 12 Σεπτεμβρίου 2016, οι «γνωστοί άγνωστοι», χτύπησαν και πάλι, αναγράφοντας με σπρέι το έμβλημα της μισητής ναζιστικής σβάστικας, στον εξωτερικό τοίχο της εβραϊκής κοινότητας, αλλά και σε γειτονικά σπίτια και σε αυτοκίνητα.

Οι εποχούμενοι «φρουροί τη μνήμης»

Είχε προηγηθεί βέβαια σε τοπική εφημερίδα της πόλης των Ιωαννίνων η δημοσίευση ενός άρθρου, μέσα από το οποίο ο συντάκτης του διερωτάτο εμφανώς λέγοντας επί λέξει: «Προς τι η επιμονή των Εβραίων να τους…τιμούμε συνεχώς», βουτώντας την πέννα του στην χολή και το δηλητήριο, δίχως ίχνος εντροπής και καταισχύνης βεβηλώνοντας τη μνήμη των 1850 γιαννιωτοεβραίων συμπολιτών μας, που εκτοπίστηκαν από τους γερμανούς Ναζί, στις 25 Μαρτίου 1944 και έγιναν στάχτη στα Ναζιστικά στρατόπεδα Άουσβιτς και στο Μπιρκενάου στην Πολωνία.

Αρκετοί συμπολίτες μας, αλλά και εγώ ο ίδιος, απαντήσαμε στον συντάκτη του κατάπτυστου  αυτού άρθρου το οποίο είναι Ύβρις, απέναντι στα θύματα του Ολοκαυτώματος και στους λαούς της Ευρώπης που γνώρισαν τον Ναζισμό και τον Φασισμό.

Η διαχείριση της μνήμης του Ολοκαυτώματος

Επανέρχονται λοιπόν τα ζητήματα, τα οποία έχουν να κάνουν με την διαχείριση της μνήμης του Ολοκαυτώματος, το οποίο δυστυχώς είναι ακόμη «ανεπιθύμητο είδος» στις μέρες μας και  το οποίο δεν συμβαδίζει θα έλεγα, με τις θέσεις και τις αποκλίσεις, της επίσημης μνήμης και συνολικά, της Εθνικιστικής φαντασίωσης, που επιθυμεί, να ταυτίζεται, στο Εθνικό αφήγημα της Ιστορίας.

Στην περίπτωση αυτή όποτε και όταν αναδεικνύεται η θεματική του Ολοκαυτώματος, αμέσως τον πρωταρχικό ρόλο, τον αναλαμβάνουν οι «φρουροί τη μνήμης», που κινητοποιούνται μόλις  αντιληφθούν, ότι επιχειρείται, να ενσωματωθεί, κάποιο Ιστορικό ντοκουμέντο, που είναι παράταιρο και δεν συνάδει, με την Εθνική αφήγηση και τον χρηστό Ελληνοκεντρικό πολιτισμό.

Παρόλα ταύτα, αν και έχουν περάσει 71 χρόνια από τον τερματισμό του Β΄π.π και την συντριβή του Φασισμού και του Ναζισμού, οι νοσταλγοί της ναζιστικής σβάστικας, συνεχίζουν να αναγράφουν στους τοίχους τον μισητό αγκυλωτό σταυρό, βαδίζοντας πλάι – πλάι με τους θιασώτες του Ναζισμού και τους κάθε λογής αρθρογράφους –  αρνητές του Ολοκαυτώματος.

«Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του σημερινού νεοναζισμού από τον ναζισμό του παρελθόντος;» ρώτησαν κάποτε τον Ουμπέρτο Έκο για να λάβουν την καυστική του απάντηση:

«Η μόνη διαφορά τους έγκειται στο γεγονός ότι οι ναζί σκότωσαν εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ οι απόγονοί τους έχουν καταφέρει να κάψουν ζωντανούς, να σκοτώσουν και να κακοποιήσουν μερικές εκατοντάδες».

Αλέκος Ράπτης

Πηγή: agon.gr

Η Χρυσή Αυγή μπροστά στη δικαιοσύνη. Μια συζήτηση

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΛΛΑΓΗ ΧΩΡΟΥ: Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑ 9,84 ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ, ΓΚΑΖΙ (λόγω αυξημένης πιθανότητας βροχής!)

Τη Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί σε έντυπη και ψηφιακή μορφή το καινούργιο βιβλιαράκι του Δημήτρη Ψαρρά, σε έκδοση του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ, με τίτλο

Η Χρυσή Αυγή μπροστά στη δικαιοσύνη

Με αυτή την αφορμή και στη σειρά εκδηλώσεων για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τη Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου, στις 7 μ.μ., στον κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134-136), με τον Δημήτρη Ψαρρά θα συζητήσουν

• η Βασιλική Γεωργιάδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο,
• ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος, μέλος της Πολιτικής Αγωγής του αντιφασιστικού κινήματος στη δίκη της Χρυσής Αυγής,
• ο Κωστής Παπαϊωάννου, Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου,
• η Τασία Χριστοδουλοπούλου, δικηγόρος, μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας.

Το βιβλιαράκι θα διατίθεται δωρεάν στην εκδήλωση και θα δημοσιευτεί online την Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου. Αν χρειάζεστε περισσότερα δωρεάν αντίτυπα, παρακαλούμε επικοινωνήστε με το Παράρτημα Ελλάδας του ΙΡΛ.

Σας περιμένουμε όλες και όλους!

Online μπορείτε να βρείτε και την προηγούμενη μπροσούρα του Δημήτρη Ψαρρά, γραμμένη για το μη ελληνόφωνο κοινό, σε 4 γλώσσες.

Πηγή: rosalux.gr

ΤΟ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΠΙΤΜΠΟΥΛ ΔΑΓΚΩΣΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ! ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΟ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥ ! ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΤΩΡΑ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»!

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ, 7 Ιούνη 2012

Το τέρας που έκρυβε στο κόρφο του και έτρεφε επί δεκαετίες το σάπιο πολιτικό σύστημα έδειξε σήμερα ωμά μπροστά σ’ όλο το λαό το αληθινό του πρόσωπο με την τραμπούκικη επίθεσή του στους εκπροσώπους δύο κομμάτων.

Όλοι τώρα κάνουν πως «πάντα το έλεγαν πόσο ναζιστική είναι η «Χρ. Αυγή», πως πάντα προειδοποιούσαν το λαό, και τον καλούσαν να μην τη ψηφίσει. Επίσης κάποια από αυτά τα κόμματα δηλώνουν ότι δεν θα καθίσουν ξανά σε συζητήσεις με τη ναζιστική αυτή συμμορία. Πόσο όψιμα και υποκριτικά είναι όλα αυτά!

Όλα αυτά τα κόμματα ανεξαίρετα εδώ και δεκαετίες έκρυβαν συστηματικά απ’ το λαό το ναζιστικό χαρακτήρα της «Χρ. Αυγής» και συνήθως την αποκαλούσαν «ακραία», «ακροδεξιά», ή «εθνικιστική». Ακόμα δε περισσότερο αρνούνταν να κάνουν πολιτικό ζήτημα τη συστηματική, μαζική, ρατσιστική της βία. Είναι χαρακτηριστικό πως οι ηγεσίες τους και τα στελέχη τους καθόντουσαν ευχαρίστως δίπλα στη «Χρ. Αυγή» σε όλες τις συναντήσεις της Διακομματικής Επιτροπής και συναποφάσιζαν μαζί της για τη διανομή του ραδιοτηλεοπτικού χρόνου σε όλες τις εκλογές! Και το έκαναν αυτό εντελώς συνειδητά όλα τα κόμματα, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά, γιατί παρέμεναν στη θέση τους, όταν η ΟΑΚΚΕ σε κάθε τέτοια εκλογική συνεδρίαση τα καλούσε να αποχωρήσουν, όπως αποχωρούσε η ίδια αρνούμενη να συνεδριάζει με ναζιστές.

