Ο Νίκος Τζένος (1956-2015) για την ανθεκτικότητα του ελληνικού αντισημιτισμού

Το περασμένο Σάββατο απεβίωσε ο Νίκος Τζένος, υποψήφιος βουλευτής με το ψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων στις εκλογές του 2012 και υποψήφιος ευρωβουλευτής των Πράσινων – Αλληλεγγύη το 2014. Είχε διατελέσει Αντιδήμαρχος στο δήμο Καλαβρύτων και πρόεδρος στην Δημοτική επιχείρηση πολιτιστικής ανάπτυξης. Ήταν ενεργός και μάχιμος σε ζητήματα μειονοτήτων, μεταναστών και προσφύγων, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κοινωνικού αποκλεισμού. Συνεργάστηκε επίσης με διάφορες οργανώσεις, κυρίως με το “Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι”. Στο πλαίσιο αυτό υπερασπίστηκε ως δικηγόρος τα μέλη της οργάνωσης “Αντιναζιστική πρωτοβουλία” στις διώξεις τους από το γνωστό φιλοναζιστή Κώστα Πλεύρη.

Αξίζει να (ξανα)διαβάσετε παρακάτω μια αναδρομή του Νίκου Τζένου στον ελληνικό αντισημιτισμό που καταλήγει σε οξυδερκέστατες επισημάνσεις για την υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην ισραηλοπαλαιστινιακή διαμάχη.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ – ΔΟΞΑΣΙΕΣ, ΠΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

Καλάβρυτα, Απρίλιος 2010 Του Νίκου Τζένου

Πρώτη δημοσίευση: sitemaker.gr / Αναδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ζαν Κοέν

Ο Κορνήλιος  Καστοριάδης παρουσίασε το  1987 στο Παρίσι  ένα κείμενο με θέμα «σκέψεις πάνω στο ρατσισμό». Εκεί αναζητώντας δείγματα ρατσισμού σε αρχαίους πολιτισμούς, μεταξύ άλλων, αναφέρει: ανάμεσα στους λαούς με μονοθεϊστική θρησκεία οι Εβραίοι έχουν τουλάχιστον αυτή τη διφορούμενη ανωτερότητα. Είναι ο περιούσιος λαός, η πίστη τους παρά είναι καλή για τους άλλους, καμιά προσπάθεια προσηλυτισμού δεν γίνεται. Οι λίγες προσπάθειες Εβραϊκού προσηλυτισμού επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είναι ύστερες, περιθωριακές και χωρίς επ΄ αύριον.

Ο Καστοριάδης δεν υπήρξε αντισημίτης  και επί πλέον είχε  βαθειά  γνώση της παγκόσμιας ιστορίας. Εν προκειμένω όμως σφάλει και επιπλέον ενισχύει ένα ακόμα αντισημιτικό μύθο. Συγκεκριμένα: Όπως όλες οι θρησκείες, ο Ιουδαϊσμός υπήρξε οικουμενική θρησκεία και αυτή η οικουμενικότητα ήταν  προϊόν προσηλυτισμού. Όμως το 429μ.χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Β΄ διέλυσε το εβραϊκό πατριαρχείο, κατάργησε την ανώτατη εβραϊκή θρησκευτική σχολή και απαγόρευσε δια νόμου τον προσηλυτισμό στον Ιουδαϊσμό. Την απαγόρευση  αυτή αντέγραψε η  Δύση και επί πλέον περιόρισε ασφυκτικά τις δραστηριότητες των εβραϊκών κοινοτήτων. Οι περιορισμοί μετατράπηκαν σε διώξεις και κυνήγι μαγισσών. Το 1492 ο βασιλιάς της  Ισπανίας Φερδινάρδος εκδίωξε το σύνολο του εβραϊκού πληθυσμού της επικράτειας. Το ίδιο συνέβη και στην Πορτογαλία.

Αντιθέτως στην Ασία και στην Αφρική που δεν υπάρχουν περιορισμοί και απαγορεύσεις  αναπτύσσονται εβραϊκές κοινότητες σχεδόν παντού. Αίγυπτο, Ιράκ, Συρία, Περσία, Ινδίες, Κίνα, Μαρόκο, Τυνησία, Αλγερία, Υεμένη, Σομαλία, Νότιο Αφρική, Ζιμπάμπουε και φυσικά σε όλες τις πόλεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η περίπτωση Καστοριάδη είναι ένα κραυγαλέο δείγμα για το πώς ένας σύγχρονος σοφός όχι απλώς υιοθετεί αλλά και εξοπλίζει περαιτέρω έναν ακόμα αντισημιτικό μύθο. Τον μύθο ότι οι Εβραίοι θεωρούν αυτούς εκλεκτούς του θεού και δεν επιθυμούν να μοιραστούν τον καλό Θεό τους και τη θρησκεία τους με τους άλλους μη εκλεκτούς.

Θύμα αποδοχής αντισημιτικών μύθων, δοξασιών και προκαταλήψεων έχει υπάρξει από τα γεννοφάσκια του ο κάθε Έλληνας.

Η πρώτη μου «κατήχηση» στον αντισημιτισμό έγινε από το σπίτι μου σε ηλικία 6 ετών περίπου. (Οι κακοί Εβραίοι που σταυρώσανε το Χριστό). Πολύ αργότερα κατάλαβα ότι ο Χριστός ήταν Εβραίος και ότι η σταύρωσή του ήταν έργο των Ρωμαίων κυριάρχων της  Παλαιστίνης και ότι ο Σταυρικός  θάνατος  ήταν ο καθιερωμένος στη Ρώμη τρόπος εκτέλεσης. Κάθε Μεγάλη Παρασκευή εγώ και οι συνομήλικοί μου περιδιαβαίναμε τις ρούγες του χωριού εξιστορώντας το «Θείο δράμα» ως εξής:

            Σήμερα βάλανε βουλή, οι άνομοι Εβραίοι,    

οι άνομοι και τα σκυλιά και  τρισκαταραμένοι            

για να σταυρώσουν το Χριστό ……….

Στην εκκλησία  του χωριού μου υπάρχει χαρακτηριστική η εικόνα της αποκαθήλωσης. Στο κάτω αριστερό μέρος προξενεί δέος μια φιγούρα ενός δόλιου, καταχθόνιου και κακάσχημου υπανθρώπου. Ήταν η φιγούρα του Εβραίου. Ήταν τα πρώτα (και ιδιαίτερα πειστικά) μαθήματα αντισημιτισμού που δέχτηκα.

Αυτού του είδους ο πρωτόγονος και χονδροκομμένος αντισημιτισμός που εύκολα υιοθετεί ένα παιδί δυστυχώς δεν κάμπτεται με την ενηλικίωση. Στο οπλοστάσιο του αντισημιτισμού υπάρχουν όπλα για κάθε ηλικία, κοινωνική τάξη, εθνότητα  και μορφωτικό επίπεδο.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο προβάλλονται κάποιες εξίσου χονδροκομμένες θεωρίες. Οι Εβραίοι κλέβουν Χριστιανόπουλα και τους πίνουν το αίμα, οι Εβραίοι επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία, πίσω από την Οκτωβριανή επανάσταση κρύβονται η Εβραίοι, η ψυχαναλυτική θεωρία είναι εβραϊκή επινόηση. (Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Σίγκμουντ Φρόυντ θορυβήθηκε με την απομάκρυνση του μη Εβραίου Άντλερ από το ψυχαναλυτικό κίνημα κυρίως επειδή φοβόταν τη ρετσινιά «περί Εβραϊκής επιστήμης»). Τα μυστικά πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, ένα κείμενο χαλκευμένο από τις μυστικές υπηρεσίες του τσάρου υιοθετείται ακρίτως ως γνήσιο και μετατρέπεται σε βασικό εργαλείο για αντισημιτικές διώξεις.

Αυτές οι μορφές του πρωτόγονου αντισημιτισμού είναι εν μέρει ξεπερασμένες και αποδυναμωμένες. Ο σύγχρονος αντισημιτισμός έχει επιχειρήματα και «αποδείξεις» που πατάνε πάνω σε γερά ριζωμένες πλάνες, πεποιθήσεις και αναλήθειες.

Είναι εδραιωμένη στον Ελληνικό χώρο (και όχι μόνο) η πεποίθηση ότι οι Εβραίοι επιδιώκουν τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας και εν τέλει την παγκόσμια κυριαρχία. Τρανταχτή απόδειξη περί τούτου είναι το  γεγονός ότι κάποιοι μεγάλοι τραπεζίτες και χρηματιστές ήταν και είναι Εβραίοι. Αν εξετάσει κανείς αυτή την άποψη από πλευράς οικονομικής επιστήμης θα την χαρακτήριζε τουλάχιστον  ως αφελή. Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης ο τεράστιος όγκος ιδιωτικών κεφαλαίων, η μεγάλη τους διασπορά και τα αντικρουόμενα συμφέροντα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο σε κάποια  «κεντρική» διαχείριση και στόχευση.  Αν λοιπόν υπάρχει κάποια απειλή για τις χώρες και τους λαούς είναι αυτή που προκύπτει από την τεράστια υπεροχή των ιδιωτικών έναντι των κρατικών κεφαλαίων και την δύναμη που αποκτούν εξ αυτής της υπεροχής. Τώρα σε ότι αφορά τους Εβραίους τραπεζίτες και χρηματιστές, κανένας δεν φρόντισε να μάθει μέσα από ποιες ιστορικές, ταξικές και κοινωνικές διεργασίες προέκυψε αυτό το εν μέρει πραγματικό γεγονός. Οφείλεται στην αποδιδόμενη στους Εβραίους φιλαργυρία και μανία πλουτισμού; Ήταν επιλογή ή ανάγκη; Είναι γνωστό ότι στα πλαίσια της ορθόδοξης  και καθολικής εκκλησίας  το εμπόριο του χρήματος ήταν πράξη ηθικά απαράδεκτη, απαξιωτική και   απαγορευμένη.  Στην Οθωμανική αυτοκρατορία δεν ήταν απλά αμαρτία. Ήταν πράξη παράνομη και ποινικά κολάσιμη για κάθε μουσουλμάνο κάτοικο της αυτοκρατορίας. Ωστόσο η άντληση κεφαλαίων ήταν απολύτως  αναγκαία για τη λειτουργία της μεταπρατικής οικονομίας  σε ανατολή και δύση.  Κάποιος έπρεπε να κάνει την βρώμικη  δουλειά. Από την άλλη για τους Εβραίους (κυρίως στην δύση) υπήρχαν απαγορεύσεις και αποκλεισμοί από μια σειρά δραστηριότητες και επαγγέλματα.  Δεν μπορούσαν να κατέχουν γη, να συμμετέχουν σε συντεχνίες και να ασκούν κανένα από τα επαγγέλματα πλην του ιατρού, του παλαιοπώλη, του γελωτοποιού, του τοκογλύφου κλπ. Αντικειμενικά και αναγκαία στράφηκαν στη βρώμικη δουλειά. Επειδή όμως οι επιτρεπτές στους Εβραίους επαγγελματικές δραστηριότητες δεν επέτρεπαν τη συσσώρευση κεφαλαίων ικανών να στηρίξουν τη λειτουργία ενός τραπεζικού οργανισμού, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι καταρχήν  διακινούσαν κεφάλαια Χριστιανών και Οθωμανών.

