Τι ακριβώς περιμένει η Αστυνομική Διεύθυνση Ιωαννίνων;

[Η ακόλουθη παρέμβασή μας για τη διαχρονική ατιμωρησία των βανδαλισμών που υφίσταται το Εβραϊκό Νεκροταφείο στα Γιάννενα δημοσιεύτηκε πριν ένα χρόνο περίπου στον “Ηπειρωτικό Αγώνα” του Σαββατοκύριακου (18-19/09/2021) και στη στήλη Τρίτη Άποψη.]

του Δημήτρη Κράββαρη*

Το Εβραϊκό Νεκροταφείο των Ιωαννίνων έχει γίνει στόχος πολυάριθμων αντισημιτικών επιθέσεων ιδιαίτερα από το 2002 και μετά. Θυμίζουμε ότι αυτές οι επιθέσεις κορυφώθηκαν την περίοδο 2008-2009. Τον Ιούνιο του 2009 μάλιστα, οι αντισημίτες εισέβαλαν στο χώρο του νεκροταφείου με τσεκούρια και λοστούς προκαλώντας σοβαρότατες ζημιές σε έξι τάφους καθώς και στο Μνημείο των Γιαννιωτών Εβραίων που δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα – μέχρι και αίμα χελώνας χρησιμοποιήθηκε για να βεβηλωθεί το μνημείο.

Παρά τις έντονες επικρίσεις των τοπικών μέσων ενημέρωσης και της γιαννιώτικης κοινωνίας, οι τοπικές αρχές ασφαλείας απέτυχαν παταγωδώς να ταυτοποιήσουν και να συλλάβουν τους δράστες. Οι αλλεπάλληλες βίαιες επιθέσεις έμειναν τελικά ανεξιχνίαστες και ατιμώρητες. Πολύ φοβόμαστε ότι αν δεν είχε μεσολαβήσει η κινητοποίηση και η έμπρακτη αλληλεγγύη της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την προάσπιση του Εβραϊκού Νεκροταφείου, οι αντισημίτες θα είχαν συνεχίσει ακάθεκτοι το βάρβαρο έργο τους.

Κατά τη διάρκεια κατάθεσής του στη δίκη της «Χρυσής Αυγής», ο ιστορικός ερευνητής Αλέκος Ράπτης απέδωσε την υπαιτιότητα για τους προαναφερθέντες βανδαλισμούς στον Πυρήνα Ιωαννίνων αυτής της ναζιστικής οργάνωσης, προσκομίζοντας μάλιστα στη Γενική Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου φάκελο με αποδεικτικά στοιχεία [1].

Δώδεκα χρόνια αργότερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Εκμεταλλευόμενοι την ολιγωρία – και πάλι – των αστυνομικών αρχών καθώς και την απουσία καμερών ασφαλείας, οι βάνδαλοι έχουν εισβάλει στο νεκροταφείο δύο φορές έως τώρα και σε διάστημα λίγων μόνο εβδομάδων προξενώντας φθορές σε τάφους.

Τι ακριβώς περιμένουν οι αστυνομικές αρχές; Να τριτώσει το κακό και να βρεθούμε μπροστά σε ακόμα πιο δυσάρεστες εκπλήξεις; Διαθέτει η Αστυνομία σχέδιο αποτροπής περαιτέρω βανδαλισμών; Οφείλει να το ανακοινώσει τις αμέσως επόμενες μέρες.

Η ασφάλεια του Εβραϊκού Νεκροταφείου θα πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να απασχολήσει εκ νέου και τη γιαννιώτικη κοινωνία στο σύνολό της. Μια νέα Πρωτοβουλία Πολιτών θα μπορούσε, μεταξύ άλλων, να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για την καλύτερη θωράκισή του.

Επισημαίνουμε, τέλος, ότι στο πλαίσιο του προγράμματος του Παρατηρητηρίου Ρατσιστικών Εγκλημάτων έχουν υποβληθεί στην Αστυνομική Διεύθυνση Ιωαννίνων μηνυτήριες αναφορές για τους δύο πρόσφατους βανδαλισμούς. Στην πρώτη αναφορά τονίζεται μεταξύ άλλων: «Το γεγονός πως υπάρχουν άνθρωποι στη χώρα που δεν επιθυμούν την παρουσία των Ελλήνων Εβραίων ούτε καν ως νεκρών και αυτό διαχρονικά δεν ανατριχιάζει κανέναν στις αρμόδιες αρχές, στο βαθμό ώστε αυτές να κινηθούν αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση της παραπομπής τους στη δικαιοσύνη, θεωρούμε πως είναι ενδεικτικό της ανεμπόδιστης κυριαρχίας του αντισημιτισμού στην Ελλάδα.» [2]

[1] Αλέκος Ράπτης: Μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη της Χρυσής Αυγής: «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ», εφ. Ηπειρωτικός Αγών, 7/10/2020: https://www.agon.gr/istories/39462/martyras-katigorias-sti-diki-tis-chrysis-aygis-siga/

[2] Παναγιώτης Δημητράς / Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι: Μηνυτήρια αναφορά για βανδαλισμό τάφο στο Εβραϊκό Νεκροταφείο Ιωαννίνων, ιστολόγιο Racist Crimes Watch, 8/8/2021: https://racistcrimeswatch.wordpress.com/2021/08/08/1-1219/

*Ο Δημήτρης Κράββαρης ίδρυσε τον Δεκέμβρη του 2009 το ιστολόγιο Against Antisemitism – Ενάντια στον Αντισημιτισμό (https://enantiastonantisimitismo.wordpress.com/) με αφορμή τις δραστηριότητες της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Προάσπιση του Εβραϊκού Νεκροταφείου Ιωαννίνων.