Γι αυτή τους τη στάση τα κόμματα επικαλούνταν πάντα τη νομιμότητα της «Χρ. Αυγής». Αλλά αυτή τη νομιμότητα την κατοχύρωναν τα ίδια με το επιχείρημα ότι και τα ναζιστικά κόμματα έχουν το δικαίωμα της «ελεύθερης έκφρασης». Αυτή ήταν η απάντησή τους στις αλλεπάλληλες εκκλήσεις της ΟΑΚΚΕ και της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας να τεθεί εκτός νόμου η ναζιστική αυτή συμμορία όπως γίνεται σε όλα τα δημοκρατικά κράτη. Και είναι παντού εκτός νόμου αυτά τα κόμματα, γιατί ποτέ και πουθενά δεν υπήρξαν ναζιστικές ιδέες και ναζιστικά λόγια που να μη συνοδεύονται υποχρεωτικά από ναζιστικές πράξεις: Δηλαδή από ρατσιστική – κτηνώδη βία.

Αυτή η βία επαναλαμβανόταν επί δεκαετίες τώρα, εκατοντάδες και χιλιάδες φορές από τους τραμπούκους της «Χρ. Αυγής» ενάντια σε μετανάστες και δημοκράτες γενικά, ενώ σε λίγες περιπτώσεις έφτασαν στα δικαστήρια μέλη της «Χρ. Αυγής» και τιμωρήθηκαν από αυτά. Κι αυτό γιατί είναι αδύνατο όταν μια συμμορία μαχαιροβγαλτών επιτίθεται σε αθώα, ανοργάνωτα και ανοχύρωτα θύματα, αυτά να τολμήσουν να προσφύγουν μόνα τους στη δικαιοσύνη. Γι αυτό βγαίνουν παντού οι ναζιστές εκτός νόμου και μόνο από τις ανοιχτές τους ναζιστικές διακηρύξεις, χώρια από τις καταδίκες τους από τα περιστατικά που φτάνουν στη δικαιοσύνη.

Είναι χαρακτηριστικό για το πόσο βαθιά πολιτική προστασία έχει ακόμα και τώρα η «Χρ. Αυγή» το γεγονός ότι : α) όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα ψήφισαν πρόσφατα στο ΕΣΡ και υποχρέωσαν όλους τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς να καλούν στις προεκλογικές συζητήσεις τους και τη ναζιστική συμμορία και β) ακόμα και αυτή τη στιγμή αμέσως μετά την επίθεση όλα τα κόμματα, δηλαδή και τα κόμματα στα οποία ανήκουν τα θύματα της σημερινής επίθεσης, αρνούνται να ζητήσουν να τεθεί εκτός νόμου η «Χρ. Αυγή», την ώρα που αυτή, πάνω στις εκλογές, έχει κλιμακώσει σε απίστευτο βαθμό τη γενικότερη βία της, καθώς πετάει τους μετανάστες με βία έξω από τους συρμούς του μετρό και από τα λεωφορεία και τους ξυλοκοπάει μέσα σε εστιατόρια ή καφετέριες.

Το άκρον άωτον αυτής της διακομματικής συστηματικής ένοχης ανοχής, που συνιστά στην πραγματικότητα υπόθαλψη εγκληματιών, είναι ότι την έξοδο της «Χρ. Αυγής» από τη Βουλή την εναποθέτουν στους ψηφοφόρους της, που τους καλούν να «διορθώσουν» την προηγούμενη ψήφο τους. Αναθέτουν έτσι την ευθύνη για την τήρηση του συντάγματος και των στοιχειωδών δημοκρατικών αρχών, το ότι δηλαδή δεν επιτρέπεται ρατσιστές εγκληματίες να βρίσκονται στη Βουλή, στο πιο μειοψηφικό, στο πιο αντιδραστικό, ή έστω στο πιο πολιτικά καθυστερημένο τμήμα του εκλογικού σώματος που ψήφισε «Χρ. Αυγή» στις 6 του Μάη. Έτσι όμως αυτά τα κόμματα, αποποιούνται την ευθύνη που έχουν τα ίδια σαν επίσημοι εκπρόσωποι της τεράστιας πλειοψηφίας του πληθυσμού να του εξασφαλίσουν μια στοιχειωδώς πολιτισμένη και δημοκρατική κοινοβουλευτική ζωή.

Η ΟΑΚΚΕ και η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία του αρχιναζιστή Κασιδιάρη και καλούν τους έλληνες δημοκράτες και αντιφασίστες να απαιτήσουν να ΒΓΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ και να τιμωρήσουν και με την ψήφο τους κάθε κόμμα που «δεν διορθώνει» την ως τώρα γραμμή του της ένοχης ανοχής απέναντι στους χιτλερικούς.

ΑΘΗΝΑ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012

πηγή: antinazi.gr

Ελληνική πολιτική: παράδεισος για αντισημίτες και θαυμαστές του Χίτλερ

«Το βιβλίον μου που τώρα διαβάζετε είναι μια απλή απόδειξις, ότι εμείς δεν υπολογίζομεν τους Εβραίους. Τους καταφρονούμε διά την ηθικήν των, διά την θρησκείαν των, διά τας πράξεις των, που όλα μαζί αποδεικνύουν ότι είναι υπάνθρωποι».

Κ. Πλεύρης, «Οι Εβραίοι: Ολη η αλήθεια» σ. 583 (via)

«Θεωρούμε τον Αδόλφο Χίτλερ σαν την κορυφαία φυσιογνωμία του 20ού αιώνα! Ηταν βέβαια ατυχής συγκυρία το γεγονός ότι η Γερμανία επετέθη στην Ελλάδα, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να θαυμάζουμε και να εκτιμούμε την κυρίαρχη αυτή, για την ιδεολογία μας, μορφή».

Παναγιώτης Αδαμόπουλος, υπεύθυνος Τύπου της Χρυσής Αυγής στο περιοδικό «ΕΝΑ», 1990 (via)

Samaras is once again proving that no morality can stand on the way of ambition.

Sabby Mionis, 20/05/2012 (via)

Ως γνωστόν, ο Γ. Καρατζαφέρης ανακοίνωσε χθες την τοποθέτηση του Κώστα Πλεύρη ως επικεφαλή του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΛΑΟΣ. Εντύπωση προκαλεί o τρόπος με τον οποίο μεταδόθηκε η είδηση από τις ενημερωτικές ιστοσελίδες: “Σημειώνεται ότι ο Κ. Πλεύρης είναι πατέρας του Θ. Πλεύρη, πρώην βουλευτή του ΛΑΟΣ, ο οποίος προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία.” Το in.gr από το οποίο αντλούμε την παραπάνω επισήμανση δεν θεώρησε απαραίτητο να αναφερθεί στη συγγραφική δραστηριότητα του Κ. Πλεύρη εξαιτίας της οποίας οδηγήθηκε στο εδώλιο, μετά από βούλευμα εισαγγελέα, με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Στις 27 Μαρτίου 2009 το πενταμελές Εφετείο Αθηνών αθώωσε σε δεύτερο βαθμό, ομοφώνως, τον Πλεύρη, ως προς τις κατηγορίες που εμπίπτουν στο άρθρο 2 του νόμου και αφορούν στην έκφραση προσβλητικών ιδεών κατά ομάδας ανθρώπων. Οι δικαστές -σε αντίθεση με τους δικαστές του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου- έκριναν πως στο βιβλίο του κ. Πλεύρη «Οι Εβραίοι, όλη η αλήθεια» και τις 1.400 σελίδες του δεν εμπεριέχεται τίποτε το μεμπτό και, φυσικά, τίποτε αξιόποινο (αντλήσαμε τις σχετικές πληροφορίες από άρθρο της Μαριάννας Πυργιώτη που αναδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της “Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας”).