Μέσα από αυτό το περίεργο παιχνίδι της ιστορίας αναδείχθηκαν Εβραίοι τραπεζίτες και χρηματιστές. Κάποιοι. Γιατί η μεγάλη μάζα των Εβραίων σε ανατολή και δύση ζούσε μέσα στη φτώχεια, την ταπείνωση και τη μιζέρια. Στην οθωμανική Θεσσαλονίκη παρότι υπήρξε μια ανθηρή Εβραϊκή κοινότητα, το χρήμα το είχαν λίγοι. Η μεγάλη μάζα των Θεσσαλονικιών Εβραίων (σε αντίθεση με μουσουλμάνους και Χριστιανούς) ήταν πάμπτωχοι και εξαθλιωμένοι και επιβίωναν χάριν της αλληλεγγύης της κοινότητας.

Για το μύθο περί Εβραϊκής φυλής

Η ναζιστική φυλετική θεωρία περί της Αρίας υπεροχής όφειλε (προκειμένου να γίνει λειτουργική) να αναζητήσει κατώτερες φυλές και τις βρήκε. Ήταν οι Σλάβοι, οι τσιγγάνοι sindi και roma και πάνω απ΄ όλους οι Εβραίοι. Ο διαχωρισμός των  φυλών σε ανώτερες και κατώτερες προϋποθέτει μια αναγκαία και  βασική παραδοχή. Την ύπαρξη φυλών. Δεν υπάρχουν φυλές. Υπάρχουν μορφολογικά χαρακτηριστικά ανάλογα με το γεωγραφικό μήκος και πλάτος που ζει ο κάθε άνθρωπος στον πλανήτη υπάρχουν πολιτισμικά χαρακτηριστικά που συνδέουν  ανθρώπινες κοινότητες σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Δεν υπάρχουν φυλές. Οφείλουμε να αποδεχθούμε ότι όχι μόνο δεν υπάρχει Εβραϊκή φυλή αλλά  και ότι δεν  υπάρχουν καν κοινά χαρακτηριστικά που να συνδέουν τους απανταχού στον πλανήτη Εβραίους.

Όπως προαναφέρθηκε ο Ιουδαϊσμός υπήρξε οικουμενική θρησκεία απλωμένη σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη ο «Εβραίος»  έχει τα  χαρακτηριστικά της περιοχής που ζει. Μεσογειακά, βορειοευρωπαϊκά,  αφρικάνικα, κινέζικα, ινδικά κλπ. Σε δύο φωτογραφίες του 1943 απεικονίζεται η άφιξη των Ολλανδών Εβραίων στο στρατόπεδο Άουσβιτς. Τα κοριτσάκια της φωτογραφίας είναι  κατάξανθα όπως η μικρή Ολλανδέζα στο γάλα Εβαπορέ. Για ποια φυλή μιλάμε λοιπόν;

Ο μύθος της κατωτερότητας της  «Εβραϊκής φυλής» δεν αφορά μόνο τις απόψεις του Πλεύρη. Όποιος ασπάζεται τη θεωρία «περί φυλών» εύκολα μπαίνει  στον πειρασμό να τις ιεραρχήσει σε ανώτερες και κατώτερες και τότε αλίμονο σε εκείνον που θα κριθεί κατώτερος.

Πλάνες και παρεξηγήσεις σχετικά με τον Σιωνισμό

Πολύ συχνά στο χώρο της αριστεράς (και όχι μόνο) γίνεται απαξιωτική  χρήση του όρου Σιωνισμός που συνήθως πάει παρέα  με όρους που έχουν αρνητικό φορτίο όπως π.χ. ιμπεριαλισμός, καπιταλισμός, μιλιταρισμός κλπ. Πολλοί εννοούν τον σιωνισμό ως σχέδιο επέκτασης, ελέγχου, εξουσίας και εν τέλει κυριαρχίας των Εβραίων στον πλανήτη. Προσωπικά δεν γνωρίζω κάποιο τέτοιο σχέδιο, όμως εκείνοι που πιστεύουν στην ύπαρξή του ας βρουν ένα άλλο όνομα να του δώσουν.

Ο σιωνισμός ως έννοια έχει  συγκεκριμένο ιστορικό περιεχόμενο, που δεν επιδέχεται διαστρεβλώσεις και παρερμηνείες.  Η σιωνιστική ιδεολογία εμφανίστηκε στην  Ευρώπη στα τέλη του 19^ου αιώνα, ως προοδευτικό  φιλελεύθερο κίνημα που αποσκοπούσε στη χειραφέτηση από την εξουσία των Ραβίνων , και την  κατάκτηση της ισονομίας και ισοπολιτείας  μέσα στα εθνικά κράτη. Ο  Σιωνισμός είναι παιδί της Γαλλικής επανάστασης. Έχει κοινά χαρακτηριστικά με όλα τα εθνικά κινήματα, που εμφανίστηκαν  στην Ευρώπη μετά την Γαλλική επανάσταση, διαφέρει όμως από αυτά εκ του γεγονότος ότι επιδιώκει τη  συγκρότηση  έθνους χωρίς πατρίδα. Η διαπίστωση όμως ότι οι διώξεις και ο αντισημιτισμός στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη  αναβιώνει όσο η αφομοίωση των Εβραίων στα νέα εθνικά κράτη κερδίζει έδαφος, δημιουργεί αντικειμενικά την ανάγκη εθνοτικής συνοχής που μπορεί να εκπληρωθεί μόνο  με την δημιουργία εθνικής εστίας.

Ο στόχος αυτός του σιωνισμού  (δημιουργία εθνικής εστίας) είναι γενικά αποδεκτός  δεν είναι όμως εξ ίσου δημοφιλής σε όλες τις σιωνιστικές οργανώσεις. Στο 1^ο Πανελλήνιο σιωνιστικό συνέδριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη  οι Έλληνες Σιωνιστές διαφοροποιήθηκαν από το διεθνές σιωνιστικό κίνημα και (χωρίς να εκφράσουν την  αντίθεση τους  ως προς την δημιουργία εθνικού κράτους) διατυπώνουν με το 4^ο ψήφισμα  την επιθυμία και την απόφασή τους να ενταχθούν στο Ελληνικό κράτος θέτοντας ως προϋπόθεση την αναγνώριση  και νομική  κατοχύρωση της εθνικής τους ιδιαιτερότητας.

Με λίγα λόγια ο σιωνισμός είναι η απάντηση στον αντισημιτισμό που μάστισε την  Ευρώπη του 19^ου αιώνα και δεν έχει καμία σχέση με τις ανοησίες «περί παγκόσμιας κυριαρχίας».

Ένας μύθος που καλλιεργείται συστηματικά από πολλούς κύκλους είναι  ο μύθος του «ανθελληνικού Σιωνισμού». Οι Εβραίοι ήταν ανέκαθεν εχθροί της Ελλάδας, ότι απεργάζονται τη διάλυση του έθνους και της θρησκείας. Πίσω από κάθε «επίθεση» απέναντι στο Έθνος, την εκκλησία, βρίσκονται οι Εβραίοι. Κάθε Μ.Κ.Ο που αγωνίζεται για την προστασία των μειονοτήτων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χρηματοδοτείται από το ίδρυμα «Soros» άρα από τους Εβραίους. Κάθε καλόπιστος ερευνητής που τολμά να αμφισβητήσει  τους εθνικούς μύθους είναι όργανο του σιωνισμού. Ακόμα και η τέταρτη Σταυροφορία που οδήγησε στην πτώση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε Εβραϊκή πρωτοβουλία. (Αληθές είναι ότι προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι σταυροφορίες καταληστεύτηκαν Εβραϊκές περιουσίες, δημεύτηκαν Εβραϊκά κεφάλαια και εξοντώθηκαν χιλιάδες Εβραίοι στη Δυτική Ευρώπη).

Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Η ιστορία εν προκειμένω είναι αμείλικτη  και επιβεβαιώνει διαχρονικά τον βίαιο Ελληνικό αντισημιτισμό.

Μέχρι τον 4^ο αιώνα μ.Χ. οι σχέσεις των Εβραίων και χριστιανών στον ελληνικό χώρο ήταν  σχέσεις συγγενείας και συνέχειας, με βάση το δόγμα  «ουκ ήρθα καταλύσαι αλλά πληρώσαι το μωσαϊκό νόμο». Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει σε Εβραϊκές συναγωγές στους Φιλίππους, τη Θεσσαλονίκη και την Καβάλα. Οι πρώτοι προσήλυτοι στη νέα θρησκεία είναι Έλληνες Εβραϊκού θρησκεύματος.