Παρουσίαση του 4ου τεύχους του περιοδικού «Άνθρωπος»

Πραγματοποιήθηκε χθες η διαδικτυακή παρουσίαση του 4ου τεύχους του αξιόλογου περιοδικού «Άνθρωπος» (διευθυντής: Μιχάλης Πάγκαλος). Στην παρουσίαση συμμετείχε και ο υπεύθυνος του παρόντος ιστολογίου μιλώντας για τη διαχρονία της αντισημιτικής βίας στη Γερμανία και την Ελλάδα. Στο ακόλουθο βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την εκδήλωση.

Παρουσίαση τριών άρθρων για το «Λευκό Ρόδο», τον ναζισμό και τον αντισημιτισμό (περ. Άνθρωπος, τεύχος 4, Ιούνιος-Σεπτέμβριος 2021)

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού «Άνθρωπος» (Ιούνιος-Σεπτέμβριος 2021) δημοσιεύονται τρία άρθρα στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας «Λευκό Ρόδο», ναζισμός, αντισημιτισμός. Παρουσιάζουμε εν συντομία το περιεχόμενό τους.

Ο Δημήτρης Σπ. Γεωργιάδης γράφει για το «Λευκό Ρόδο» ως έμπνευση απέναντι σε κάθε ολοκληρωτισμό (σελ. 168-178). Ο πυρήνας αυτής της σημαντικής αντιστασιακής ομάδας, η οποία έδρασε κυρίως στη νότια Γερμανία από την άνοιξη του 1942 έως τις αρχές του 1943, αποτελείτο κυρίως από νεαρούς φοιτητές με θεολογικές και φιλοσοφικές ανησυχίες που αποφάσισαν να εναντιωθούν έμπρακτα στην αυξανόμενη κτηνωδία των ναζιστών και των υποστηρικτών τους. Στο άρθρο γίνεται αναφορά αφενός στις επιρροές που άσκησαν στα μέλη του «Λευκού Ρόδου» τόσο το οικογενειακό τους περιβάλλον όσο και τα απαιτητικά τους αναγνώσματα, συντελώντας αποφασιστικά στην εγκατάλειψη της απάθειας και της ουδετερότητας απέναντι στα κατ’ εξακολούθηση εγκλήματα των ναζιστών. Σε άμεση συνάρτηση, αναδεικνύεται αφετέρου η καινοφανής στόχευση των φυλλαδίων που συνέτασαν και διένειμαν με κίνδυνο της ζωής τους τα μέλη του «Λευκού Ρόδου». Στην ακριβέστερη κατανόηση της γενναιότητας αυτών των νεαρών αγωνιστών συμβάλλει και η σύντομη ενασχόληση με τη διαχρονικότητα του αντιεβραϊκού μίσους, η συντήρηση του οποίου δημιούργησε εν τέλει έναν «ομόφωνο αντισημιτισμό» που απέδιδε στους Εβραίους συλλήβδην την ευθύνη για όλες τις άσχημες εξελίξεις. Σε αυτήν τη ριζοσπαστική ομοφωνία – που έμελλε να οδηγήσει στη γενοκτονία – αντιτάχθηκε το «Λευκό Ρόδο» με τον μεστό και ανθρώπινο λόγο του.    

Ο Δημήτρης Κράββαρης παρουσιάζει εκτενώς ένα από τα πιο πολυσυζητημένα μη λογοτεχνικά βιβλία της χρονιάς που πέρασε στη Γερμανία (σελ. 179-195). Πρόκειται για το πόνημα του δραστήριου δημοσιογράφου της Süddeutsche Zeitung, Ronen Steinke, με τον χωρίς περιστροφές τίτλο «Τρόμος κατά των Εβραίων. Πώς η αντισημιτική βία ενδυναμώνει και το κράτος αποτυγχάνει. Ένα κατηγορώ» (στις εκδόσεις Berlin). Στον αντίποδα όσων διατείνονται ότι το πρόσφατο αντισημιτικό, ρατσιστικό και μισογυνικό τρομοκρατικό χτύπημα στη συναγωγή της Χάλλε επί του Ζάαλε (9 Οκτωβρίου του 2019) αποτελεί «μεμονωμένη πράξη» ή «προειδοποιητικό σημάδι», ο Ronen Steinke εγγράφει αυτή την επίθεση στη μακρά συνέχεια της αντισημιτικής βίας στη μεταπολεμική Γερμανία. Με τα αλλεπάλληλα λάθη του και τις συνεχείς παραλείψεις του, υποστηρίζει ο συγγραφέας, το γερμανικό κράτος συνέβαλε στη διαιώνιση αυτού του προβλήματος. Ο Ronen Steinke παραθέτει αδιάσειστα στοιχεία αυτής της διαχρονίας με αποκορύφωμα το πληρέστερο ίσως χρονικό περιστατικών αντισημιτικής βίας από το 1945 και μετά που έχει δημοσιευτεί έως σήμερα στη Γερμανία – ένας μακρύς κατάλογος βεβηλώσεων, εμπρηστικών και άλλων επιθέσεων, δολοφονιών (μεταξύ των θυμάτων και επιζώντες του Ολοκαυτώματος). Εστιάζει, μάλιστα, σε συγκεκριμένα περιστατικά προκειμένου να καταδείξει τις ευθύνες του γερμανικού κράτους για την ατιμωρησία ενός μεγάλου αριθμού αντισημιτικών εγκλημάτων και παραθέτει ουκ ολίγες συνομιλίες που είχε με μέλη εβραϊκών κοινοτήτων για τα κρίσιμα ζητήματα της ασφάλειας και της εμπιστοσύνης απέναντι στο κράτος. Με αφορμή την έρευνα του Γερμανού δημοσιογράφου διατυπώνονται στο άρθρο σκέψεις για την αντισημιτική βία στην Ελλάδα καθώς και προτάσεις για μια αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της αντιεβραϊκής βίας.    