Είναι γεγονός ότι η ιδεολογία του κόμματος του Καρατζαφέρη (ναζιστικός αντισημιτισμός, ακατάσχετη συνωμοσιολογία, θρασύδειλος αντιευρωπαϊσμός, επιθετική ξενοφοβία κλπ.) κατάφερε να εξελιχθεί σε κυρίαρχη ιδεολογία της ελληνικής Δεξιάς. Η τοποθέτηση του Πλεύρη στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΛΑΟΣ δεν είναι μια απλή “ρελάνς”, όπως αφελώς γράφτηκε· το κέντρο βάρους έχει μετατοπιστεί προ πολλού από το κέντρο στα άκρα και ο Καρατζαφέρης μπορεί πλέον ανερυθρίαστα να επιδείξει τα πραγματικά του πιστεύω. Παράλληλα, υπάρχει το ενδεχόμενο οι φιλοναζιστές της “Χρυσής Αυγής” να ξαναμπούν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ μια ισχυρή ομάδα αντισημιτών πολιτικάντηδων προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία. Δεν ικέτεψαν, πήγε και τους έψαξε έναν-έναν ο Αντώνης Σαμαράς. Η Ελλάδα κατέχει με αυτόν τον τρόπο ένα ακόμα θλιβερό ρεκόρ: τουλάχιστον τρία κόμματα προωθούν στις τάξεις τους νοσηρούς αντισημίτες και αρνητές του Ολοκαυτώματος (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να υποβαθμιστεί ο αντισιωνισμός της Αριστεράς).

________________________

Ο Κ. Πλεύρης και το „Μάιν Καμπφ“.

 Του Ανδρέα Χριστινίδη

Ένας συνήγορος του K. Πλεύρη απευθυνόμενος, τον Δεκέμβριο του 2007 στον μάρτυρα κατηγορίας κύριο Λάμπη Κατσιάπη, μέλος της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας, – προφανώς θέλοντας να τον αιφνιδιάσει – τον ρώτησε, αν το βιβλίο του Χίτλερ „Μάιν Καμπφ“ (ο Αγών μου) είναι χειρότερο ή καλύτερο από το βιβλίο του Πλεύρη. Όπως διαβάζω στον „Ιό της Κυριακής“ (Ελευθεροτυπία 11.01.2008), απορεί δήθεν ο Κ. Πλεύρης, πώς είναι δυνατόν να διώκεται για το φιλοχιτλερικό βιβλίο του, όταν κυκλοφορεί ελεύθερα το βιβλίο του Χίτλερ.

„Ιός“: «Περιμένουμε, λοιπόν, να επαναληφθεί το ίδιο επιχείρημα από τον κ. Πλεύρη και τους υπερασπιστές του και την Τετάρτη, στην αίθουσα του Εφετείου, όπου εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση αυτή, μετά την πρωτόδικη καταδίκη του σε 14 μήνες φυλάκισης με αναστολή, για παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου 927/1979 (άρθρο 1, παρ. 1 και άρθρο 2).»

Με απόλυτη βεβαιότητα έχω τη γνώμη, ότι η ορθή απάντηση στην ερώτηση που τέθηκε στον κύριο Κατσιάπη είναι, πως σήμερα στην Ελλάδα το βιβλίο του Πλεύρη είναι χειρότερο, δηλαδή πιο επικίνδυνο από όσο είναι τώρα το βιβλίο του Χίτλερ.

Θα ήταν καλύτερο ίσως να επιτρέπονται μόνο επιστημονικά σχολιασμένες εκδόσεις του „Μάιν Καμπφ“ που θα επεσήμαιναν τις ενδεχόμενες ολέθριες συνέπειες τέτοιων εγκληματικών „συγγραφικών“ τερατουργημάτων. Σε άλλες όμως ευρωπαϊκές χώρες που κυκλοφορεί ελεύθερα το βιβλίο του Χίτλερ δεν περιμένουν οι νέοι άνθρωποι να φτάσουν (αν φτάσουν) στην τελευταία τάξη του Λυκείου για να διαβάσουν μερικές αράδες (και αυτές αρκετά ελλιπείς) για τον ναζισμό και το Ολοκαύτωμα. Από το δημοτικό σχολείο αρχίζει η αντιρατσιστική διδασκαλία και σχεδόν καθημερινά υπάρχει σε έναν τουλάχιστον τηλεοπτικό σταθμό κάθε χώρας μια εκπομπή για το Ολοκαύτωμα και για τα αποτρόπαια στρατόπεδα εξόντωσης. Διαρκής είναι η κοινωνική συζήτηση για τα εγκλήματα του χιτλερισμού. Και η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού είναι σε θέση να συνδέει αυτά τα εγκλήματα με το „Μάιν Καμπφ“ και με το πλαστογράφημα „Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών“. Ο διαχωρισμός ανάμεσα στην (δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη) κριτική σε συγκεκριμένες ενέργειες του κράτους του Ισραήλ και τον αντισημιτισμό είναι αυτονόητος. (Το βράδυ της Δευτέρας είδα σε γερμανικό δημόσιο τηλεοπτικό σταθμό τις Ειδήσεις με αρκετές κριτικές αιχμές για τον ισραηλινό στρατό στη Γάζα. Αμέσως μετά ακολούθησε μια, πριν από μήνες προγραμματισμένη, εκπομπή για τα αποτρόπαια μαζικά εγκλήματα των χιτλερικών Ες-Ες στη Βαρσοβία.)

Όταν ο Χίτλερ το 1925 και 1927 εξέδιδε τους δύο τόμους του „Μάιν Καμπφ“ υποδαύλιζε προκαταλήψεις, εχθρότητα και μίσος. Ήταν όμως πιο προσεκτικός από τον Πλεύρη. Δεν προανήγγειλε τα αποτρόπαια που έκανε αργότερα. Γρήγορα βέβαια εκδηλώθηκε η οργανωμένη μαζική βία των οπαδών του και λίγα χρόνια αργότερα έγινε πραγματικότητα το Άουσβιτς. Οι περισσότεροι θεωρούσαν τότε τον χιτλερισμό ως ένα παροδικό φαινόμενο.

Η ελληνική διανόηση, η πολιτική ηγεσία, τα μέσα επικοινωνίας γνωρίζουν την εχθρότητα, τις προκαταλήψεις, το μίσος και τη βία που μπορούν να προκαλέσουν δημοσιεύματα που μιμούνται το „Μάιν Καμπφ“ του Χίτλερ, όπως το βιβλίο του Πλεύρη. Και όμως στην πλειονότητά τους σιωπούν. Φοβούνται τόσο πολύ τον δεσπόζοντα αντισημιτισμό και αποφεύγουν τον κοινωνικό διαφωτισμό;

Το κλίμα που οδηγεί σε προκαταλήψεις, εχθρότητα, μίσος και βία υπάρχει και στο βιβλίο του Πλεύρη. Αυτό θα πρέπει να το λάβει υπόψη του το Πενταμελές Εφετείο.

Επίλογος

(από την καταγραφή της πρώτης ακροαματικής διαδικασίας 11.09.2007).

Άννα Σταη: Διοργανώθηκε συγκέντρωση υπέρ του βιβλίου, μετά τη μήνυση, στο ξενοδοχείο Πρέζιτεντ σε μια αίθουσα μεγάλη…

Πρόεδρος (τη διακόπτει): Προσέξτε. Λέτε κάτι άλλο τώρα.

Στάη (συνεχίζει τη φράση της): …οι οποίοι ήταν οπαδοί του, τον χειροκροτούσαν την ώρα που ο Πλεύρης έλεγε: «Εγώ δεν είπα να πεθάνουν όλοι οι Εβραίοι. Άλλο αν το σκέφτηκα» και ακούγεται χειροκρότημα….

Πρόεδρος (τη διακόπτει) : Τι μας ενδιαφέρει τώρα αυτό;

Στάη: Έχει οπαδούς οι οποίοι χειροκροτούσαν και φώναζαν: «ΚΡΕΜΑΛΑ!»

• Το παλαιότερο αυτό άρθρο του Ανδρέα Χριστινίδη το εντοπίσαμε στην προσωπική ιστοσελίδα του Ζαν Κοέν.

Η Σιωπή ως έγκλημα κατά τον Ποινικό Νόμο

Από το ιστολόγιο “Χανιά-Βέροια”

11/05/2012

Με αφορμή πρόσφατες αναρτήσεις μου σχετικά με το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και των νεο-ναζιστικών μορφωμάτων στην ελληνική κοινωνία, των οποίων συστατικός λόγος αποτελεί η άρνηση του Ολοκαυτώματος και ο αντισημιτισμός, που ως έννοιες είναι “εκ των ων ουκ άνευ” του συστημικού τους λόγου (sine qua non, όπως θα αρεσκόταν να λέει ο αρχηγός της Χ.Α., Μιχαλολιάκος), ένας φίλος καλός και γνωστός συγγραφέας μοιράστηκε μαζί μου τον προβληματισμό και το ερώτημα, μήπως θα ‘πρεπε οι πνευματικοί άνθρωποι να συντάξουν ένα κείμενο όπου θα εκφράζονταν δύο απαιτήσεις: η ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος και η ποινικοποίηση της διάδοσης ναζιστικών θέσεων και συμβόλων.