Η αρμονική συνύπαρξη των δύο αυτών θρησκειών διήρκεσε για τέσσερις αιώνες. Όμως το 380 μ.Χ. ο Θεοδόσιος ο Α΄ υιοθετώντας το δόγμα του καισαροπαπισμού, ως στοιχείο συνοχής της αυτοκρατορίας,   αποφασίζει να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Εκδίδει  το περίφημο «έδικτον της Θεσσαλονίκης» με το οποίο τίθεται εκτός νόμου και ορίων αυτοκρατορίας κάθε μη χριστιανός. Ο Θεοδόσιος ο Β΄ το 429 μ.Χ. παίρνει νέα μέτρα στα οποία ήδη έχουμε αναφερθεί.  Ο Γρηγόριος ο Νανζιανζινός ζητά από τον αυτοκράτορα να οργανώσει εκστρατείες εναντίον κάθε άπιστου, αιρετικού ή αλλόδοξου. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος το 387 συγγράφει 8 κηρύγματα κατά των Εβραίων. Τους χαρακτηρίζει ως οχιές, δαίμονες, σκυλιά, και τις συναγωγές πορνεία. Όλοι οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου μέχρι  τον 10^ο αιώνα προσπαθούν να επιβάλλουν με κάθε μέσο και τρόπο στους Εβραίους τον χριστιανισμό. Συστηματικούς διωγμούς έχουμε επί αυτοκρατόρων Ιουστινιανού του Α΄, Βασιλείου του Α΄ και Ρωμανού του Α΄.

Στις λατινοκρατούμενες Ελληνικές περιοχές η καθημερινότητα των Εβραίων είναι εφιαλτική. Το 1387 η βενετική κυβέρνηση απαγόρευσε στους βενετούς δημοσίους υπαλλήλους να συμμετέχουν στους πατροπαράδοτους λιθοβολισμούς των εντοπίων κατά των Εβραίων και περιορίζει το «δικαίωμα» αυτό μόνο  στους εντοπίους .

Στη Χίο οι Γενοβέζικες αρχές συνιστούν στους εντόπιους τη χρήση νεραντζιών αντί λίθων. Απλή σύσταση. Στη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα οι Εβραίοι περιορίζονται σε ghetto κατ’ απαίτηση των Χριστιανών κατοίκων, που συνεχίζουν ωστόσο κατά βούληση το έθιμο του λιθοβολισμού.

Στην περίοδο που στον ευρύτερο ελληνικό χώρο κυριαρχεί η Οθωμανική αυτοκρατορία οι σουλτάνοι απαγορεύουν (χωρίς να εξαλείφουν) βαρβαρότητες χριστιανών κατά Εβραίων. Η βία καμουφλάρεται και παίρνει τη μορφή της συκοφαντίας αίματος. Αθώοι Εβραίοι κατηγορούνται για ανθρωποθυσίες εις βάρος νεαρών  χριστιανών. Οι καταγγελίες παίρνουν διαστάσεις επιδημίας που υποχρεώνουν τον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή στη λήψη δραστικών μέτρων και την παραδειγματική  τιμωρία των συκοφαντών.

Αλλά και η φαναριώτικη Ελίτ δεν πάει πίσω. Ο πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρης αναφέρεται στο «σκληροτράχηλο έθνος των Εβραίων: «Οι άχαροι, αναίσχυντοι και φθονεροί, οι φονιάδες Εβραίοι». Ο μέγας διερμηνέας της πύλης Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος στο έργο του «τα Ιουδαϊκά» (1716) κινείται στο ίδιο κλίμα με τον Λούκαρη. Την σκυτάλη παίρνει ο λαϊκός κλήρος και κάθε λογής τσαρλατάνοι και λαϊκοί κήρυκες που περιοδεύουν την Ελλάδα και ενσπείρουν αντισημιτικό μένος. Στα 1767 ένας βοσκός από το Καστρίτζι Καλαβρύτων, ο Πανάγος, περιόδευε στις περιοχές της Πάτρας και της Ναυπάκτου, συνεγείρει το χριστιανικό ακροατήριο και προκαλεί τρόμο και αναστάτωση στους  Εβραίους κατοίκους των περιοχών αυτών.

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός (θεωρούμενος εκ των εκπροσώπων του εγχωρίου ελληνικού διαφωτισμού) περιοδεύει σε Μακεδονία, Ήπειρο, Στερεά, Θεσσαλία. Τα λόγια του φωτιά «Πως το βαστά η καρδιά σας να αγοράζετε από τους Εβραίους πραμάτειες; Και τα άσπρα κατόπιν να τα εξοδεύουν δια να εύρουν κανένα Χριστιανόπουλον να το σφάξουν, να πάρουν το αίμα του και με εκείνο να κοινωνούν; Ο διάβολος θέλει να πίνωμεν το αίμα των παιδίων και όχι ο Θεός».

Ο ανώνυμος συγγραφέας της «Ελληνικής Νομαρχίας» γράφει για «ουτιδανούς με Εβραϊκή καρδιά»……… η εβραϊκή θρησκεία κάνει το λαό μισάνθρωπο. Δε θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι ο εγχώριος διαφωτισμός η «Εθνική αφύπνιση» και συνείδηση θεμελιώθηκαν εν πολλοίς  πάνω στον αντισημιτισμό. Οι καρποί δεν άργησαν να έρθουν. Ήδη  κατά τη διάρκεια του 19^ου αιώνα τα πρώτα εθνικιστικά κινήματα έχουν εξαλείψει μεταξύ άλλων την κοινότητα της Θήβας, της Ναυπάκτου και της Πάτρας. Το Σεπτέμβρη του 1821 οι πολιορκητές και πλιατσικολόγοι της Τριπολιτσάς σφαγιάζουν μέχρι ενός τον Εβραϊκό πληθυσμό που είχε εισρεύσει στην πόλη από κάθε σημείο της Πελοποννήσου. Οι ηγέτες των πολιορκητών (Κολοκοτρώνης, Μαυρομιχαλαίοι) αλλά και η Μπουμπουλίνα που φτάνει εκτάκτως από τις Σπέτσες, έχουν εν τω μεταξύ αφαιμάξει μέσα από μυστικές συμφωνίες τον Εβραϊκό πλούτο.

Στο Βραχώρι  οι επαναστάτες επιτρέπουν στην Οθωμανική φρουρά να αποχωρήσει ένοπλη, διεκδικούν όμως το αναφαίρετο δικαίωμά τους να σφαγιάσουν τους Εβραίους που έχουν συγκεντρωθεί στην πόλη για να προστατευθούν. Όπερ και εγένετο. Στα χρόνια που ακολουθούν ο Εβραϊκός πληθυσμός της Ελλάδας είναι εκτεθειμένος στο αντισημιτικό μένος και απροστάτευτος από την κεντρική κυβέρνηση.  Στις 3 Απριλίου 1891 ξεσπά φοβερό πογκρόμ εις βάρος των Εβραίων της Κέρκυρας. Οι βιαιότητες επεκτείνονται και στη Ζάκυνθο.

 Μέσα από αυτές τις τραυματικές εμπειρίες ήταν απολύτως φυσικό οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης να μην υποδεχτούν μετά βαΐων και κλάδων τον Ελληνικό στρατό το 1912.  Οι συνθήκες όμως δεν είναι πλέον ίδιες. Ο Βενιζέλος και ο Γεώργιος ο Α΄ κατανοούν ότι για να πετύχουν την οριστική προσάρτηση της Θεσσαλονίκης οφείλουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των Εβραίων κατοίκων. Το πετυχαίνουν μετά από μια πρωτόγνωρη (εν μέρει υποκριτική) επίθεση φιλίας. Η Εβραϊκή κοινότητα απέκρουσε τις Σερβικές και βουλγαρικές προτάσεις και αποδέχτηκε την ελληνική κυριαρχία στην πόλη. Οι θέσεις του 1^ου σιωνιστικού συνεδρίου  (που εκθέτω παραπάνω) είναι σαφείς σ’ ό,τι αφορά την πρόθεση ενσωμάτωσης.

Αυτή η πρόθεση δεν κάμπτεται παρά την προσπάθεια αποεβραιοποίησης της πόλης  (που επιχειρείται μετά την πυρκαγιά του 1917), την εμμονή της ελληνικής διοίκησης για την μεταφορά του Εβραϊκού νεκροταφείου, το πογκρόμ του 1931 και τον εμπρησμό της Εβραϊκής συνοικίας Καμπέλ.

Το 1940 οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης στρατεύονται μαζικά στο αλβανικό μέτωπο. Ο Εβραίος (από τη Χαλκίδα) ταγματάρχης Μαρδοχαίος Φραζής είναι ένας από τους πρώτους νεκρούς του πολέμου. Ο Λάζαρος Μπεναρόγια (γιος του Αβραάμ) ακολουθεί, όπως και εκατοντάδες άλλοι.

 Όμως σε όλη την διάρκεια της γερμανικής κατοχής οι Έλληνες χριστιανοί εκδηλώνουν συστηματικά τα «φιλικά» τους αισθήματα απέναντι στους Εβραίους, κυρίως στη Θεσσαλονίκη.

• Παρά τον αρχικό σχεδιασμό του MERTEN (που προβλέπει τη διατήρηση ενός  τμήματος και μεταφορά του υπολοίπου), το εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης καταστρέφεται και λεηλατείται ολοσχερώς. Πρωταγωνιστούν Δήμος, Μητρόπολη, εργολάβοι και ακολουθεί ο όχλος. Της γενοκτονίας, προηγείται η μνημοκτονία.
• Η «αλληλεγγύη» των Ελλήνων Χριστιανών στέλνει στο Άουσβιτς το 95% του Εβραϊκού πληθυσμού πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη. Στη ναζιστική Γερμανία διασώθηκε το 10%.
• Δοσίλογοι, Μαυραγορίτες, κρατικού υπάλληλοι αλλά και «έντιμοι» πολίτες καρπώνονται με την συνεργασία και υποστήριξη των Ναζί τις  Εβραϊκές περιουσίες, (σπίτια, καταστήματα, εμπορεύματα). Ο ευσυνείδητος και καθόλα υπηρεσιακός διευθυντής της ΥΔΙΠ Ηλίας Δούρος δεν καταφέρνει να αποτρέψει το πλιάτσικο και τη λεηλασία.

Η «θλίψη» των Χριστιανών  Ελλήνων για το δράμα των Εβραίων της πόλης αποτυπώνεται  χαρακτηριστικά σε ένα τετράστιχο που είχαν σκαρώσει οι πιτσιρικάδες της πόλης (στην γλώσσα που μιλούσε η καρικατούρα του Εβραίου στο Ελληνικό θέατρο σκιών) προκειμένου να διακωμωδήσουν το τραγικό γεγονός.