Ο Χρύσανθος Κωνσταντίνου εξετάζει τρεις ερμηνευτικές προσεγγίσεις του αντισημιτισμού αναδεικνύοντας συγχρόνως σημεία τομής τους (σελ. 196-213). Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ (Στοχασμοί για το εβραϊκό ζήτημα, 1946) ορίζει τον αντισημιτισμό ως «πάθος μίσους που δεν ακολουθεί, αλλά προηγείται των γεγονότων και μάλιστα ο αντισημίτης αναζητά τα γεγονότα που δήθεν θα επιβεβαιώσουν αυτό το πάθος» (σελ. 197). Ο Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ (Τι είναι ο αντισημιτισμός, 2011) προκρίνει τον όρο «εβραιοφοβία» έναντι του όρου «αντισημιτισμός», καθώς αυτός ο τελευταίος, ενώ αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη μορφή αντιεβραϊκής αντίληψης, έχει καθιερωθεί καταχρηστικά ως τρόπος συναντίληψης όλων των μορφών αντιεβραϊκής συμπεριφοράς. Για τον Ταγκιέφ, ο όρος «εβραιοφοβία» αντιστοιχεί σε μια πιο διευρυμένη αντίληψη της αντιεβραϊκής στάσης, καθώς «δεν περιλαμβάνει μόνο τα ατομικά συναισθήματα της εχθροπάθειας αλλά και τη συνολική ιστορικο-πολιτική συνθήκη μιας κοινωνίας» (σελ. 204). Στο άρθρο γίνεται επίσης μνεία στην κατηγοριοποίηση των αντιεβραϊκών μύθων από τον Ταγκιέφ καθώς και στις αρχές από τις οποίες διέπονται οι συνωμοσιολογικές αφηγήσεις. Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, τέλος, συνδέει τον αντισημιτισμό με τη μακρά ιστορία του ευρωπαϊκού χριστιανισμού (Άσπονδοι αδελφοί. Εβραίοι, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, 2019). Χωρίς τον ιστορικό αντιιουδαϊσμό, τονίζει ο Ζουμπουλάκης, οι ναζί δεν θα είχαν μπορέσει να συγκροτήσουν την κοσμοθεωρία του «λυτρωτικού αντισημιτισμού». Αναφορά γίνεται ακόμα στις αυτοκριτικές διεργασίες στους κόλπους των ρωμαιοκαθολικών και προτεσταντικών εκκλησιών με σκοπό την ανάσχεση του αντιεβραϊκού μίσους.  

Μια ξεχωριστή συναυλία ρωμανιώτικης και σεφαραδίτικης μουσικής στα Ιωάννινα

Κείμενο / φωτογραφία: Δημήτρης Κράββαρης

Μια ξεχωριστή συναυλία ρωμανιώτικης και σεφαραδίτικης μουσικής πραγματοποιήθηκε στον Αύλειο Χώρο του Πολιτιστικού Πολυχώρου «Δ. Χατζής» τον Ιούλιο που μας πέρασε υπό την ενορχήστρωση του Σάκη Νεγρίν, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιάννενα. Από το 2012 μέχρι σήμερα, ο Σάκης Νεγρίν διευθύνει το Πνευματικό Κέντρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών.

Επιβλητική η ερμηνεία των ρωμανιώτικων τραγουδιών από τον Μάρκο Μπατίνο – ξεχωρίσαμε ιδιαίτερα το «Κίνα γλώσσα», που αποτελεί έμμετρη απόδοση στα ελληνικά της ιστορίας της Εσθήρ και που τραγουδιέται  στη γιορτή́ του Πουρίμ. Στα ρωμανιώτικα τραγούδια διακρίναμε εν γένει πολλές επιρροές από την δημοτική μουσική παράδοση.

Μελωδικότατη η ερμηνεία των σεφαραδίτικων τραγουδιών από την Σόλυ Ιωχανά – από τις πιο όμορφες στιγμές της συναυλίας η ερμηνεία του «Alta Es La Luna» υπό το φως του φεγγαριού.

Πολύ καλή ιδέα η προβολή σε πανί των στίχων των εκάστοτε τραγουδιών. Κατατοπιστικές οι σύντομες επεξηγήσεις της Σόλυ Ιωχανά, μιας και οι στίχοι στα λαντίνο προβλήθηκαν χωρίς μετάφραση.   

Βιολί έπαιξε ο Θοδωρής Λυκουρόπουλος, φλάουτο η Βικτωρία Κυριακίδη, κοντραμπάσο ο Ευγένιος Μπράτουσκα, κρουστά ο Σόλης Μπαρκή και κιθάρα ο Σάκης Νεγρίν. Διοργάνωση: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών.

Αναμφίβολα η συναυλία αυτή αποτελεί καίρια συμβολή στην ανάδειξη της πλούσιας ιστορίας και παράδοσης των Ιωαννίνων που βασίζεται σαφώς και στην πολυπολιτισμικότητα.

Επί τη ευκαιρία, ένα βίντεο από την πρόσφατη δουλειά του Σάκη Νεγρίν, «Σκιές»:

Βίαιες αντισημιτικές επιθέσεις στη Γερμανία με πρόσχημα το Μεσανατολικό

Του Δημήτρη Κράββαρη

Η Συναγωγή της Βόννης, φωτογραφία του Eckhard Henkel ( Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0 DE)

Περιστατικά αντισημιτικής βίας με πρόσχημα την πρόσφατη ανάφλεξη στο Ισραήλ και τα παλαιστινιακά εδάφη σημειώθηκαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα σε αρκετές γερμανικές πόλεις.

Συγκεντρωμένα άτομα έκαψαν ισραηλινές σημαίες μπροστά από τις Συναγωγές της Βόννης και του Μίνστερ (Βεστφαλία). Η γυάλινη πρόσοψη της Συναγωγής της Βόννης υπέστη, μάλιστα, σοβαρές ζημιές από τη ρίψη αντικειμένων. Σημειώθηκε, επίσης, απόπειρα παραβίασης της εισόδου. Η αστυνομία κατέφτασε με καθυστέρηση, καταφέρνοντας να συλλάβει μερικούς μόνο υπόπτους. Η έγκαιρη παρέμβαση της αστυνομίας στο Μίνστερ και η αλληλέγγυη στάση των γειτόνων απέτρεψαν τα χειρότερα.