Οφείλω να πω ότι κατ’ αρχήν με ανακουφίζει ως άνθρωπο η ύπαρξη πνευματικών ανθρώπων που ανησυχούν για όσα διεκτραγωδούνται στην κοινωνία της Ελλάδας σήμερα, αλλά είμαι εξαιρετικά δύσπιστος στις νομοθετικές πρωτοβουλίες, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν αυτές δεν συνοδεύονται από γενναία πολιτική βούληση.

Σε ό,τι δε αφορά τα θέματα αιχμής που έθεσε ο αγαπητός φίλος, οφείλω να υπομνήσω ότι υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο, ικανό να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα αυτά. Είναι ο ν. 927/1979 που προβλέπει ως ποινικό αδίκημα την πρόκληση σε βία ή μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων λόγω χρώματος, φυλής ή έθνους, ο οποίος το 1984 τροποποιήθηκε με την προσθήκη της λέξης θρησκεία, ενώ με νεότερη τροποποίηση του 2001 δίδεται η δυνατότητα και της αυτεπάγγελτης δίωξης.

Ατυχής ή μη στις προβλέψεις του ο νόμος, ερωτώ ωστόσο: πόσες φορές είδατε την εφαρμογή αυτού, όπως και πολλών άλλων νόμων βέβαια, στην ελληνική κοινωνία; Μία φορά και σε αυτήν ο γνωστός θιασώτης της άρνησης του Ολοκαυτώματος και των ναζιστικών ιδεών Κ. Πλεύρης αθωώθηκε στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με μια απόφαση που σχεδόν αναγνώριζε ως “επιστημονικό πόνημα” το βιβλίο του Οι Εβραίοι-όλη η αλήθεια. Ενδεικτικά παραθέτω απανθίσματα από το “τεράστιο πόνημα” του:

– «΄Ετσι θέλουν οι Εβραίοι, διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα».

– «Εβραίος και άνθρωπος είναι έννοιες αντιφατικές, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλη».

– «Η όλη των εγκληματική συμπεριφορά δικαιολογεί τας πράξεις των Ναζί εναντίον των και κάτι περισσότερον. Τας δικαιώνει».

– «Η ιστορία της ανθρωπότητος θα καταλογίση στον Αδόλφο Χίτλερ τα εξής: Δεν απήλλαξε, ενώ ηδύνατο την Ευρώπη από τους Εβραίους».

– «Τους καταφρονούμε δια την ηθικήν των, δια την θρησκείαν των, δια τας πράξεις των, που όλα μαζί αποδεικνύουν ότι είναι υπάνθρωποι».

Η ελληνική πολιτεία πλειοδοτεί σε νομοθετικές πρωτοβουλίες και μεταξύ αυτών σε μια νέα (όχι και τόσο νέα αν σκεφτεί κανείς ότι εκκρεμεί σαν σχέδιο νόμου από τον Φεβρουάριο του 2011), με το σχέδιο νόμου για την “καταπολέμηση ιδιαίτερα σοβαρών μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου σύμφωνα με την Απόφαση-Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της 28ης Νοεμβρίου 2008 και την από 7 Μαρτίου 1966 Διεθνή Σύμβαση «περί καταργήσεως πάσης μορφής φυλετικών διακρίσεων» που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 494/1970” (το σχέδιο νόμου http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=1011).

Ακόμα και η καθυστέρηση στην ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου και την ένταξη του στο κείμενο νομοθετικό πλαίσιο, υπονοεί το πολιτικό έλλειμμα ή αλλιώς το έλλειμμα γενναιότητας της ελληνικής Πολιτείας να προασπίσει Έλληνες ή μη πολίτες που απειλούνται με φυλετική, θρησκευτική ή εθνοτική βία.

Όμως η άποψη μου είναι ότι μια θωρακισμένη πολιτισμικά-ιδεολογικά κοινωνία δεν έχει ανάγκη νομοθετικών πρωτοβουλιών για να πράξει τα αυτονόητα: να προλάβει και να αποπέμψει και στη συνέχεια να απομονώσει τα φαινόμενα αυτής της βίας. Αρκεί να μην σιωπά.

Είναι συνεπώς πιο επικίνδυνη η σιωπή των πνευματικών ανθρώπων και αυτή μάλλον θα ‘πρεπε να ποινικοποιηθεί, παρά η παρακίνηση σε κενές νομοθετικές πρωτοβουλίες, όταν η ίδια η Πολιτεία (η ίδια η κοινωνία τελικά) δείχνει απρόθυμη να εφαρμόσει. Πρώτα η Κοινωνία στα σπλάχνα της όπου συμβαίνει το γεγονός και στη συνέχεια η Πολιτεία ως εκφραστής της κοινωνικής ανάγκης κι απαίτησης.

Για ο,τιδήποτε συμβαίνει είμαστε απόλυτα όλοι μας συνυπεύθυνοι. Μην τα βάζουμε με την Χρυσή Αυγή -αυτή είναι αρμοδιότητα του ψυχιατρικού ανάκλιντρου. Σε αυτούς που σιωπούν πρέπει να στρέψουμε την κριτική μας. Κι αν ο μέσος πολίτης είναι παρασυρμένος από τον καθημερινό κάματο της επιβίωσης του, ο πνευματικός άνθρωπος, που υποτίθεται ότι είναι σε εγρήγορση και ψάχνει πρώτη ύλη, ας αφήσει για λίγο τις θάλασσες και τα ηλιοβασιλέματα κι ας ακουμπήσει το υπογάστριο της παραπαίουσας κοινωνίας.

“Και βέβαια μπορεί η δίωξη να σταμάτησε αλλά το τερατώδες παραμένει…” (Ανακοίνωση της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας για τη δίκη του Ι. Φριζή)

Σήμερα 8 Σεπτέμβρη στο Γ΄ Τριμελές Πλημμελειοδικείο θα γινόταν η δίκη του Ι. Φριζή με την κατηγορία εναντίον του της συκοφαντικής δυσφήμησης του ναζιστή Κ. Πλεύρη. Η υπόθεση είχε αριθμό 2.

Κατά την έναρξη της διαδικασίας ο Κ. Πλεύρης είπε ότι ήθελε να κάνει ανάκληση της μήνυσης μετά από δήλωση που θα έκανε ο Ι. Φριζής. Στη συνέχεια ο Ι. Φριζής δήλωσε στο δικαστήριο ότι δεν είχε σκοπό με όσα έγραψε να «θίξει την τιμή και την υπόληψη του Κ. Πλεύρη». Τότε η Πρόεδρος ρώτησε τον Πλεύρη αν δέχεται τη δήλωση αυτή του Ι. Φριζή. Ο ναζιστής απάντησε ότι «εφόσον ο Ι. Φριζής δηλώνει ότι εγώ δεν είχα σκοπό να πω ότι θέλω να εξοντωθούν όλοι οι Εβραίοι, ανακαλώ τη μήνυση». Η πρόεδρος ρώτησε στη συνέχεια τον Ι. Φριζή αν δέχεται την ανάκληση και ο Ι. Φριζής απάντησε ότι την δέχεται. Μετά από αυτά το δικαστήριο αποφάσισε την παύση της ποινικής δίωξης, δηλαδή ουσιαστικά καταργήθηκε η δίκη, χωρίς να μπει το δικαστήριο στην ουσία για την ενοχή ή την αθώωση του κατηγορούμενου.