«Πανάθεμα το έρμανο

που σκότωσε ούλο το τζιδιό

και το έστειλε να πάει στη Πολωνία

να πετάνει νηστικό»

Το τετράστιχο αυτό διέσωσε ο Ηλίας Πετρόπουλος και δημοσιεύτηκε στα πλαίσια σχετικού άρθρου στο περιοδικό «Σχολιαστής» γύρω στο 1985 περίπου .

Θέτουν πολλοί αφελώς το ερώτημα «γιατί οι Εβραίοι δεν μπήκαν στην αντίσταση; Γιατί δεν  βγήκαν στα βουνά; Γιατί υποτάχτηκαν στη μοίρα τους; Άρα καλά να πάθουν (δεν το λένε, αλλά το εννοούν). Πρόκειται για ένα ακόμη παραμύθι, ιδιαίτερα βολικό για την απενεχοποίηση της αριστεράς.

– Οι πρώτες ένοπλες ομάδες στον χώρο της Μακεδονίας εμφανίζονται  μετά τα τέλη του ’42. Οι Θεσσαλονικείς  Εβραίοι ήδη έχουν περιοριστεί και εγκλωβίζονται  σε ghetto  από τον Ιούλιο του 1942.

– Η φυγή στο βουνό είναι λύση για νέους μαχητές, όχι για οικογένειες. Για την Εβραϊκή οικογένεια η μόνη εφικτή επιδίωξη είναι η φυγή στις ιταλοκρατούμενες  περιοχές.

Επιπλέον. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι αντιστασιακές οργανώσεις επιθυμούσαν  την ένταξη νεαρών εβραίων στην αντίσταση. Μετά το 1922 το ΣΕΚΕ βρήκε προνομιακό  πεδίο παρέμβασης στο συμπαγές προλεταριακό των μικρασιατών προσφύγων που κατακλύζουν την Μακεδονία και σταδιακά παίρνει αποστάσεις από τον διεθνιστικό πυρήνα της federation. Ο Αβραάμ Μπεναρόγια και άλλοι διεθνιστές στελέχη της federation  διαγράφονται το 1925 από το Κ.Κ.Ε. «ως πράκτορες του ταξικού εχθρού». Έτσι στις παραμονές του πολέμου ο Εβραϊκός πληθυσμός της Θεσσαλονίκης βρίσκεται εκτός τειχών αριστεράς  που καθοδηγείται από στελέχη προερχόμενα από το χώρο των μικρασιατών προσφύγων. Δεν υπάρχουν γέφυρες δεν υπάρχουν σύνδεσμοι. Για τους λίγους  που καταφέρνουν να συνδεθούν με την αντίσταση, η ιστορία υπήρξε άδικη και επιλεκτική. Δεν  διεσώθη καν η μνήμη τους.

Στον κατάλογο νεκρών του 54^ου συντάγματος του ΕΛΑΣ  (που ένα τμήμα του από 32 μαχητές εξοντώθηκε στην Καλοσκεπή) οι 30 αναφέρονται με πλήρες ονοματεπώνυμο και τόπο καταγωγής. Οι δύο νεκροί Εβραίοι αναφέρονται «ως Δαυίδ….. ισραηλίτης ………… Βενιαμίν, ισραηλίτης».

Στην μεταπολεμική Ελλάδα η εμφύλια σύγκρουση και ότι ακολούθησε, δεν αφήνει περιθώρια στη δημόσια ιστορία να ασχοληθεί με το μεγαλύτερο έγκλημα των ΝΑΖΙ στον ελληνικό χώρο. Ο Μπεναρόγια απογοητευμένος μεταναστεύει την δεκαετία του ’50 στο Ισραήλ. Το ελληνικό κράτος μόλις το 1997 απεφάσισε να τιμήσει τους 50.000 πολίτες τα θύματα του ολοκαυτώματος με την κατασκευή μνημείου στην πλατεία Ελευθερίας, με δαπάνες όμως της εβραϊκής κοινότητας.

Η συνοπτική  αναδρομή μας στις σχέσεις Εβραίων και χριστιανών στον «ελληνοχριστιανικό» χώρο από τον 4^ο αιώνα και μετά καταρρίπτει τον μύθο του «ανθελληνικού Σιωνισμού» και αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο. Απέναντι σε αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα οι ταγοί του εθνικισμού αναφέρουν  δύο μόνο εκδηλώσεις «ανθελληνισμού».  Την συμμετοχή  των Εβραίων  των Ιωαννίνων στην καταστολή  της εξέγερσης του Διονυσίου του Σκυλοσόφου το 1611, και την βεβήλωση του σώματος του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ από κάποιους Λούμπεν Εβραίους της πόλης στους οποίους ανατέθηκε (υποχρεωτικά) η βρώμικη δουλειά. Θα τους βοηθήσω προσθέτοντας και ένα τρίτο. Την συμμετοχή θεσσαλονικιών Εβραίων στην καταστολή της ελληνικής εξέγερσης στη Χαλκιδική το 1922. Τα  τρία αυτά γεγονότα δεν μπορούν να συγκριθούν με διώξεις, σφαγές, λεηλασίες, πογκρόμ, εξευτελισμούς και κακοποιήσεις 16 αιώνων .

Φτάνοντας στο σήμερα: ο εμπρησμός της συναγωγής των Χανίων αποτελεί την πιο κραυγαλέα εκδήλωση αντισημιτισμού. Στη ρητορική της ακροδεξιάς ο αντισημιτισμός είναι καθημερινό φαινόμενο. Δεν είναι όμως το πρόβλημα μια ακροδεξιά μειοψηφία. Ακόμα και η περίπτωση Πλεύρη  ελάχιστα με ανησυχεί. Το ανησυχητικό εν προκειμένω δεν είναι οι ανοησίες του Πλεύρη  αλλά το γεγονός  ότι η ελληνική δικαιοσύνη επικύρωσε και νομιμοποίησε αυτές  τις ανοησίες.  Ωστόσο αλλού  είναι το πρόβλημα:

Μετά το 1974 αναπτύσσεται στην Ελλάδα ένα ισχυρό κίνημα αλληλεγγύης στην PLO και την παλαιστινιακή υπόθεση που υποστηρίζεται κυρίως από την αριστερά. Το κίνημα αυτό βρίσκεται σε απόλυτη συνέπεια με την στάση που είχε όλα εκείνα τα χρόνια η αριστερά απέναντι σε όλα τα απελευθερωτικά κινήματα (SUAPO, FNLA, FRELIMO, POLISARIO). Οι ίδιες δυνάμεις σήμερα αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό φαινόμενα εκφυλισμού και διολίσθησης στον ισλαμικό φονταμενταλισμό, τις εκδηλώσεις τυφλής βίας, τις επιθέσεις αυτοκτονίας.

Όμως κατά έναν τρόπο (κατ’ αρχήν) ανεξήγητο τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται μια καθολική (άνευ όρων και κριτικής) υποστήριξη στα «δίκαια του Παλαιστινιακού λαού». Δεξιοί, αριστεροί, ακροδεξιοί, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, κοινοβουλευτικοί και εξωκοινοβουλευτικοί, δεσποτάδες και στρατηγοί, παναθηναϊκοί  και ολυμπιακοί ομνύουν υπέρ των δικαίων του παλαιστινιακού λαού. Αυτή η ομοθυμία με ανησυχεί. Είναι προϊόν πολιτικής ανάλυσης; Αποτελεί συνειδητή πολιτική στάση και επιλογή; Για αυτούς που από το 1974 υποστήριξαν την παλαιστινιακή υπόθεση πιθανόν ναι. Για όλους τους άλλους η ομοθυμία που περιγράφω τολμώ να πω ότι αποτελεί την συγκαλυμμένη έκφραση του σύγχρονου ελληνικού αντισημιτισμού. Οι έλληνες δεν αγαπούν τους παλαιστίνιους, απλώς μισούν τους Εβραίους. Αν πράγματι αγαπούσαν τους Παλαιστίνιους, τότε οι 30.000 παλαιστίνιοι πρόσφυγες που βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα θα είχαν από την κοινωνία μια διαφορετική αντιμετώπιση απ’ αυτή που έχουν οι Σομαλοί και οι Αφγανοί. Δεν την έχουν. Βιώνουν τον ίδιο ρατσισμό, μοιράζονται την ίδια δυστυχία. Δείγματα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς εισπράττουν μόνο από εκείνη την μικρή μερίδα της κοινωνίας που έχει μάθει σταθερά και χωρίς διακρίσεις να είναι αλληλέγγυα στην προσφυγιά και τον ανθρώπινο πόνο.

——————————————– 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ

• Κορνήλιος Καστοριάδης: «Ο θρυμματισμένος κόσμος» εκδόσεις ύψιλον – βιβλία
• Μαρία Ευθυμίου: «Εβραίοι και Χριστιανοί στα Τουρκοκρατούμενα νησιά του ανατολικού Αιγαίου». Εκδόσεις Τροχαλία
• Bernard Pierron: «Εβραίοι και Χριστιανοί στη νεότερη Ελλάδα» Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ HISTORIA
• Γιώργος Μαργαρίτης: «Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες. Εκδ. Βιβλιόραμα»
• Κυριάκος Σιμόπουλος: «Ο μύθος των μεγάλων της ιστορίας» και «πώς είδαν οι ξένοι το ‘21» Εκδόσεις Στάχυ.
• Έρνεστ Τζόουνς: «βιογραφία του Φρόυντ» Εκδόσεις Επίκουρος.
• Στράτος Δορδανάς: «Έλληνες εναντίον Ελλήνων» Εκδόσεις Επίκεντρο
• Ρένα Μόλχο: «Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης 1856- 1919» Εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
• Ρένα Μόλχο: «Αδυναμία ένταξης του Ολοκαυτώματος στη συλλογική εθνική μνήμη». Η Περίπτωση της Θεσσαλονίκης. Παρουσιάστηκε στα Καλάβρυτα στις 12 Δεκεμβρίου 2006 στα πλαίσια των εκδηλώσεων μνήμης του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος.
• Κείμενα του Ηλία Πετρόπουλου που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό σχολιαστής τη δεκαετία του ’80. Τα κείμενα αυτά παραμένουν έκτοτε ανέκδοτα. Επ’ ευκαιρία καλώ τους παλιούς μου φίλους από τη συντακτική επιτροπή του σχολιαστή (Μαυρή, Βερναρδάκη, Ρουμελιώτη) να σκεφτούν τη δυνατότητα έκδοσής τους τιμώντας το σπουδαίο αυτό Έλληνα που πέθανε αυτοεξόριστος στο Παρίσι γιατί δεν άντεχε την Ελλάδα που πληγώνει.