Την περασμένη Δευτέρα σημειώθηκε απόπειρα εμπρησμού του Μνημείου σε ανάμνηση της Μεγάλης Συναγωγής του Ντίσελντορφ που καταστράφηκε το 1938 από τους ναζί. Ευτυχώς η φωτιά δεν πήρε διαστάσεις. Σε σχετική της ανακοίνωση, η Εβραϊκή Κοινότητα της πόλης εξέφρασε την ανησυχία της γι’αυτή την ακραία πράξη μίσους στο κέντρο της πόλης, εφιστώντας την προσοχή στην ολοένα αυξανόμενη αντισημιτική βία που αφορμάται από το μίσος για την ύπαρξη του ισραηλινού κράτους.

Ατμόσφαιρα αντισημιτικού πογκρόμ και στο Γκέλζενκίρχεν, όπου διακόσιοι περίπου διαδηλωτές – ανάμεσά τους πολλοί Τούρκοι ακροδεξιοί – κατάφεραν να πραγματοποιήσουν πορεία από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό ως τη Συναγωγή της πόλης, φωνάζοντας αντισημιτικά συνθήματα («Σκατοεβραίοι», «Παιδοκτόνο Ισραήλ» κ.α.). Η Αστυνομία εμπόδισε την τελευταία στιγμή τους συγκεντρωμένους να πλησιάσουν στην Συναγωγή χωρίς, ωστόσο, να καταφέρει να διαλύσει τη συγκέντρωση.

Ακόμα μεγαλύτερη ήταν η αντιισραηλινή διαδήλωση στη Βρέμη την Πέμπτη, με τους παρευρισκόμενους να φωνάζουν διαρκώς «Αλλάχου Άκμπαρ» και να περιφρονούν τις αποστάσεις ασφαλείας λόγω κορωνοϊού.

Ο κατάλογος που παραθέτουμε δεν είναι πλήρης, καταδεικνύει ωστόσο το πόσο ευάλωτη είναι η εβραϊκή ζωή στη Γερμανία εν έτει 2021. Δεν είναι η πρώτη φορά που οργανωμένες ομάδες ισλαμιστών κατεβαίνουν στους δρόμους της Γερμανίας για να εκφράσουν το αντισημιτικό τους μίσος και να εκφοβίσουν τις εβραϊκές κοινότητες της χώρας. Σύσσωμος ο γερμανικός πολιτικός κόσμος καταδικάζει τη νέα αντισημιτική βία, με προεξάρχοντα τον Φρανκ-Βάλτερ Στάινμάιερ. Tο κράτος καλείται, ωστόσο, να αποδείξει ότι έχει διδαχθεί από τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος (βλ. την αντισημιτική επίθεση στην αφύλακτη Συναγωγή της Χάλλε τον Οκτώβριο του 2019) και ότι είναι έτοιμο να προστατεύσει αποτελεσματικά τους πολίτες του από τους αντισημίτες μιμητές της Χαμάς.

Judenhass mitten in #Gelsenkirchen vor der #Synagoge. Zeiten, in denen Juden auf offener Straße beschimpft werden, sollten längst überwunden sein. Das ist purer #Antisemitismus, sonst nichts! pic.twitter.com/S98Puxl07N

— Zentralrat der Juden in Deutschland (@ZentralratJuden) May 12, 2021

Πηγές: Ruhrbarone, Jüdische Allgemeine, Belltower News, Jüdische Gemeinde Düsseldorf.

Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και η δική μας ευθύνη

Ανθοδέσμες μπροστά από το σχολείο Ozar Hatorah στη μνήμη των τεσσάρων θυμάτων ενός φανατικού ισλαμιστή (Τουλούζη, Μάρτιος του 2012).

Δημήτρης Κράββαρης

11.7.2014

Πηγή: cohen.gr

Ο αντισημιτισμός δεν είναι μόνο αντιεβραϊσμός, είναι το βασικό θεμέλιο όλων των διακρίσεων και ρατσισμών. Άρα δεν αφορά τους Εβραίους Έλληνες αλλά όλους: σε μια κοινωνία, που έστω ανέχεται τον αντισημιτισμό, κανένας δεν είναι ασφαλής και άρα η ενεργητική καταπολέμησή του από μη Εβραίους δεν είναι αλτρουισμός, είναι αυτοπροστασία.

Άννα Φραγκουδάκη: Η σχέση του αντισημιτισμού και του ρατσισμού με την ελληνική εθνική ταυτότητα, The Athens Review of Books, τχ. 54 [i]