Βέβαια ο ναζιστής Κ. Πλεύρης το είπε και το παραείπε στο γενοκτονικό του λίβελο : «Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Γιατί μόνο έτσι καταλαβαίνουν. Εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα». Και βέβαια μπορεί η δίωξη να σταμάτησε αλλά το τερατώδες παραμένει: Δικαστήρια στην Ελλάδα στον 21ο αιώνα να σέρνουν στο εδώλιο εβραίους πολίτες της χώρας μας γιατί τόλμησαν να καταγγείλουν τους κήρυκες της εξόντωσής τους – ναζιστές – και οι ναζιστές αυτοί να βρίσκονται στη θέση του κατήγορου και οι ίδιοι κατηγορούμενοι! Και να στηρίζεται όλο αυτό το αίσχος σε αποφάσεις ντροπής του Αρείου Πάγου! Αποφάσεις που δικαιολογούν το γενοκτονικό κήρυγμα κατά των Εβραίων και κάνουν την Ελλάδα την πρώτη επίσημα αντισημιτική χώρα της Ευρώπης.

Το γεγονός όμως ότι ναζιστές και δικαστές σέρνουν σε δίκες Εβραίους και αντιφασίστες γενικά, δεν είναι μόνο ένα δικαστικό σκάνδαλο. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα στη Δικαιοσύνη. Είναι ένα πολιτικό, θεσμικό και κοινωνικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους!

Γιατί αυτές οι αντισημιτικές δικαστικές αποφάσεις και αυτές οι διώξεις έχουν την κάλυψη – στην ουσία την έγκριση- όλου του επίσημου πολιτικού φάσματος, των κρατικών αρχών σε όλη τους την κλίμακα, των επίσημων συνδικαλιστικών φορέων, της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, της μεγάλης πλειοψηφίας των ΜΜΕ ιδιαίτερα της τηλεόρασης και τέλος του λεγόμενου ακαδημαϊκού κόσμου με ελαχιστότατες εξαιρέσεις. Είναι όλοι οι παραπάνω που έχουν κάνει νόμιμους τους μαχαιροβγάλτες ναζιστές και τους έχουν μέσα στα Δημαρχεία, τους επιτρέπουν να κατέχουν πλατείες και να «επιβάλουν την τάξη» στα «εδάφη τους» μέσα στην πόλη.

Μπροστά σ’ αυτή την επέλαση οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις που πάντα έφραζαν το δρόμο στο ναζισμό είναι τώρα φυλακισμένες ή δηλητηριασμένες από την αντισημιτική «αριστερά» και την αντισημιτική «δημοκρατία», που έχουν ταυτίσει το κεφάλαιο με τον εβραίο και τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό με το «συνωμοτικό» κράτος του Ισραήλ. Αν τέτοιες «ταυτίσεις» σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι χαρακτηριστικές μειοψηφικών ακόμα ρευμάτων, στην Ελλάδα είναι μέρος της κυρίαρχης ιδεολογίας και της κρατικής λογικής.

Μπαίνει λοιπόν ένα μεγάλο και επείγον καθήκον στους αριστερούς και δημοκρατικούς ανθρώπους που βλέπουν καθαρά, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να αντισταθούν σ’ αυτό τον επικίνδυνο νεο-μεσαίωνα προτού να είναι πολύ αργά. Σε αυτή τη συσπείρωση έχουν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο τα πρώτα υποψήφια θύματα αυτής της κτηνωδίας, οι έλληνες εβραίοι.

Όμως σε ότι αφορά αυτούς τους τελευταίους διαπιστώνουμε ότι καλλιεργείται τελευταία από το καθεστώς η αυταπάτη ότι δεν υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος από τον κρατικό αντισημιτισμό αφού το ελληνικό κράτος συσφίγγει τις σχέσεις του με το κράτος του Ισραήλ. Όμως στην ελληνική διπλωματική τακτική βλέπουμε δύο πρόσωπα σε σχέση με το Ισραήλ. Το πρόσωπο «φίλος του Ισραήλ» , και το πρόσωπο «φίλος του Ιράν και του Κατάρ», τα οποία θέλουν να εξαφανίσουν το κράτος του Ισραήλ. Το πιο από τα δύο πρόσωπα είναι το αληθινό, δηλαδή το ποια είναι η αληθινή στρατηγική του ελληνικού κράτους κρίνεται πάνω απ όλα από την ιδεολογία που αυτό διαμορφώνει μέσα στον πληθυσμό του και που την αποτυπώνει σταδιακά στο πνεύμα των θεσμών του. Αυτό λοιπόν που διαμορφώνεται είναι ο αντισημιτισμός και η σύγχρονη μορφή του που εμφανίζεται σαν αντισιωνισμός. Το ελληνικό αντισημιτικό καθεστώς καθησυχάζει τους έλληνες εβραίους και τους δημοκράτες αντιφασίστες γενικά και κάνει ότι μπορεί για να μην κινητοποιούνται ενάντια στην αποθράσυνση των ναζιστών και την επέκταση του αντισημιτισμού ενώ την ίδια ώρα ετοιμάζει το προσάναμμα για νέες πυρκαγιές.

Δικαστικές διώξεις σαν και αυτές κατά του Ι . Φριζή ή προηγούμενα της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας, ή του ΚΙΣ δεν πρέπει να αφήνονται μέσα στη σιωπή από οποιαδήποτε δημοκρατική συλλογικότητα και από τις εβραϊκές οργανώσεις. Δεν είναι ατομική υπόθεση του κατηγορούμενου που θα τις αντιμετωπίζει μόνος του απέναντι στα ναζιστικά θρασύδειλα αρπακτικά και τους προστάτες τους με όποιον τρόπο μπορεί. Είναι υπόθεση όλων μας.

 Αθήνα 8 Σεπτέμβρη 2011

Πηγή: antinazi.gr

 

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΝΕΑ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ Ι. ΦΡΙΖΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΤΗ Κ. ΠΛΕΥΡΗ

 ΝΑ ΑΘΩΩΘΕΙ Ο Ι. ΦΡΙΖΗΣ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Ανακοίνωση της “Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας“

Ο ναζιστής Κ. Πλεύρης μήνυσε τον Ι. Φριζή για συκοφαντική δυσφήμηση επειδή ο τελευταίος τον κατάγγειλε ως κήρυκα γενοκτονικού αντισημιτισμού σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παρασκήνιο». Η Εισαγγελία Αθηνών δέχτηκε την μήνυση ως βάσιμη και άσκησε ποινική δίωξη εναντίον του Ι. Φριζή για συκοφαντική δυσφήμηση κρίνοντας ότι το σχετικό σχόλιο του «προσβάλλει» τον Κ. Πλεύρη. Το κλητήριο θέσπισμα αναφέρει πως το άρθρο του Ι. Φριζή ήταν ικανό να «πλήξει την τιμή» του Κ. Πλεύρη (!!!) επειδή τον παρουσιάζει ως «απάνθρωπο διώκτη των εβραίων, που δεν σέβεται το έννομο αγαθό της ανθρώπινης ζωής, όταν πρόκειται για εβραϊκής καταγωγής άτομα»

Ο Ι. Φριζής στο άρθρο του στιγματίζει πόσο αδιανόητη είναι η αθώωση του Κ. Πλεύρη στη δίκη του Μάρτη του 2009 για το εμετικό αντισημιτικό του παραλήρημα που περιλαμβάνεται στο βιβλίο-εγχειρίδιο γενοκτονίας με τίτλο «Εβραίοι, όλη η Αλήθεια». Ο Ι. Φριζής αναφέρει συγκεκριμένα ότι ο Κ. Πλεύρης υποστήριξε στη δίκη το απόσπασμα του βιβλίου του «Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα».

Αυτόν τον σχολιασμό ο Πλεύρης ισχυρίζεται ότι τον έκρινε ως «συκοφαντικό» η Εισαγγελία Αθηνών με βάση τα όσα αναφέρονται στην απόφαση του Α΄ Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών τον Μάρτη του 2009 που αθώωσε τον Κ. Πλεύρη από τις κατηγορίες για πρόκληση ρατσιστικού μίσους και βίας.