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Τετάρτη, 18 Σεπτεμβρίου 2013

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και οι σύντροφοι της ΟΑΚΚΕ έκαναν παρέμβαση στη συγκέντρωση που διοργάνωσαν το ψευτοΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Κερατσίνι για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Παρόλο που δεν έδωσαν στη συγκέντρωση μεγάλο προπαγανδιστικό βάρος, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, κατέβηκε αφάνταστα μαζικά μία νεολαία που θύμωσε πάρα πολύ με αυτή τη σφαγή γιατί νιώθει μέσα της βαθιά στο πετσί της την τρομοκρατική ατμόσφαιρα που φτιάχνει η ναζιστική συμμορία στη χώρα. Ήταν ένα βουβό ξέσπασμα. Βέβαια όλο αυτόν τον αυθόρμητο κόσμο τον υποδέχτηκε με τη συνηθισμένη επαγγελματικά βρώμικη γραμμή του ο σοσιαλφασισμός, δηλαδή με το ίδιο και το ίδιο, «η τρόικα, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές που σκοτώνουν μέσω της «Χρυσής Αυγής», εννοείται επίσης ότι δεν υπήρξε καμία αναφορά, κανένα απολύτως κάλεσμα για αντιναζιστικό μέτωπο.

Το χειρότερο απ’ όλα ήταν τα δήθεν ριζοσπαστικά, στην πραγματικότητα  προβοκατόρικα συνθήματα που απομακρύνουν το δημοκρατικό κόσμο και στήνουν τα πιο συντηρητικά στρώματα του λαού, οπότε  ρίχνουν νερό στο μύλο των χρυσαυγιτών φονιάδων, όπως τα κονσερβοκούτια, οι μελιγαλάδες, οι κρεμάλες, οι κουφάλες κ.λπ. Στο τέλος το κίνημα αυτό λερώθηκε επίτηδες  από πυρήνες αναρχοφασιστών με πλήρη εξάρτηση που προκάλεσαν το γνωστό παιχνίδι: μολότωφ, δακρυγόνα και διάλυση μιας επιβλητικής πορείας στην τελευταία της φάση.

Μέσα σε αυτή τη μαζική συνθήκη η ΟΑΚΚΕ και η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία μοίρασαν την προκήρυξη τους που διαβάζετε παρακάτω και που έγινε ανάρπαστη, ενώ  η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία σήκωσε το πανό της με το «εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή» κατά το πέρασμα της πορείας.

 

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΛΑ:

«ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΤΩΡΑ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»

 

Η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τη ναζιστική συμμορία της «Χρ. Αυγής» είναι η πιο μεγάλη ως τώρα προειδοποίηση για το φασισμό και τη βαρβαρότητα που έρχεται στη χώρα.

Η πάλη ενάντια στο ναζισμό και στους ναζιστές είναι πια καθαρά το πρώτο καθήκον κάθε δημοκρατικού ανθρώπου. Ο ναζισμός δεν είναι η μόνη μορφή του φασισμού ο οποίος ξέρει να μεταμφιέζεται διαρκώς φορώντας ακόμα και τη στολή της προόδου, ακόμα και τη στολή της ταξικής και λαϊκής πάλης για να ασκεί τη βία του. Όμως ο ναζισμός είναι σίγουρα η πιο ωμή, η πιο κτηνώδης, η πιο κανιβαλική και ιστορικά η πιο αντιληπτή και καταδικασμένη μορφή του φασισμού. Και γι αυτό πρέπει από αυτή να ξεκινάμε και να ενώνουμε το λαό ενάντια της.

Να ενώνουμε το λαό εναντίον του ναζισμού σημαίνει οπωσδήποτε να αποκαλύπτουμε την πολιτική πλατφόρμα του σε κάθε ζήτημα, αλλά πάνω απ όλα πρέπει να εξουδετερώνουμε τη βία του. Η βία, η επίδειξη ισχύος μέσω της βίας, σε συνδυασμό με την απαίτηση για κατάργηση κάθε δημοκρατισμού και κάθε αστοδημοκρατικού κοινοβουλευτισμού, είναι το βασικό πολιτικό «επιχείρημα» και η ψυχή του ναζισμού.

 Για να πολεμήσουμε τη ναζιστική βία πρέπει να καταγγείλουμε αυτούς που της επιτρέπουν να εκδηλώνεται. Είναι βαριά και καθοριστική η πολιτική ευθύνη του συνόλου των ηγεσιών των κοινοβουλευτικών κομμάτων για την εκδήλωση και την ουσιαστικά ατιμώρητη προέλαση αυτής της βίας για πάνω από 20 χρόνια. Είναι αυτές οι ηγεσίες που επιβάλουν συστηματικά εδώ και 30 χρόνια τη νομιμότητα και τελικά επιτρέπουν και την είσοδο στη Βουλή αυτής της αδιαμφισβήτητα χιτλερικής ρατσιστικής, δηλαδή κανιβαλικής συμμορίας.

Τα επιχειρήματα περί ελευθερίας της έκφρασης ή περί «σεβασμού της θέλησης των ψηφοφόρων» ενός πολιτικού εκτρώματος που η πιο χαρακτηριστική του έκφραση είναι η ρατσιστική βία και εξόντωση δίνουν πελώρια ώθηση στο τέρας, ιδιαίτερα σε ώρες πολιτικής κρίσης και όταν δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που να εμπνέουν και να εκφράζουν βαθιά το λαό. Το ίδιο πρέπει να καταδικαστεί και η θέση ότι η δολοφονική αυτή συμμορία πρέπει να αντιμετωπιστεί βασικά με «την απομόνωσή της» στο λαό. Η απομόνωση, δηλαδή η εκστρατεία πολιτικής καταγγελίας είναι ασφαλώς υποχρεωτική για την αντιμετώπιση κάθε φασισμού. Όμως η πολιτική καταγγελία είναι στείρα και κούφια όταν δεν συνοδεύεται από τη συντριβή της φασιστικής βίας. Γιατί το  πιο συσπειρωτικό «επιχείρημα» του κάθε φασισμού και ναζισμού είναι η δυνατότητά του να ασκεί ανεμπόδιστη βία στους όποιους πολιτικούς του αντιπάλους και να τρομοκρατεί το λαό.

Αυτός που πρέπει πρώτος να υποχρεωθεί να εμποδίσει αυτή τη βία είναι το ίδιο το αστικό κράτος που υποτίθεται ότι προστατεύει τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών, δηλαδή να υποχρεωθεί να  βγάλει το ναζιστικό έκτρωμα ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ! Αυτός δεν είναι μόνο ένας τρόπος για να μην τρομοκρατείται και να μην φιμώνεται εύκολα απ’ τους ναζί η πολιτική δημοκρατία και ο λαός γενικά. Είναι ακόμα περισσότερο και  ένας τρόπος για να αποκαλυφθεί ποια κόμματα θέλουν στ αλήθεια και ποια δεν θέλουν τη συντριβή των ναζιστών.Και μέχρι τώρα και επί 25 χρόνια κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν έχει ζητήσει να βγουν εκτός νόμου οι ναζί με διάφορα προσχήματα.Το πιο επίσημο πρόσχημα – που σερβίρεται ιδιαίτερα στο εξωτερικό από την κυβέρνηση – είναι ότι η «Χ.Α» δεν μπορεί  να βγει εκτός νόμου ως κόμμα σύμφωνα τάχα με το Σύνταγμα και ότι  αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν αποδειχθεί ότι η Χ.Α είναι μια εγκληματική συμμορία. Πρόκειται για μεγάλη απάτη. Με μια σειρά διατάξεις του Συντάγματος, που παραβιάζονται από το ναζιστικό γενοκτονικό ρατσισμό και σαν ιδεολογία και σαν πρακτική, η Χρυσή Αυγή όχι μόνο μπορεί αλλά και επιβάλλεται να είναι εκτός νόμου. Όσο για το ότι είναι «εγκληματική συμμορία» το ίδιο το πολιτικό καθεστώς φροντίζει αυτό ποτέ να μην αποδεικνύεται επίσημα. Είτε γιατί τα απροστάτευτα θύματα από φόβο δεν προσφεύγουν στη δικαιοσύνη – ιδίως οι μετανάστες – οπότε  οι δράστες δεν συλλαμβάνονται, είτε  αν ποτέ κανείς συλληφθεί η ναζιστική συμμορία και ο ίδιος ο δράστης δηλώνουν αμέσως ότι δεν είναι μέλος της, πράγμα που γίνεται αποδεκτό (όπως φαίνεται και τώρα στην περίπτωση της δολοφονίας του Π. Φύσσα).

Η «Χρ. Αυγή» πρέπει να βγει ΤΩΡΑ εκτός νόμου και μόνο από το γεγονός ότι είναι μια χιτλερική οργάνωση, δηλαδή είναι υπέρ της ρατσιστικής βίας που φτάνει μέχρι και τη συστηματική αντισημιτική εξόντωση, χώρια από το όργιο βίας που έχει εξαπολύσει, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Για να γίνει αυτό πρέπει να συγκροτηθεί πλατύ αντιναζιστικό μέτωπο με κεντρικό ενοποιητικό αίτημα ακριβώς το «ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ». «Ενοποιητικό αίτημα» σημαίνει ότι σήμερα υπάρχουν πολλές και συχνά αντίθετες απόψεις μεταξύ των αντιναζιστών για τις αιτίες της ανάπτυξης του χρυσαυγίτικου ναζισμού, για τα βαθύτερα πολιτικο-κοινωνικά συμφέροντα που υπηρετεί, για τους σκοπούς και τη στρατηγική του, για το μεταναστευτικό ζήτημα κλπ. Επίσης υπάρχουν διαφορές και ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της βίας του, όπως πχ ως προς την αναγκαιότητα και τις μορφές της λαϊκής και δημοκρατικής αυτοάμυνας που θα του αντιταχθεί. Μία όμως θέση δεν μπορεί να αμφισβητείται από όσους θέλουν στ αλήθεια να αντισταθούν ουσιαστικά στους ναζι-κανίβαλους της Χρυσής Αυγής και στην αποτρόπαια δικτατορία που ετοιμάζουν: Το μέτωπο ενάντια στη νομιμότητα αυτής της συμμορίας και μάλιστα όχι μόνο στην κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και στους μαζικούς φορείς, συνδικάτα συλλόγους κλπ όπου ήδη έχει αρχίσει να γίνεται διακομματικά δεκτή (πχ στην ΕΘΕΛ). Νόμιμος ναζισμός σημαίνει σήμερα πολιτική τρομοκρατία, σημαίνει ακήρυκτη πολιτική δικτατορία. Όταν οι άνθρωποι αναγκαστούν να συζητούν χαμηλόφωνα για να μην τους ακούει ο διπλανός χρυσαυγίτης θα έχουμε ήδη μπει στο χώρο της πολιτικής δικτατορίας. Αν αυτό γίνει σημαίνει και πολιτική υποδούλωση και οικονομική καταστροφή και πείνα.