Μετά την απαγωγή και τη βάρβαρη δολοφονία των τριών Ισραηλινών εφήβων Naftali Fraenkel, Gilad Shaar και Eyal Yifrach κοντά στη Χεβρώνα, αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον των ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα δημοσιεύματα υπάκουσαν και πάλι στη μία και μοναδική αρχή «το Ισραήλ φταίει για όλα». Ορισμένες εφημερίδες δεν μπήκαν καν στον κόπο να αναφερθούν με ιδιαίτερες λεπτομέρειες στο γεγονός της απαγωγής, στην αγωνία των οικογενειών αλλά και ολόκληρης της ισραηλινής κοινωνίας. Άλλες υπονόησαν μάλιστα ότι οι νεαροί, «όντας παιδιά εποίκων, προκάλεσαν στην ουσία την απαγωγή τους», επειδή κυκλοφορούσαν χωρίς συνοδεία σε μια τέτοια περιοχή. Η κινητοποίηση του ισραηλινού στρατού παρουσιάστηκε, επίσης, ως μια ακόμα άστοχη κίνηση του «σιωνιστικού κράτους». Προφανώς, οι Έλληνες –αλλά και αρκετοί Ευρωπαίοι – δημοσιογράφοι περίμεναν από τον Νετανιάχου να αρκεστεί σε κάποιες ευγενικές εκκλήσεις μέσω twitter, του τύπου «μη κάνετε κακό στα παιδιά! Σας εκλιπαρούμε!». Οποιοδήποτε άλλο οργανωμένο κράτος θα είχε αντιδράσει ανάλογα, κινητοποιώντας δηλαδή το στρατό του· μόνο από το Ισραήλ ζητείται επίμονα εγκράτεια και σύνεση. Οι περισσότερες ελληνικές εφημερίδες δεν κάνουν ούτε αυτό: με χαρακτηριστική εμμονή αναφέρονται στα «μαχαίρια που ακονίζει το Ισραήλ» μετά τη δολοφονία του Naftali, του Gilad και του Eyal.

Οι εν λόγω αρθρογράφοι λησμόνησαν πολύ γρήγορα ότι η Ευρώπη έχει να λύσει ένα μείζον πρόβλημα πριν αναλωθεί σε ηθικολογικού τύπου προσεγγίσεις της ισραηλοπαλαιστινιακής διαμάχης: την αντιμετώπιση του χειρότερου, ίσως, κύματος αντισημιτικής βίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο επί ευρωπαϊκού εδάφους. Η βάρβαρη δολοφονία ενός ραβίνου, των δύο γιων του και μιας άλλης μαθήτριας έξω από ένα εβραϊκό σχολείο της Τουλούζης το 2012 και η εν ψυχρώ εκτέλεση τεσσάρων επισκεπτών και εργαζομένων του Εβραϊκού Μουσείου των Βρυξελλών τον περασμένο Μάιο δεν είναι κάποια μεμονωμένα περιστατικά αλλά το αποτέλεσμα ενός γενικότερου κλίματος αντιεβραϊκού μένους που διαρκεί χρόνια τώρα, με πρωταγωνιστές κυρίως φανατικούς μουσουλμάνους αλλά και νεοναζί. Από το παιχνίδι δε λείπουν και αρκετοί αριστεριστές. Αυτό που ενώνει όλους τους παραπάνω είναι όχι μόνο το μίσος για το Ισραήλ αλλά και η απέχθεια για τις θεμελιώδεις αξίες της δημοκρατίας, του αλληλοσεβασμού και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

[…]

• Διαβάστε τη συνέχεια της παρέμβασής μας στην προσωπική ιστοσελίδα του Ζαν Κοέν.

 

[i] Το άρθρο της Άννας Φραγκουδάκη είναι διαθέσιμο online: http://athensreviewofbooks.com/?p=1213.

Ο Πλεύρης στον “Ιανό” (διαμαρτυρία)

Διαμαρτυρία

Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα, στυγνού δολοφόνου της 17Ν, ο Αριστείδης Χατζής επισήμανε οκτώ βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, σε ανάρτηση που έκανε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, στις 12 Μαρτίου. Υπενθυμίζουμε τις τρεις πρώτες:

«1. όποια/ος θέλει μπορεί να δημοσιεύσει ό,τι θέλει εφόσον της/του ανήκει πνευματικά

2. ακόμα κι ένας στυγνός δολοφόνος έχει το δικαίωμα να γράψει και να δημοσιεύσει κείμενα όπου θα περιγράφει τα εγκλήματά του

3. μία/ένας εκδότρια/της έχει δικαίωμα να εκδώσει το βιβλίο του δολοφόνου και να το διανείμει σε όσα βιβλιοπωλεία θέλουν να το πουλήσουν […]»

Ο Κωνσταντίνος Πλεύρης δεν είναι δολοφόνος, το 2006 εξέδωσε ωστόσο ένα ογκώδες βιβλίο με τον τίτλο «Εβραίοι, όλη η αλήθεια», στο οποίο επαναφέρει με επιμονή τον γενοκτονικό αντισημιτισμό των ναζί. Παραθέτουμε τρεις μόνο φράσεις από το βιβλίο, ώστε να φανεί ευκρινέστερα ο νοσηρός χαρακτήρας του συγκεκριμένου πονήματος:

«Ξυπνήστε, οι επίβουλοι Εβραίοι σκάπτουν τον τάφον των Εθνών. Ξυπνήστε και ρίξατέ τους μέσα, διότι τους αξίζει».

«Φταίει ο πολιτισμένος κόσμος που ανέχεται τα διεθνή παράσιτα που λέγονται Ιουδαίοι… φθάνει η ώρα των αντιποίνων…».

«Διότι Εβραίος (στο θρήσκευμα) και άνθρωπος είναι έννοιαι αντιφατικαί, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλην». (Πηγή: http://www.antinazi.gr/articles/dikiplevri/ad_pantaz.htm)

Ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ενημερωμένα ελληνικά βιβλιοπωλεία, ο «Ιανός», επέλεξε να διαθέσει αυτό το ναζιστικό βιβλίο στο κεντρικό του κατάστημα (Αριστοτέλους 7, Θεσσαλονίκη) και μάλιστα στο ράφι που έχει αφιερώσει «στους Εβραίους»! Ένα βιβλίο, δηλαδή, που προτρέπει στην επανάληψη της γενοκτονίας των Εβραίων της Ευρώπης («Καλώς κάνουν και διατηρούν το στρατόπεδον [το Άουσβιτς] εις καλήν κατάστασιν, διότι ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον») διατίθεται στο υπόγειο του «Ιανού» μαζί με μαρτυρίες Εβραίων συμπολιτών μας για το Ολοκαύτωμα ή με τη «Διάσωση» της Καρίνας Λάμψα και του Ιακώβ Σιμπή (Αθήνα 2012)! Ο τρόπος με τον οποίο διατίθεται αυτό το βίαια αντιεβραϊκό πόνημα αποτελεί ασφαλώς προσβολή όχι μόνο για τους Έλληνες Εβραίους αλλά και για κάθε δημοκράτη πολίτη.