Συγκεκριμένα, το Α΄ Πενταμελές Εφετείο Αθηνών με τη γνωστή σκανδαλώδη και παράνομη απόφασή του που αθωώνει τον γενοκτονικό αντισημιτισμό, μεταξύ άλλων, δέχτηκε την υπεκφυγή του Κ. Πλεύρη ότι η πιο πάνω φράση είναι δήθεν ρήση του Κλεμανσώ. Όμως, όσα υποστήριξε στη δίκη ο Κ. Πλεύρης για τους Εβραίους και όσα αναφέρει στο βιβλίο, συμπεριλαμβανομένης της συγκεκριμένης φράσης που βέβαια δεν είναι του αντι-αντισημίτη Κλεμανσώ, προτρέπουν σε εξόντωση των «επίβουλων» Εβραίων τους οποίους άλλωστε χαρακτηρίζει συλλήβδην «υπανθρώπους», και απειλή για τη «λευκή φυλή» και την Ευρώπη, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να κατηγορήσει τον Χίτλερ ότι «δεν απήλλαξε, ενώ ηδύνατο την Ευρώπη από τους Εβραίους». Πρέπει να σημειώσουμε ότι το δικαστήριο αγνόησε πλήρως όλες τις αποδείξεις των μαρτύρων της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας για την κάλπικη πηγή του Κ. Πλεύρη από την οποία «αλίευσε» την δήθεν «ρήση Κλεμανσώ», δηλ. ένα μυθιστόρημα στο οποίο αναφέρεται μία αντιπαράθεση του Κλεμανσώ με συγκεκριμένους Εβραίους χωρίς να μνημονεύεται καθόλου η συγκεκριμένη φράση!

Με βάση την ίδια κατάπτυστη απόφαση του Εφετείου Αθηνών που νομιμοποίησε τη γενοκτονική προπαγάνδα της παγκόσμιας συνωμοσίας των Εβραίων κατά της ανθρωπότητας σαν αθωωτικό επιχείρημα όσων διακηρύττουν το ρατσιστικό μίσος και βία, η Εισαγγελία Αθηνών κρίνει τώρα ότι με το άρθρο του ο Ι. Φριζής συκοφαντεί τον Κ. Πλεύρη για τους εξής λόγους: επειδή δημιουργεί την «πεπλανημένη εντύπωση» στο αναγνωστικό κοινό ότι «διακατέχεται από θανάσιμο μίσος αδιακρίτως κατά των εβραίων» και ότι «δεν σέβεται το έννομο αγαθό της ανθρώπινης ζωής, όταν πρόκειται για εβραϊκής καταγωγής άτομα»!!! Έτσι κρίνει τώρα η εισαγγελία Αθηνών για τον άνθρωπο που έγραψε ότι «Εβραίος και άνθρωπος είναι έννοιες αντιφατικές δηλαδή η μία αποκλείει την άλλη» και ότι «Η ιστορία της ανθρωπότητος θα καταλογίση στον Αδόλφο Χίτλερ τα εξής: Δεν απήλλαξε, ενώ ηδύνατο την Ευρώπη από τους Εβραίους».

Μετά τις παράνομες αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών και του Αρείου Πάγου που νομιμοποίησαν τη ναζιστική προπαγάνδα έχει ανοίξει ο δρόμος διάπλατα για τις ποινικές διώξεις κατά των δημοκρατών και αντιναζιστών. Αποδεικνύεται τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά πως η ελευθερία του ναζιστικού λόγου καταργεί στην πράξη και στην ουσία της την ελευθερία της έκφρασης.

Η δίωξη κατά του Ι. Φριζή (που έχει και τη σημασία του ότι είναι γιος του ήρωα πρώτου νεκρού του αγώνα αντίστασης στην ιταλική εισβολή το 1940…) είναι σκανδαλώδης φασιστική και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περάσει.

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία καλεί όλους τους δημοκράτες να απαιτήσουν με την παρουσία τους στη δικαστική αίθουσα στις 8 Σεπτέμβρη να αθωωθεί ο Ι. Φριζής και να σταματήσουν εδώ και τώρα οι ποινικές διώξεις των δημοκρατών.

(Η δίκη γίνεται την Πέμπτη 8 Σεπτέμβρη, ώρα 09.00, στο Γ΄ Τριμελές Πλημμελειοδικείο, στο κτίριο 9 αίθουσα 5 στα δικαστήρια της Ευελπίδων).

Αθήνα, 3 Σεπτέμβρη 2011

Les actes antisémites restent en Grèce impunis / Η εξίσωση του μίσους

• Le journaliste Dimitri Psarras est l’un des rares journalistes grecs qui consacre systématiquement des articles à l’antisémitisme en Grèce ainsi qu’à l’impunité des actes antisémites dans le même pays. En décembre 2010, par exemple, il avait révélé qu’une juge rédigeait un blog sous le pseudonyme « Μariana On Ice » à travers lequel elle diffusait des textes à caractère antisémite sur Internet depuis 2007. Une enquête préliminaire visant la juge antisémite avait été ouverte par le parquet d’Athènes suite aux révélations de D. Psarras. Or, sept mois après l’ouverture de cette enquête, la justice n’a toujours pas auditionné le journaliste et n’a pris aucun contact avec son quotidien, comme le signale Dimitri Psarras lui-même dans un article qu’il a fait paraître récemment (nous le reproduisons ci-dessous). Entretemps, les actes antisémites en Grèce ne diminuent pas: le 17 juin, un monument à la mémoire de l’Holocauste dans la ville de Salonique a été profané par des inconnus qui y ont tagué des graffitis antisémites. L’étoile de David a été assimilée à la croix gammée. Une telle pratique est monnaie courante en Grèce, commente Dimitri Psarras, où l’antisionisme haineux ne souffre d’aucune contestation…

Η εξίσωση του μίσους

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

Ελευθεροτυπία 23-06-2011

Με δημόσιες καταγγελίες και δηλώσεις αποτροπιασμού υποδέχτηκαν οι τοπικές δημοτικές παρατάξεις τη βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη την περασμένη εβδομάδα.

Ηταν ακόμα μία πράξη ακραίου αντισημιτισμού και μάλιστα παραμονές μιας εκδήλωσης του δήμου κατά την οποία θα τιμώνταν για πρώτη φορά οι 30 επιζώντες όμηροι των ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης που κατοικούν σήμερα στην πάλαι ποτέ «Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων».

Είχαν προηγηθεί και άλλοι βανδαλισμοί μνημείων του ελληνικού εβραϊσμού, αλλά και απόπειρες εμπρησμών στις συναγωγές των Χανίων, της Αθήνας, της Κέρκυρας…

Αν προσέξει κανείς τα σύμβολα που επέλεξαν για να βεβηλώσουν το μνημείο του Ολοκαυτώματος οι «γνωστοί άγνωστοι», θα διαπιστώσει ότι δίπλα στη λέξη «ψέματα» -που αναφέρεται βέβαια στην αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος- και στην απαραίτητη σβάστικα, έχει χαραχτεί και το άστρο του Δαβίδ. Για την ακρίβεια, έχει αποτυπωθεί δύο φορές με μαρκαδόρο η εξίσωση «άστρο του Δαβίδ ίσον σβάστικα».

Αλλά αυτό το «μήνυμα» δεν μας είναι καθόλου άγνωστο. Για την ακρίβεια είναι σχεδόν κοινός τόπος στον ελληνικό δημόσιο λόγο και ανασύρεται κάθε φορά που θέλει κάποιος να επικρίνει έντονα την πολιτική του Ισραήλ.

Ισως ο πρόσφατος βανδαλισμός να βάλει σε σκέψη κάποιους που μ’ αυτή τη δήθεν αθώα εξίσωση και με τόση ευκολία αποδίδουν στον «εβραϊσμό» (τον οποίο συμβολίζει το εξάκτινο άστρο) ή την εβραϊκή θρησκεία το ρόλο του μιμητή ή του συνεχιστή της χιτλερικής κτηνωδίας. Και ίσως καταλάβουν ότι ο στόχος της άθλιας αυτής εξίσωσης είναι η αθώωση του ναζισμού και η στοχοποίηση των Ελλήνων Εβραίων.

Δεν είναι το πιθανότερο να συμβεί αυτό. Γιατί η εξίσωση αυτή είναι κοινός τόπος για ανθρώπους τόσο διαφορετικούς όσο ο κατά δήλωσή του «μεγάλος αντιφατικός» Μίκης Θεοδωράκης και ο νέος Σταυροφόρος της Ορθοδοξίας μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. Και το σημαντικότερο: την ίδια πεποίθηση φαίνεται ότι συμμερίζονται ακόμα και ανώτατοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης.