Δημοκρατισμός σήμερα και επιβίωση του λαού σημαίνει ΠΡΩΤΑ και ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ πάλη ενάντια στο ναζισμό που ήδη νομοθετεί και παρακρατικά μισοκυβερνά. 

 Αθήνα 18/9/2013

Πηγή: oakke.gr

Καταγγελία της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας

ΥΠΟΥΛΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΣΕΚ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Την ώρα που οι δημοκράτες ανησυχούν βαθιά με την άνοδο και την κλιμάκωση της βίας της ναζιστικής συμμορίας της «Χρ. Αυγής» και αναζητούν τρόπους να την ανακόψουν και να τη συντρίψουν ενώνοντας τις δυνάμεις τους, κλιμακώνεται μια ύπουλη, προβοκατόρικη και φασιστικού τύπου επίθεση ενάντια στην «Αντιναζιστική Πρωτοβουλία» από το ΣΕΚ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την ανοιχτή υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Συγκεκριμένα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με επικεφαλής της το ΣΕΚ και σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησαν πρόσφατα ένα μετωπικό σχήμα και του έδωσαν το όνομα «Αντιναζιστική Πρωτοβουλία Πειραιά», σαν να πρόκειται για τοπικό τμήμα της Οργάνωσής μας.

To Σάββατο 22 Σεπτέμβρη στον Πειραιά, το σχήμα αυτό ηγήθηκε συγκέντρωσης και διαδήλωσης, που είχε συνδιοργανωτές την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον ΣΥΡΙΖΑ και κεντρικό ομιλητή – εκπρόσωπο του σχήματος, ένα στέλεχος του ΣΕΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ενώ λοιπόν οι ιδρυτές του σχήματος αυτού θα μπορούσαν να το ονομάσουν με δεκάδες άλλα ονόματα με το ίδιο περιεχόμενο όπως π.χ «αντιναζιστική ενότητα Πειραιά», «αντιναζιστική συσπείρωση Πειραιά», «αντιφασιστικό μέτωπο Πειραιά» κ.λπ. ώστε να αποφύγουν έτσι κάθε σύγχυση με τη γνωστή σε όλους τους αντιφασίστες από τη 15ετή δράση της Αντιναζιστική Πρωτοβουλία, διάλεξαν ακριβώς ένα όνομα που να δημιουργεί αυτή τη σύγχυση.

Γιατί το έκαναν αυτό;

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν επιδιώκουν να εμφανίσουν το μετωπικό τους αυτό σχήμα σαν τοπικό τμήμα της Οργάνωσής μας. Άλλωστε τη λέξη «Πειραιά» σιγά σιγά και «με τρόπο» την αποσύρουν. Αυτό που θέλουν είναι να στήσουν μια μαϊμού «Αντιναζιστική Πρωτοβουλία» δικιάς τους κοπής, να την επανδρώσουν με τα κομματικά μέλη τους, να την «καθιερώσουν» με τον καθεστωτικά ισχυρό προπαγανδιστικό τους μηχανισμό και μετά να πουν στους δημοκρατικούς ανθρώπους που ανησυχούν: «Να αυτή είναι η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία που αξίζει να ακολουθήσετε». Στόχος αυτής της πολιτικής πλαστοπροσωπίας είναι να εμποδίσει τους δημοκράτες να στραφούν προς την Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και να τη δυναμώσουν οργανωτικά και πολιτικά επειδή αυτή ΤΩΡΑ δικαιώνεται. Αντίθετα ΤΩΡΑ έγινε ολοφάνερη η αποτυχία της αντιρατσιστικής πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΕΚ και όλης της καθεστωτικής «αριστεράς». Αυτή όχι μόνο δεν ανέκοψε αλλά είχε σαν αποτέλεσμα τελικά να δυναμώσει τους ναζιστές.

Αποδεικνύεται δηλαδή σήμερα πόσο δίκιο είχε η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία όταν πριν από 15 χρόνια έβαλε σαν κεντρικό στόχο της ίδρυσής της την αποκάλυψη της «Χρ. Αυγής» ως ναζιστικής, την πολιτική και ιδεολογική συντριβή της πλατφόρμας της και τη θέση της εκτός νόμου.

Από τότε η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία κατήγγειλε την πολιτική άρνηση των ηγεσιών της λεγόμενης αριστεράς, να υψώσουν σε κεντρικό ζήτημα της πολιτικής ζωής την εγκληματική δράση της ναζιστικής συμμορίας, που τότε όλοι ονόμαζαν ακροδεξιά, εθνικιστική κ.λπ και κυρίως την τερατώδη νομιμότητά της.

Τότε ο ΣΥΝ (τώρα ΣΥΡΙΖΑ) έλεγε ότι η «Χρ. Αυγή» ήταν μια περιθωριακή ομάδα που δε θάπρεπε να τεθεί εκτός νόμου «για να μην ηρωοποιηθεί». Αυτή την πολιτική τη συνεχίζουν ακόμα και σήμερα που οι ναζί έχουν αποχαλινωθεί και έχουν γίνει επίσημο παρακράτος. Μάλιστα ακόμα και τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίζει στη Βουλή την τιμωρία των «βουλευτών» της Χρυσής Αυγής, το ΣΕΚ με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν αναλάβει να τον ξεπλύνουν στήνοντας μαζί του «αντιναζιστικές πρωτοβουλίες» και πορείες με το εσκεμμένα διφορούμενο σύνθημα «Να κλείσουν τα γραφεία της Χρ. Αυγής». Αυτό το σύνθημα βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί παρακάμπτει με αριστερή φρασεολογία το «εκτός νόμου η Χρ. Αυγή». Η διαφορά είναι ότι το «εκτός νόμου» υποχρεώνει την αστική τάξη, όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και το κράτος γενικά, να απαγορεύσουν ολοκληρωτικά τους ναζί εγκληματίες, όπως γίνεται σε όλες τις στοιχεωδώς δημοκρατικές χώρες, ενώ το «να κλείσουν τα γραφεία» σημαίνει μερική απαγόρευση, που την ευθύνη της αυτό το σύνθημα την αναθέτει πρακτικά στις τοπικές διαμαρτυρίες των πολιτών και στους τοπικούς συσχετισμούς δύναμης.

Από την άλλη σε αντίθεση με όλους αυτούς που «ξέχασαν» επί 15 χρόνια να ιδρύσουν ένα αντιναζιστικό μέτωπο και το θυμήθηκαν τώρα – που το αυγό του φιδιού έγινε βόας – κλέβοντας το όνομα άλλων, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία φώναζε ασταμάτητα ότι η πιο βασική προϋπόθεση για τη συντριβή των ναζί ήταν η ουσιαστική ενότητα του ντόπιου με το μεταναστευτικό προλεταριάτο. Γι αυτό κατήγγειλε την αντιδραστική πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» που προωθούσαν και προωθούν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΣΕΚ και κυρίως κατήγγειλε ότι αυτοί δέχτηκαν επί 20 χρόνια, σιωπηρά ή ανοιχτά, την πολιτική του σπασμένου μεροκάματου για τους μετανάστες, η οποία και έβαλε τα θεμέλια της εθνορατσιστικής διάσπασης ελλήνων και μεταναστών εργατών. Ιδιαίτερα σήμερα με τη ραγδαία καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, τη χρεοκοπία, τη συνακόλουθη ανεργία και την εξαθλίωση του λαού, αυτή η πολιτική μαζικοποιεί όσο τίποτε άλλο τους ναζί, καθώς εμφανίζει τη ρατσιστική κτηνωδία τους σα μέθοδο σωτηρίας της φτωχολογιάς.

Επίσης, και ίσως το σημαντικότερο από όλα, είναι ότι η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία αποκάλυψε και καταγγέλλει σταθερά το βαθύ ενοποιητικό συστατικό των ηγεσιών όλης της υποτιθέμενης «αντιρατσιστικής» αριστεράς, που είναι ο καλυμμένος της αντισημιτισμός, ο οποίος αποτελεί και το σήμα κατατεθέν του ναζισμού. Είναι χαρακτηριστικό πως οι ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΕΚ σιώπησαν βροντερά και συνένοχα και συνεχίζουν να σιωπούν που τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας έχουν αθωώσει τον αρχιναζιστή Κ. Πλεύρη με ανοιχτά αντισημιτικά και φιλοναζιστικά επιχειρήματα, μετατρέποντας έτσι την Ελλάδα στο πρώτο επίσημα αντισημιτικό κράτος στην Ευρώπη.

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία καλεί όλους τους δημοκράτες αντιφασίστες να καταγγείλουν με κάθε τρόπο αυτή την πολιτική πλαστοπροσωπία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΣΕΚ, την τόσο σπάνια σε κυνισμό και σε φασιστική λογική. Το κάλεσμα αυτό το απευθύνουμε και σε όποιους αντιναζιστές ακολουθούν τα παραπάνω κόμματα.

Σε κάθε περίπτωση η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία δεν πρόκειται να αφήσει αυτή την απάτη να περάσει. Έτσι οι εμπνευστές της όχι μόνο δεν θα συσκοτίσουν τα πράγματα όπως ανόητα ελπίζουν, αλλά θα βοηθήσουν άθελά τους στο ξεκαθάρισμα των ιδεών και των θέσεων στη βάση του αντιφασιστικού κινήματος. Αυτό το ξεκαθάρισμα είναι σήμερα απαραίτητο για τη δημιουργία ενός πραγματικού πλατιού, δεμένου με το λαό, αντιναζιστικού μετώπου που θα συντρίψει τελικά τη χρυσαυγίτικη, εγκληματική, καθεστωτική συμμορία. Αυτός ο δρόμος είναι μακρύς και επώδυνος αλλά είναι ο μόνος νικηφόρος.