Απευθύνουμε λοιπόν έκκληση στον «Ιανό» είτε να αποσύρει τον κατάπτυστο λίβελλο από τα ράφια του είτε να μετακινήσει το εν λόγω βιβλίο σε άλλο ράφι, προσθέτοντας μάλιστα, ει δυνατόν, προειδοποιητικό σημείωμα για τους αναγνώστες. Ενδιάμεση λύση, για εμάς, δεν υπάρχει! Μπορεί, τέλος, να μας εξηγήσει ο «Ιανός» για ποιο λόγο παραθέτει άκριτα στο ηλεκτρονικό του βιβλιοπωλείο σημείωμα του ίδιου του Πλεύρη, σύμφωνα με το οποίο το έργο του είναι «αυστηρώς επιστημονικόν»;

Angela María Arbeláez, Δημήτρης Κράββαρης, Παναγιώτης Κράββαρης

Απρίλιος του 2014

Πρόσφατη αρθρογραφία

• Επισημαίνουμε πρόσφατα άρθρα που αφορούν την ελληνική εβραιοφοβία, τον ιστορικό αναθεωρητισμό και τις αιτίες της ενίσχυσης της άκρας δεξιάς στις πρόσφατες εκλογές:

1. Περιοδικό Νέα Εστία, τεύχος 1854, Μάιος 2012

Ανδρέας Πανταζόπουλος, Η ελληνική εβραιοφοβία σήμερα: αρνητικά στερεότυπα και ιδεολογία

Δημήτρης Κράββαρης, Το Ισραήλ και η “σιωπή των διανοουμένων” (Αντίλογος σε άρθρο του Νάσου Βαγενά σχετικό με το πρόσφατο ποίημα του Γκύντερ Γκράς)

2. The Athens Review of Books, τεύχος 30, Ιούνιος 2012

Βασιλική Γεωργιάδου, Αναστασία Καφέ, Ρούλα Νέζη, Κωστής Πιερίδης, Από τον ΛΑΟΣ στη Χρυσή Αυγή — Αιτίες της ενίσχυσης της άκρας δεξιάς στις πρόσφατες εκλογές

Γιώργος Κόκκινος, Η αναίρεση του ιστορικού αναθεωρητισμού και της άρνησης του Ολοκαυτώματος

3. The Books’ Journal, τεύχος 21, Ιούλιος 2012

Παναγιώτης Δημητράς, Ελλάδα Ελλήνων Χρυσαυγιτών

4. Μίλτος Παύλου, Όταν πέφτει ένα αεροπλάνο, protagon.gr (06.07.2012)

Οι πολίτες των Ιωαννίνων κι εμείς / Die Bürger von Ioannina und wir

Deutsche Fassung folgt.

του Δημήτρη Κράββαρη

«Ο μισαλλόδοξος λόγος ήταν πάντα mainstream και απροκάλυπτος στην Αθήνα ή κάτι έχει αλλάξει τον τελευταίο καιρό; Εχει κανείς την εντύπωση ότι ξαφνικά (ή όχι και τόσο ξαφνικά;) θεωρείται περίπου θεμιτό να διατυπώνονται ανοιχτά μισαλλόδοξες, αντισημιτικές θέσεις, αξιώνοντας μάλιστα να αντιμετωπιστούν ως έγκυρες και να μετέχουν ισότιμα στο δημόσιο διάλογο.»

Τις παραπάνω σκέψεις διατύπωνε πριν από μερικούς μήνες (Νοέμβριος του 2010) η δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας Κατερίνα Οικονομάκου. Αφορμή είχε υπάρξει η προβολή στο Ινστιτούτο Γκέτε του ντοκιμαντέρ του Ηλία Γιαννακάκη «Ο Χάγκεν Φλάισερ και οι Πόλεμοι της Μνήμης», το οποίο καταγράφει τους σταθμούς ενός εκπαιδευτικού ταξιδιού που έκαναν ο καθηγητής της Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οι φοιτητές του σε Τόπους Μνήμης στη Γερμανία, από το κέντρο διοίκησης του ναζιστικού καθεστώτος στο Βερολίνο έως τα στρατόπεδα του Ζάξενχαουζεν, του Ράβενσμπρουκ και του Μπούχενβαλντ. Αναφορά σε αυτή την εκδήλωση είχε κάνει και η κρατική τηλεόραση κατά τη διάρκεια του κεντρικού της δελτίου ειδήσεων:

Η δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας δεν επιμένει τόσο στο περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ του Γιαννακάκη, όσο στη συζήτηση που ακολούθησε. Απορών κύριος πήρε το λόγο για να εγκαλέσει «την ιστορικό κ. Αννα-Μαρία Δρουμπούκη, η οποία είχε λίγο νωρίτερα επισημάνει ότι πριν από την πτώση του Τείχους το ανατολικογερμανικό καθεστώς μνημόνευε μόνο τους αντιστασιακούς του Κομμουνιστικού Κόμματος, αποσιωπώντας τα θύματα μεταξύ των Εβραίων, των Τσιγγάνων κ.ά.», σύμφωνα με την Κ. Οικονομάκου.

«Θα ήθελα να ρωτήσω γιατί δίνετε έμφαση στους Εβραίους. Μόνο οι Εβραίοι υπέφεραν;» είπε χαρακτηριστικά.

Η Κατερίνα Οικονομάκου συνεχίζει:

«Αμέσως μετά, έτερος κύριος έσπευσε να μας πει ότι πρώτοι οι Εβραίοι μίλησαν περί ανωτερότητας της φυλής τους (!) και να συνεχίσει με ένα (ατέχνως συγκαλυμμένο) ρατσιστικό λογύδριο. Απόψεις σαν αυτές που ακούσαμε χθες δεν προέρχονται απαραιτήτως από στοιχεία περιθωριακά.»