Τις ίδιες μέρες που βανδαλιζόταν το μνημείο στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα δικάζονταν εκπρόσωποι του ελληνικού εβραϊσμού με την κατηγορία της ψευδούς καταμήνυσης. Μηνυτής τους ο Κώστας Πλεύρης και μεταξύ των μαρτύρων κατηγορίας ο άξιος μαθητής του και ήδη βουλευτής Αδωνις Γεωργιάδης. Η δίκη τελικά αναβλήθηκε και έτσι δεν μάθαμε πώς θα αντιμετώπιζε η ελληνική Δικαιοσύνη αυτή την παράδοξη υπόθεση. Το «έγκλημα» των κατηγορουμένων ήταν ότι είχαν καταθέσει ως μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη του Πλεύρη για το βιβλίο του περί Εβραίων. Στο βιβλίο αυτό ο βασικός προπαγανδιστής του «ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού» χρησιμοποιεί το ίδιο σχήμα της εξίσωσης για να προβάλει βέβαια τις αρετές του ναζισμού έναντι του «εβραιοσιωνισμού» και να σχετικοποιήσει έτσι τα εγκλήματα του χιτλερικού καθεστώτος.

Την ίδια εξίσωση χρησιμοποιούσε στο ιστολόγιό της δικαστίνα που μειοψήφησε υπέρ του Πλεύρη στο Εφετείο, συνοδεύοντάς την με κατάρες για τους «Κωλο-Εβραίους» που «μακάρι» να τους είχε εξοντώσει ο Χίτλερ. Η σχετική αποκάλυψη της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» προκάλεσε τη διενέργεια πειθαρχικής και ποινικής έρευνας εις βάρος της. Εφτά μήνες αργότερα δεν έχουμε μάθει τίποτα για την τύχη αυτής της έρευνας, ενώ δεν έχει καν κληθεί η εφημερίδα να καταθέσει τα σχετικά στοιχεία.

Profanation du monument à la mémoire de l'Holocauste, Salonique, juin 2011 / Βεβήλωση Μνημείου Ολοκαυτώματος, Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2011

Σχετική ανάρτηση: Un monument à la mémoire de l’Holocauste a été profané à Salonique / Βεβήλωση Μνημείου Ολοκαυτώματος Θεσσαλονίκης (17/6/2011)

Συναγωγή Χανίων: το μυστηριώδες προσκήνιο και παρασκήνιο ενός εμπρησμού

Συναγωγή Χανίων:Το μυστηριώδες προσκήνιο και παρασκήνιο ενός εμπρησμού- ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ-

Πέμπτη, 21 Απριλίου 2011

TRANSIT TV

Ποιός έβαλε τη φωτιά στη Συναγωγή των Χανίων με το διπλό εμπρησμό στις 5 και 16 Ιανουαρίου του 2010; Αρχικά κατηγορειται η Χρυσή Αυγή, η “Γουόλ Στριτ Τζέρναλ” δημοσίευσε ημισέλιδο άρθρο με τίτλο “Η ντροπή της σύγχρονης Ελλάδας”, για να καταγγείλει τον αντισημιτισμό των Ελλήνων (…) το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση προς τους Αμερικανούς πολίτες προειδοποιώντας τους για τον αντισημιτισμό των… Ελλήνων, κάποιοι μίλησαν για διεθνή προβοκάτσια. Μερίδα του ελληνικού τύπου συνέδεσε τον εμπρησμό με την αμερικάνικη βάση ενώ η αστυνομία μέσα σε 5 μέρες συνέλαβε με συνοπτικές διαδικασίες 4 άτομα τα οποία παραπέμφθηκαν με την κατηγορία της σύστασης συμμορίας. Σήμερα όλοι είναι ελεύθεροι καθώς τα στοιχεία ενοχής κρίθηκαν φτωχά. Ποιός είχε τελικά συμφέρον από τον εμπρησμό και τι επεδίωκε; Το μυστήριο παραμένει στην ιστορία της πόλης όπου ο ρατσισμός έτσι ή αλλιώς έχει κάνει την εμφάνιση του δυναμικά τα τελευταία δύο χρόνια.

Το Transit Tv παρουσιάζει σε αποκλειστικότητα μια ανεξάρτητη έρευνα -οδοιπορικό στα Χανιά, υπογραμμίζει τα αναπάντητα μέχρι σήμερα ερωτηματικά και προβληματίζεται για το μεγάλο φιάσκο των αρχών.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΒΑΡΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

http://www.youtube.com/watch?v=-g83GdGrZFE&feature=player_embedded

Σχετικές αναρτήσεις: “Παύση των διώξεων για τον εμπρησμό της συναγωγής” στα Χανιά: τα ερωτήματα παραμένουν (18-8-2010) και Ένα βίντεο κι ένα άρθρο για την αναστήλωση της Συναγωγής των Χανίων / “Etz Hayyim: up from the ashes” (8-7-2010)

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία έκανε παρέμβαση στη διαβούλευση για το σχέδιο του νέου αντιρατσιστικού νόμου που ετοιμάζει το υπουργείο δικαιοσύνης. Στο προοίμιο του νόμου αναφέρεται ότι σκοπός του είναι να συμμορφωθεί η χώρα μας με την Απόφαση-Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης της 28/11/2008 και τη Διεθνή Σύμβαση για την κατάργηση κάθε μορφής φυλετικών διακρίσεων του ΟΗΕ του 1966 που έχει κυρωθεί από την Ελλάδα.

Ο στόχος της παρέμβασης της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας ήταν να τονίσει ότι για να εφαρμοστεί οποιοσδήποτε αντιρατσιστικός νόμος πρέπει να διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του, και η πιο βασική από αυτές είναι η ανατροπή της αντισημιτικής απόφασης 913/27-3-2009 του Α΄ Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών και της απόφασης 3/2010 του Αρείου Πάγου που την επικύρωσε. Με αυτές τις αποφάσεις τα ελληνικά δικαστήρια όχι μόνο αθώωσαν έναν ανοιχτό ναζιστή, αλλά κυρίως δικαιολόγησαν τη ρατσιστική βία ενάντια στους εβραίους και τη ναζιστική γενοκτονία.

Με την παρέμβαση της η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία σχολιάζει και επιμέρους ελλείψεις του νόμου με πιο σημαντική τη μη συμμόρφωση με τη διεθνή αντιρατσιστική σύμβαση που προβλέπει την απαγόρευση των ναζιστικών οργανώσεων.

Το κείμενο της παρέμβασης έχει ως εξής:

Υποβάλουμε τις παρατηρήσεις μας στα πλαίσια της διαβούλευσης για το πιο πάνω θέμα εκ μέρους της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας μίας εθελοντικής οργάνωσης πολιτών που δραστηριοποιείται κατά του ρατσισμού, του αντισημιτισμού και του νεοναζισμού. Συγκεκριμένα ζητούμε να εξετάσετε τα εξής:

– Για να εφαρμοστεί ο νέος αντιρατσιστικός νόμος πρέπει να ληφθούν μέτρα ώστε να ανατραπούν η υπ’ αριθμ. 913/27-3-2009 αντισημιτική απόφαση του Α΄ Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών και η υπ’ αριθμ. 3/2010 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που την επικύρωσε. Οι αποφάσεις αυτές παραβιάζουν τον υπάρχοντα αντιρατσιστικό νόμο, το κοινοτικό δίκαιο και τη διεθνή αντιρατσιστική σύμβαση

Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου που έχετε θέσει σε διαβούλευση, ο νέος νόμος θα αντικαταστήσει τον Ν. 927/1979 επειδή αυτός «έχει εφαρμοστεί ελάχιστα και ήδη κρίνεται ανεπαρκής, ενόψει των σοβαρών προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας κατά τη μετάβαση της σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία». Ο νόμος αυτός όμως ήταν υπερεπαρκής για να μπορέσουν τα δικαστήρια να επιβάλουν τις προβλεπόμενες από αυτόν ποινές της πιο ακραίας γενοκτονικής αντισημιτικής προπαγάνδας όπως αυτή εκτίθεται στο βιβλίο του Κ. Πλεύρη «Εβραίοι, όλη η αλήθεια». (Το κατηγορητήριο περιλάμβανε μεταξύ άλλων τα αποσπάσματα: «Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα», «Ξυπνήστε οι επίβουλοι Εβραίοι σκάπτουν τον τάφον των Εθνών. Ξυπνήστε και ρίξατέ τους μέσα, διότι τους αξίζει…», «Εβραίος (στο θρήσκευμα) και άνθρωπος είναι έννοιαι αντιφατικαί, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλην», «Ο Χίτλερ κατηγορήθη για κάτι που αληθώς δεν συνέβη. Αργότερα η ιστορία της ανθρωπότητος θα τον κατηγορήσει διότι ενώ ηδύνατο να απαλλάξει την Ευρώπην από τους Εβραίους, δεν το έκανε…» )

Και όμως τα ελληνικά δικαστήρια όχι μόνο αρνήθηκαν να τον εφαρμόσουν, αλλά τον κατάργησαν στην πράξη.