Αθήνα, 24 Σεπτεμβρίου 2012

πηγή: antinazi.gr

ΤΟ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΠΙΤΜΠΟΥΛ ΔΑΓΚΩΣΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ! ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΟ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥ ! ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΤΩΡΑ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»!

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ, 7 Ιούνη 2012

Το τέρας που έκρυβε στο κόρφο του και έτρεφε επί δεκαετίες το σάπιο πολιτικό σύστημα έδειξε σήμερα ωμά μπροστά σ’ όλο το λαό το αληθινό του πρόσωπο με την τραμπούκικη επίθεσή του στους εκπροσώπους δύο κομμάτων.

Όλοι τώρα κάνουν πως «πάντα το έλεγαν πόσο ναζιστική είναι η «Χρ. Αυγή», πως πάντα προειδοποιούσαν το λαό, και τον καλούσαν να μην τη ψηφίσει. Επίσης κάποια από αυτά τα κόμματα δηλώνουν ότι δεν θα καθίσουν ξανά σε συζητήσεις με τη ναζιστική αυτή συμμορία. Πόσο όψιμα και υποκριτικά είναι όλα αυτά!

Όλα αυτά τα κόμματα ανεξαίρετα εδώ και δεκαετίες έκρυβαν συστηματικά απ’ το λαό το ναζιστικό χαρακτήρα της «Χρ. Αυγής» και συνήθως την αποκαλούσαν «ακραία», «ακροδεξιά», ή «εθνικιστική». Ακόμα δε περισσότερο αρνούνταν να κάνουν πολιτικό ζήτημα τη συστηματική, μαζική, ρατσιστική της βία. Είναι χαρακτηριστικό πως οι ηγεσίες τους και τα στελέχη τους καθόντουσαν ευχαρίστως δίπλα στη «Χρ. Αυγή» σε όλες τις συναντήσεις της Διακομματικής Επιτροπής και συναποφάσιζαν μαζί της για τη διανομή του ραδιοτηλεοπτικού χρόνου σε όλες τις εκλογές! Και το έκαναν αυτό εντελώς συνειδητά όλα τα κόμματα, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά, γιατί παρέμεναν στη θέση τους, όταν η ΟΑΚΚΕ σε κάθε τέτοια εκλογική συνεδρίαση τα καλούσε να αποχωρήσουν, όπως αποχωρούσε η ίδια αρνούμενη να συνεδριάζει με ναζιστές.

Γι αυτή τους τη στάση τα κόμματα επικαλούνταν πάντα τη νομιμότητα της «Χρ. Αυγής». Αλλά αυτή τη νομιμότητα την κατοχύρωναν τα ίδια με το επιχείρημα ότι και τα ναζιστικά κόμματα έχουν το δικαίωμα της «ελεύθερης έκφρασης». Αυτή ήταν η απάντησή τους στις αλλεπάλληλες εκκλήσεις της ΟΑΚΚΕ και της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας να τεθεί εκτός νόμου η ναζιστική αυτή συμμορία όπως γίνεται σε όλα τα δημοκρατικά κράτη. Και είναι παντού εκτός νόμου αυτά τα κόμματα, γιατί ποτέ και πουθενά δεν υπήρξαν ναζιστικές ιδέες και ναζιστικά λόγια που να μη συνοδεύονται υποχρεωτικά από ναζιστικές πράξεις: Δηλαδή από ρατσιστική – κτηνώδη βία.

Αυτή η βία επαναλαμβανόταν επί δεκαετίες τώρα, εκατοντάδες και χιλιάδες φορές από τους τραμπούκους της «Χρ. Αυγής» ενάντια σε μετανάστες και δημοκράτες γενικά, ενώ σε λίγες περιπτώσεις έφτασαν στα δικαστήρια μέλη της «Χρ. Αυγής» και τιμωρήθηκαν από αυτά. Κι αυτό γιατί είναι αδύνατο όταν μια συμμορία μαχαιροβγαλτών επιτίθεται σε αθώα, ανοργάνωτα και ανοχύρωτα θύματα, αυτά να τολμήσουν να προσφύγουν μόνα τους στη δικαιοσύνη. Γι αυτό βγαίνουν παντού οι ναζιστές εκτός νόμου και μόνο από τις ανοιχτές τους ναζιστικές διακηρύξεις, χώρια από τις καταδίκες τους από τα περιστατικά που φτάνουν στη δικαιοσύνη.

Είναι χαρακτηριστικό για το πόσο βαθιά πολιτική προστασία έχει ακόμα και τώρα η «Χρ. Αυγή» το γεγονός ότι : α) όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα ψήφισαν πρόσφατα στο ΕΣΡ και υποχρέωσαν όλους τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς να καλούν στις προεκλογικές συζητήσεις τους και τη ναζιστική συμμορία και β) ακόμα και αυτή τη στιγμή αμέσως μετά την επίθεση όλα τα κόμματα, δηλαδή και τα κόμματα στα οποία ανήκουν τα θύματα της σημερινής επίθεσης, αρνούνται να ζητήσουν να τεθεί εκτός νόμου η «Χρ. Αυγή», την ώρα που αυτή, πάνω στις εκλογές, έχει κλιμακώσει σε απίστευτο βαθμό τη γενικότερη βία της, καθώς πετάει τους μετανάστες με βία έξω από τους συρμούς του μετρό και από τα λεωφορεία και τους ξυλοκοπάει μέσα σε εστιατόρια ή καφετέριες.

Το άκρον άωτον αυτής της διακομματικής συστηματικής ένοχης ανοχής, που συνιστά στην πραγματικότητα υπόθαλψη εγκληματιών, είναι ότι την έξοδο της «Χρ. Αυγής» από τη Βουλή την εναποθέτουν στους ψηφοφόρους της, που τους καλούν να «διορθώσουν» την προηγούμενη ψήφο τους. Αναθέτουν έτσι την ευθύνη για την τήρηση του συντάγματος και των στοιχειωδών δημοκρατικών αρχών, το ότι δηλαδή δεν επιτρέπεται ρατσιστές εγκληματίες να βρίσκονται στη Βουλή, στο πιο μειοψηφικό, στο πιο αντιδραστικό, ή έστω στο πιο πολιτικά καθυστερημένο τμήμα του εκλογικού σώματος που ψήφισε «Χρ. Αυγή» στις 6 του Μάη. Έτσι όμως αυτά τα κόμματα, αποποιούνται την ευθύνη που έχουν τα ίδια σαν επίσημοι εκπρόσωποι της τεράστιας πλειοψηφίας του πληθυσμού να του εξασφαλίσουν μια στοιχειωδώς πολιτισμένη και δημοκρατική κοινοβουλευτική ζωή.

Η ΟΑΚΚΕ και η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία του αρχιναζιστή Κασιδιάρη και καλούν τους έλληνες δημοκράτες και αντιφασίστες να απαιτήσουν να ΒΓΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ και να τιμωρήσουν και με την ψήφο τους κάθε κόμμα που «δεν διορθώνει» την ως τώρα γραμμή του της ένοχης ανοχής απέναντι στους χιτλερικούς.

ΑΘΗΝΑ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012

πηγή: antinazi.gr

Ελληνική πολιτική: παράδεισος για αντισημίτες και θαυμαστές του Χίτλερ

«Το βιβλίον μου που τώρα διαβάζετε είναι μια απλή απόδειξις, ότι εμείς δεν υπολογίζομεν τους Εβραίους. Τους καταφρονούμε διά την ηθικήν των, διά την θρησκείαν των, διά τας πράξεις των, που όλα μαζί αποδεικνύουν ότι είναι υπάνθρωποι».

Κ. Πλεύρης, «Οι Εβραίοι: Ολη η αλήθεια» σ. 583 (via)

«Θεωρούμε τον Αδόλφο Χίτλερ σαν την κορυφαία φυσιογνωμία του 20ού αιώνα! Ηταν βέβαια ατυχής συγκυρία το γεγονός ότι η Γερμανία επετέθη στην Ελλάδα, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να θαυμάζουμε και να εκτιμούμε την κυρίαρχη αυτή, για την ιδεολογία μας, μορφή».

Παναγιώτης Αδαμόπουλος, υπεύθυνος Τύπου της Χρυσής Αυγής στο περιοδικό «ΕΝΑ», 1990 (via)

Samaras is once again proving that no morality can stand on the way of ambition.

Sabby Mionis, 20/05/2012 (via)

Ως γνωστόν, ο Γ. Καρατζαφέρης ανακοίνωσε χθες την τοποθέτηση του Κώστα Πλεύρη ως επικεφαλή του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΛΑΟΣ. Εντύπωση προκαλεί o τρόπος με τον οποίο μεταδόθηκε η είδηση από τις ενημερωτικές ιστοσελίδες: “Σημειώνεται ότι ο Κ. Πλεύρης είναι πατέρας του Θ. Πλεύρη, πρώην βουλευτή του ΛΑΟΣ, ο οποίος προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία.” Το in.gr από το οποίο αντλούμε την παραπάνω επισήμανση δεν θεώρησε απαραίτητο να αναφερθεί στη συγγραφική δραστηριότητα του Κ. Πλεύρη εξαιτίας της οποίας οδηγήθηκε στο εδώλιο, μετά από βούλευμα εισαγγελέα, με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Στις 27 Μαρτίου 2009 το πενταμελές Εφετείο Αθηνών αθώωσε σε δεύτερο βαθμό, ομοφώνως, τον Πλεύρη, ως προς τις κατηγορίες που εμπίπτουν στο άρθρο 2 του νόμου και αφορούν στην έκφραση προσβλητικών ιδεών κατά ομάδας ανθρώπων. Οι δικαστές -σε αντίθεση με τους δικαστές του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου- έκριναν πως στο βιβλίο του κ. Πλεύρη «Οι Εβραίοι, όλη η αλήθεια» και τις 1.400 σελίδες του δεν εμπεριέχεται τίποτε το μεμπτό και, φυσικά, τίποτε αξιόποινο (αντλήσαμε τις σχετικές πληροφορίες από άρθρο της Μαριάννας Πυργιώτη που αναδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της “Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας”).