Τη συνέχεια την είδαμε: Μητροπολίτης που υπάγεται στην Εκκλησία της Ελλάδος εξέφρασε «προσωπικάς απόψεις» κατά τη διάρκεια ενημερωτικής εκπομπής του MEGA καταφερόμενος εναντίον του «διεθνή σιωνισμού» που έχει «αλλοιώσει την πίστη μας» κλπ. Επίσης, τα κατακάθια της κοινωνίας εξελέγησαν πρόσφατα στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, και έχουν πλέον τη δυνατότητα να εξέρχονται από την αίθουσα συνεδριάσεων κάνοντας ανερυθρίαστα το ναζιστικό σταυρό…

Όλοι αυτοί πατάνε στις πλάτες απλών πολιτών που ανέχονται, όταν δεν ενθαρρύνουν, αντισημιτικές πρακτικές ή ρητορικές.

Απλοί πολίτες, ωστόσο, ήταν και αυτοί που συγκεντρώθηκαν έξω από το ιστορικό Εβραϊκό Νεκροταφείο των Ιωαννίνων το Δεκέμβρη του 2009, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις επανειλλημένες και ατιμώρητες – ας μη το ξεχνάμε – βεβηλώσεις που διέπραξαν ναζιστές «στους τάφους των προγόνων μας», για να θυμηθούμε την ιστορική φράση του «Ηπειρωτικού Αγώνα».

Αυτές οι μερικές δεκάδες πολιτών που δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια μετά την κραυγαλέα αναλγησία των τοπικών αρχών (Δήμαρχος, Αστυνομία, Εκκλησία) κατέθεσαν έξω το νεκροταφείο ένα μικρό προσχέδιο για το πώς θα μπορούσε να αναπτυχθεί στο μέλλον μια ενεργητικότερη αντίσταση στο μίσος των νεοναζί αλλά και σε μια γενικότερη αδιαφορία για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των Ελλήνων Εβραίων που καλλιεργούν τα κόμματα, το σχολείο, τα ΜΜΕ κι ένα μεγάλο μέρος του Ίντερνετ. Οφείλουμε, επομένως, να μη ξεχάσουμε την “Πρωτοβουλία για την Προάσπιση του Εβραϊκού Νεκροταφείου Ιωαννίνων”.

 

Δεκέμβρης του 2009: Γιαννιώτες διαδηλώνουν ενάντια στον αντισημιτισμό. Πηγή: agon.gr

Text: Dimitri Kravvaris

In November 2010 zeigte das griechische Fernsehen einen Dokumentarfilm von Elias Giannakakis, der sich mit der Reise von 28 griechischen Geschichtsstudenten unter der Begleitung des Professors für Neuere Geschichte an der Universität von Athen, Hagen Fleischer, nach Deutschland an verschiedene Erinnerungsorte und Konzentrationslager der NS-Zeit befasst. Das Goethe Institut in Athen organisierte eine Vorpremiere dieses Dokumentarfilms. Während dieser Veranstaltung, berichtet die Journalistin Katerina Oikonomakou, protestierten einige Zuschauer, weil der deutsch-griechische Professor einen zu großen Raum der Judenverfolgung und Vernichtung gewidmet hätte. Katerina Oikonomakou findet zu Recht erstaunlich, dass man in Athen oft judenfeindliche Reden im Plenum hört.

Derartige Proteste während der Vorführung eines Dokumentarfilms über den Zweiten Weltkrieg sind leider keine Einzelfälle. Im Dezember 2010 hatte ein hoher griechischer Kirchenvertreter, Bischof Seraphim von Piräus, in einem halbstündigen Interview mit dem größten griechischen Privatsender, Mega TV, den Zionismus für die Finanzkrise des Landes verantwortlich gemacht. Das ist aber nicht alles: Bischof Seraphim ist auch überzeugt, dass »Adolf Hitlers Werk ein Plan des weltweiten Zionismus war und von Rothschild finanziert wurde«.

Antisemitische Hassreden sind ohne Zweifel in Griechenland verbreitet; allerdings dürfen wir nicht vergessen, was in Ioannina (im Norden Griechenlands) geschehen ist. Der jüdischer Friedhof dieser Stadt wurde 2009 viermal geschändet, ohne dass die Täter verhaftet wurden. Einige Bürger haben aber reagiert: am 18. Dezember 2009 bildeten ungefähr 100 Bürger eine Menschenkette rund um den Friedhof. Am gleichen Abend organisierte die „Initiative für den Schutz des jüdischen Friedhofs von Ioannina“ eine Tagung über die Geschichte der Juden von Ioannina. Dieses Ereignis gibt die Hoffnung, dass die griechischen Bürger aktiver gegen Rechtsextremismus und Geschichtsrevisionismus werden können.

Είναι η ισλαμοφοβία “ο αντισημιτισμός του 21ου αιώνα”; (Απάντηση σε δημοσίευμα της εφημερίδας “Το Βήμα”)

του Δημήτρη Κράββαρη

Την Τρίτη 12 Οκτωβρίου, η εφημερίδα «Το Βήμα» δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ για την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Αυστρία μετά τις πρόσφατες εκλογές που έλαβαν χώρα στο κρατίδιο της Βιέννης. Σύμφωνα με τον Γιάννη Γαλιανό, συντάκτη του συγκεκριμένου άρθρου, η επιτυχία των ακροδεξιών οφείλεται στην «αντι-ισλαμιστική [sic]» τους ρητορική και προπαγάνδα. Ο κ. Γαλιανός καταλήγει σ’ένα συμπέρασμα που, κατά τη γνώμη μας, δεν πρέπει να περάσει ασχολίαστο:

«O αυστριακός δημοσιολόγος Γκέοργκ Χόφμαν-Οστενχοφ το λέει χωρίς περιστροφές: «Ο αντι-ισλαμισμός [sic] είναι η νέα εκδοχή του αντισημιτισμού. Και μάλιστα αυτό ισχύει για ολόκληρη την Ευρώπη». Απόδειξη, θυμίζει, είναι οι πρόσφατες εκλογές στην Ολλανδία και στη Σουηδία. Η Αυστρία όμως συνιστά ένα είδος θλιβερής πρωτοπορίας. «Το κακό άρχισε το 2000, όταν οι Συντηρητικοί συνασπίστηκαν με τον Γεργκ Χάιντερ. Ετσι έσπασε το μεταπολεμικό δημοκρατικό ταμπού στην Ευρώπη το οποίο όριζε ότι οι ακροδεξιοί δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν σε κυβερνήσεις». Από τότε, προσθέτει, ο ρατσισμός επανήλθε στα πολιτικά προγράμματα. «Ο αντισημιτισμός μπήκε στο ντουλάπι. Ο αντι-ισλαμισμός όμως εισβάλλει στα σαλόνια και πολλοί Συντηρητικοί είναι υπερήφανοι γι΄ αυτόν».»

(Αυστρία: Ψήφισε Ακροδεξιά ο ένας στους τέσσερις)

Σχετικά με το παραπάνω απόσπασμα, θέλουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

1. Καταρχήν, να συνεννοηθούμε για το νόημα των λέξεων: οι ακροδεξιοί δεν είναι «αντι-ισλαμιστές» αλλά «ισλαμόφοβοι», θεωρούν δηλαδή ότι οι μουσουλμάνοι πολίτες δεν έχουν κανένα δικαίωμα ένταξης στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και ότι επιπλέον απειλούν τη συνοχή αυτών των κοινωνιών. Οι ακροδεξιοί και οι κάθε λογής ισλαμόφοβοι φαντασιώνονται μια κοινωνία «καθαρή», χωρίς μετανάστες. Η ισλαμοφοβία συνιστά, επομένως, ένα επικίνδυνο είδος ξενοφοβικού ρατσισμού. Υπάρχει όμως και ο «ισλαμισμός» που εκφράζει μια ισχνή μειοψηφία του μουσουλμανικού κόσμου, είναι όμως ιδιαίτερα δολοφονικός και επιδιώκει να προκαλέσει εκατόμβες νεκρών: τα αποτελέσματα αυτής της θανατηφόρας επιθετικότητας τα βιώσαμε την ενδεκάτη Σεπτεμβρίου 2001.

2. Με βάση τους παραπάνω ορισμούς, μπορούμε άραγε να ισχυριστούμε ότι η ισλαμοφοβία «είναι ο αντισημιτισμός του 21^ου αιώνα»; Για να συμψηφίσουμε αυτά τα δύο φαινόμενα, πρέπει να εξετάσουμε το κατά πόσο υπάρχουν στην Ευρώπη οργανωμένες ομάδες που επιχειρούν να παρουσιάσουν τους μουσουλμάνους ως τους υπαίτιους όλων των δεινών της γης ή που απεργάζονται τη γενοκτονία των μουσουλμάνων της Ευρώπης ή ακόμα τον πλήρη αφανισμό ενός μουσουλμανικού κράτους. Συμβαίνει κάτι τέτοιο; Το μόνο κράτος του οποίου η ύπαρξη κάθε τόσο τίθεται υπό αμφισβήτηση είναι το Ισραήλ.

3. Μπήκε όντως ο αντισημιτισμός «στο ντουλάπι», όπως διατείνονται οι κκ. Χόφμαν-Όστενχοφ και Γαλιανός; Τότε γιατί η αστυνομία περιπολεί έξω από τις συναγωγές της Γερμανίας εν έτει 2010; Η συναγωγή των Χανίων πυρπολήθηκε μήπως από ψυχασθενείς; Τα γραπτά του Πλεύρη είναι μήπως μια σταγόνα μίσους στον ωκεανό της Ελληνικής Δημοκρατίας;

4. Ποιος είναι ο Γκέοργκ Χόφμαν-Όστενχοφ που φαίνεται να θαυμάζει τόσο ο κ. Γαλιανός; Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος προέρχεται από τους κόλπους της αυστριακής Ακροαριστεράς (Ομάδα Επαναστατικών Μαρξιστών, τροτσκιστές) που τη δεκαετία του εβδομήντα το είχε βάλει σαν σκοπό να δαιμονοποιεί εκ του ασφαλούς την αμερικανική και ισραηλινή πολιτική. Ως ένας από τους αρχισυντάκτες του περιοδικού Profil, o Γκέοργκ Χόφμαν-Όστενχοφ επιδίδεται εδώ και χρόνια στην σχετικοποίηση του αντιεβραϊκού μένους του Αχμαντινεντζάντ. Τον Ιούνιο του 2009, για παράδειγμα, διαβεβαίωνε σε άρθρο του στο Profil ότι το Ιράν δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά για πολεμικούς σκοπούς. Απευθύνεται προφανώς σε αφελείς.

Είναι λυπηρό που μια εφημερίδα με το κύρος και την ιστορία του «Βήματος» αναπαράγει με άκριτο τρόπο θέσεις και απόψεις ανεύθυνων δημαγωγών όπως ο Χόφμαν-Όστενχοφ. Άκριτες ταυτίσεις ισλαμοφοβίας και αντισημιτισμού δεν βοηθούν στην καταπολέμηση ούτε του πρώτου, αλλά ούτε και του δεύτερου. Ακόμα χειρότερα, τέτοιου είδους συμψηφισμοί σχετικοποιούν τη Σοά, τη γενοκτονία δηλαδή των Εβραίων της Ευρώπης από τους ναζί.