Συγκεκριμένα με την υπ’ αριθμ. 913/2009 απόφαση του Α΄ Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών που κυρώθηκε με την υπ’ αριθμ. 3/2010 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου αθωώθηκε ο κατηγορούμενος για την παραβίαση του Ν. 927/1979 συγγραφέας του πιο πάνω βιβλίου. Σύμφωνα με το σκεπτικό των αποφάσεων αυτών μπορεί οποιοσδήποτε να προπαγανδίζει σήμερα την εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων και των Εβραίων όλης της Ευρώπης εφόσον υιοθετεί τη χιτλερική γενοκτονική συκοφαντία της συνωμοσίας των Εβραίων για την παγκόσμια κυριαρχία με δόλια μέσα. Ειδικότερα τα ελληνικά δικαστήρια αποφάσισαν ότι ο κατηγορούμενος έπρεπε να αθωωθεί γιατί «δεν στρέφεται κατά των Εβραίων, μόνο λόγω της φυλετικής και εθνικής καταγωγής τους αλλά κυρίως λόγω των επιδιώξεών τους για παγκόσμια κυριαρχία, των μεθόδων που χρησιμοποιούν για την ευόδωση αυτών και τη συνωμοτική τους δράση». Αυτό το σκεπτικό που υιοθετήθηκε και από το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, δικαιολογεί τη ρατσιστική βία ενάντια στους εβραίους και τη ναζιστική γενοκτονία και συνεπάγεται την καταπάτηση των πιο θεμελιωδών δημοκρατικών αρχών σε εσωτερικό, κοινοτικό και διεθνές επίπεδο. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για τη νομιμοποίηση κάθε ρατσιστικής προπαγάνδας που προκαλεί σε μίσος και βία.

Κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας, συγκεκριμένοι δικαστές και εισαγγελείς που ασχολήθηκαν με την εκδίκαση της υπόθεσης αυτής έκφρασαν με έγγραφα τους ή από την έδρα μία σειρά αντισημιτικές και φιλοναζιστικές θέσεις χωρίς να αντιμετωπίσουν τη δημόσια αποδοκιμασία και τις προβλεπόμενες κυρώσεις από τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα και από τις προϊστάμενες αρχές.

Όσο η πολιτεία δεν κάνει καμία ενέργεια για την ανατροπή των πιο πάνω αποφάσεων και για την απομάκρυνση των συγκεκριμένων δικαστών, η θέσπιση οποιουδήποτε νέου αντιρατσιστικού νόμου δεν μπορεί παρά να είναι τουλάχιστον προσχηματική και αναποτελεσματική.

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία έχει επανειλημμένα καταγγείλει τα πιο πάνω τόσο στη σημερινή κυβέρνηση όσο και στην προηγούμενη. Έχουν επίσης τεθεί σχετικά ερωτήματα στην ελληνική κυβέρνηση από την επιτροπή του ΟΗΕ για τον έλεγχο της εφαρμογής της Διεθνούς Σύμβασης για την κατάργηση κάθε μορφής φυλετικών διακρίσεων που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 494/1970 (διεθνής αντιρατσιστική σύμβαση).

Πέρα όμως από τα πιο πάνω μέτρα που πρέπει να συνοδεύσουν το νέο αντιρατσιστικό νόμο, για να εφαρμοστεί αυτός αποτελεσματικά πρέπει να γίνουν ουσιώδεις τροποποιήσεις. Συγκεκριμένα:

1. Πρέπει να ενσωματωθεί στο νέο αντιρατσιστικό νόμο το άρθρο 4 παράγραφος β ώστε να απαγορευθούν οι νεοναζιστικές οργανώσεις που λειτουργούν στη χώρα, και συγκεκριμένα η «Χρυσή Αυγή». Πρέπει να εφαρμοστεί η συγκεκριμένη σύσταση που απεύθυνε η Επιτροπή του ΟΗΕ στην Ελλάδα το 2009. Σημειώνουμε ότι η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία έχει απευθύνει από το 1998 το συγκεκριμένο αίτημα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης χωρίς να έχει λάβει καμία συγκεκριμένη απάντηση. Δεκατρία χρόνια μετά οι ναζιστές έχουν αποθρασυνθεί τόσο πολύ ώστε ο αρχηγός της «Χρυσής Αυγής» να χαιρετάει ναζιστικά μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Είναι απαράδεκτη η συνεχιζόμενη κρατική ανοχή απέναντι στις ναζιστικές συμμορίες.

2. Πρέπει να κατοχυρώνεται ρητά στο νέο νόμο η απαγόρευση της ρατσιστικής και νεοναζιστικής προπαγάνδας σε συμμόρφωση με την απόφαση – πλαίσιο του 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως και τη διεθνή αντιρατσιστική σύμβαση που παρακάμπτονται με το νομοσχέδιο. Στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου προβλέπεται η απαγόρευση της πρόκλησης ή διέγερσης σε βιαιοπραγίες ή «εχθροπάθεια» με ρατσιστικό χαρακτήρα αντί για την πολύ πιο σαφή ρύθμιση για απαγόρευση της δημόσιας υποκίνησης σε ρατσιστική βία ή ρατσιστικό μίσος που αναφέρεται στην απόφαση-πλαίσιο. Ακόμα πιο ξεκάθαρη είναι η ρύθμιση της πρώτης παραγράφου του άρθρου 4 της διεθνούς αντιρατσιστικής σύμβασης που αναφέρει ότι τα κράτη μέλη αναλαμβάνουν μεταξύ άλλων την υποχρέωση: «Να δηλώσουν κολάσιμη κατά νόμο παράβαση, κάθε διάδοση ιδεών που βασίζεται στη φυλετική ανωτερότητα και μίσος, την παρότρυνση για φυλετική διάκριση, όπως και τις πράξεις βίας ή παρότρυνση σε διάπραξη τέτοιων πράξεων εναντίον οποιασδήποτε φυλής, ή ομάδας προσώπων άλλου χρώματος ή εθνολογικής προελεύσεως και επίσης τη χορήγηση κάθε βοήθειας για φυλετικής δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδοτήσεως τους».

3. Πρέπει να προστατευθούν αποτελεσματικά τα θύματα της ρατσιστικής βίας και προπαγάνδας με τη ρητή νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματος τους σε παράσταση πολιτικής αγωγής. Το δικαίωμα για παράσταση πολιτικής αγωγής πρέπει να αναγνωριστεί και για τις αντιρατσιστικές οργανώσεις.

Υπάρχει ήδη το προηγούμενο της αποβολής της πολιτικής αγωγής των θυμάτων της ρατσιστικής προπαγάνδας και βίας που διατάχθηκε από τις διάφορες δικαστικές συνθέσεις στη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης Κ. Πλεύρη στο όνομα της «δημόσιας τάξης». Είναι ντροπή ο νέος νόμος να αποδέχεται αυτή τη νομολογία. Πρέπει να τροποποιηθεί ανάλογα το άρθρο 8 του νομοσχεδίου που κατοχυρώνει ρητά το δικαίωμα παράστασης πολιτικής αγωγής μόνο για τα νομικά πρόσωπα που έχουν συμβουλευτικό ρόλο στον ΟΗΕ.

http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?c=1867