Είναι γεγονός ότι η ιδεολογία του κόμματος του Καρατζαφέρη (ναζιστικός αντισημιτισμός, ακατάσχετη συνωμοσιολογία, θρασύδειλος αντιευρωπαϊσμός, επιθετική ξενοφοβία κλπ.) κατάφερε να εξελιχθεί σε κυρίαρχη ιδεολογία της ελληνικής Δεξιάς. Η τοποθέτηση του Πλεύρη στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΛΑΟΣ δεν είναι μια απλή “ρελάνς”, όπως αφελώς γράφτηκε· το κέντρο βάρους έχει μετατοπιστεί προ πολλού από το κέντρο στα άκρα και ο Καρατζαφέρης μπορεί πλέον ανερυθρίαστα να επιδείξει τα πραγματικά του πιστεύω. Παράλληλα, υπάρχει το ενδεχόμενο οι φιλοναζιστές της “Χρυσής Αυγής” να ξαναμπούν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ μια ισχυρή ομάδα αντισημιτών πολιτικάντηδων προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία. Δεν ικέτεψαν, πήγε και τους έψαξε έναν-έναν ο Αντώνης Σαμαράς. Η Ελλάδα κατέχει με αυτόν τον τρόπο ένα ακόμα θλιβερό ρεκόρ: τουλάχιστον τρία κόμματα προωθούν στις τάξεις τους νοσηρούς αντισημίτες και αρνητές του Ολοκαυτώματος (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να υποβαθμιστεί ο αντισιωνισμός της Αριστεράς).

________________________

Ο Κ. Πλεύρης και το „Μάιν Καμπφ“.

 Του Ανδρέα Χριστινίδη

Ένας συνήγορος του K. Πλεύρη απευθυνόμενος, τον Δεκέμβριο του 2007 στον μάρτυρα κατηγορίας κύριο Λάμπη Κατσιάπη, μέλος της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας, – προφανώς θέλοντας να τον αιφνιδιάσει – τον ρώτησε, αν το βιβλίο του Χίτλερ „Μάιν Καμπφ“ (ο Αγών μου) είναι χειρότερο ή καλύτερο από το βιβλίο του Πλεύρη. Όπως διαβάζω στον „Ιό της Κυριακής“ (Ελευθεροτυπία 11.01.2008), απορεί δήθεν ο Κ. Πλεύρης, πώς είναι δυνατόν να διώκεται για το φιλοχιτλερικό βιβλίο του, όταν κυκλοφορεί ελεύθερα το βιβλίο του Χίτλερ.

„Ιός“: «Περιμένουμε, λοιπόν, να επαναληφθεί το ίδιο επιχείρημα από τον κ. Πλεύρη και τους υπερασπιστές του και την Τετάρτη, στην αίθουσα του Εφετείου, όπου εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση αυτή, μετά την πρωτόδικη καταδίκη του σε 14 μήνες φυλάκισης με αναστολή, για παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου 927/1979 (άρθρο 1, παρ. 1 και άρθρο 2).»

Με απόλυτη βεβαιότητα έχω τη γνώμη, ότι η ορθή απάντηση στην ερώτηση που τέθηκε στον κύριο Κατσιάπη είναι, πως σήμερα στην Ελλάδα το βιβλίο του Πλεύρη είναι χειρότερο, δηλαδή πιο επικίνδυνο από όσο είναι τώρα το βιβλίο του Χίτλερ.

Θα ήταν καλύτερο ίσως να επιτρέπονται μόνο επιστημονικά σχολιασμένες εκδόσεις του „Μάιν Καμπφ“ που θα επεσήμαιναν τις ενδεχόμενες ολέθριες συνέπειες τέτοιων εγκληματικών „συγγραφικών“ τερατουργημάτων. Σε άλλες όμως ευρωπαϊκές χώρες που κυκλοφορεί ελεύθερα το βιβλίο του Χίτλερ δεν περιμένουν οι νέοι άνθρωποι να φτάσουν (αν φτάσουν) στην τελευταία τάξη του Λυκείου για να διαβάσουν μερικές αράδες (και αυτές αρκετά ελλιπείς) για τον ναζισμό και το Ολοκαύτωμα. Από το δημοτικό σχολείο αρχίζει η αντιρατσιστική διδασκαλία και σχεδόν καθημερινά υπάρχει σε έναν τουλάχιστον τηλεοπτικό σταθμό κάθε χώρας μια εκπομπή για το Ολοκαύτωμα και για τα αποτρόπαια στρατόπεδα εξόντωσης. Διαρκής είναι η κοινωνική συζήτηση για τα εγκλήματα του χιτλερισμού. Και η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού είναι σε θέση να συνδέει αυτά τα εγκλήματα με το „Μάιν Καμπφ“ και με το πλαστογράφημα „Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών“. Ο διαχωρισμός ανάμεσα στην (δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη) κριτική σε συγκεκριμένες ενέργειες του κράτους του Ισραήλ και τον αντισημιτισμό είναι αυτονόητος. (Το βράδυ της Δευτέρας είδα σε γερμανικό δημόσιο τηλεοπτικό σταθμό τις Ειδήσεις με αρκετές κριτικές αιχμές για τον ισραηλινό στρατό στη Γάζα. Αμέσως μετά ακολούθησε μια, πριν από μήνες προγραμματισμένη, εκπομπή για τα αποτρόπαια μαζικά εγκλήματα των χιτλερικών Ες-Ες στη Βαρσοβία.)

Όταν ο Χίτλερ το 1925 και 1927 εξέδιδε τους δύο τόμους του „Μάιν Καμπφ“ υποδαύλιζε προκαταλήψεις, εχθρότητα και μίσος. Ήταν όμως πιο προσεκτικός από τον Πλεύρη. Δεν προανήγγειλε τα αποτρόπαια που έκανε αργότερα. Γρήγορα βέβαια εκδηλώθηκε η οργανωμένη μαζική βία των οπαδών του και λίγα χρόνια αργότερα έγινε πραγματικότητα το Άουσβιτς. Οι περισσότεροι θεωρούσαν τότε τον χιτλερισμό ως ένα παροδικό φαινόμενο.

Η ελληνική διανόηση, η πολιτική ηγεσία, τα μέσα επικοινωνίας γνωρίζουν την εχθρότητα, τις προκαταλήψεις, το μίσος και τη βία που μπορούν να προκαλέσουν δημοσιεύματα που μιμούνται το „Μάιν Καμπφ“ του Χίτλερ, όπως το βιβλίο του Πλεύρη. Και όμως στην πλειονότητά τους σιωπούν. Φοβούνται τόσο πολύ τον δεσπόζοντα αντισημιτισμό και αποφεύγουν τον κοινωνικό διαφωτισμό;

Το κλίμα που οδηγεί σε προκαταλήψεις, εχθρότητα, μίσος και βία υπάρχει και στο βιβλίο του Πλεύρη. Αυτό θα πρέπει να το λάβει υπόψη του το Πενταμελές Εφετείο.

Επίλογος

(από την καταγραφή της πρώτης ακροαματικής διαδικασίας 11.09.2007).

Άννα Σταη: Διοργανώθηκε συγκέντρωση υπέρ του βιβλίου, μετά τη μήνυση, στο ξενοδοχείο Πρέζιτεντ σε μια αίθουσα μεγάλη…

Πρόεδρος (τη διακόπτει): Προσέξτε. Λέτε κάτι άλλο τώρα.

Στάη (συνεχίζει τη φράση της): …οι οποίοι ήταν οπαδοί του, τον χειροκροτούσαν την ώρα που ο Πλεύρης έλεγε: «Εγώ δεν είπα να πεθάνουν όλοι οι Εβραίοι. Άλλο αν το σκέφτηκα» και ακούγεται χειροκρότημα….

Πρόεδρος (τη διακόπτει) : Τι μας ενδιαφέρει τώρα αυτό;

Στάη: Έχει οπαδούς οι οποίοι χειροκροτούσαν και φώναζαν: «ΚΡΕΜΑΛΑ!»

• Το παλαιότερο αυτό άρθρο του Ανδρέα Χριστινίδη το εντοπίσαμε στην προσωπική ιστοσελίδα του Ζαν Κοέν.

Παρέμβαση της Αντ. Πρωτοβουλίας: “Αίσχος! Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποκαθιστά ηθικά και πολιτικά τους ναζιστές!” / Die „Antinazi Initiative“ wirft Papoulias vor, den Anführer der “Chrysi Avgi” zu rehabilitieren

[…] Der Chef der faschistischen Partei Chrysi Avgi (Goldene Morgenröte), leugnete in einem Interview [13.05.2012], dessen Video im Internet abrufbar war, die Existenz der Gaskammern im Dritten Reich. Regierungssprecher Pantelis Kapsis reagierte scharf und sprach von einer Verunglimpfung von Millionen Holocaust-Opfern, zu denen auch Zehntausende griechische Juden gehörten. Das Schicksal griechischer Juden in der Nazizeit wird erst seit kurzem in den Schulbüchern des Landes beschrieben.

Christiane Schlötzer in der SZ

Am selben Tag traf der Staatspräsident Papoulias den Chef der neonazistischen / faschistischen Partei Chrysi Avgi, Nikolaos Michaloliakos, im Rahmen von Regierungsgesprächen. Karolos Papoulias stellte dem Holocaustleugner keine unangenehmen Fragen und lobte sogar seinen „guten Charakter“. In einer Pressemitteilung (siehe unten) wirft die „Antinazi Initiative“ (Athen) Papoulias vor, einen Anhänger des Dritten Reichs zu tolerieren bzw. zu rehabilitieren. Die „Antinazi Initiative“ stellt außerdem fest, dass sowohl die griechischen Parteien als auch die griechischen Medien jahrelang sehr wenig getan haben, um den wachsenden Einfluss der ideologisch neonazistisch / faschistisch geprägten Organisation zu stoppen. Sie appelliert an alle Demokraten, dass eine Bündnis gegen die Armut und die Ghettoisierung Athens erforderlich sei. Die “Antinazi Initiative” erinnert daran, dass das “soziale Werk” der Chrysi Avgi viele Bürger für diese Partei eingenommen hat.

Siehe auch: Selbsternannte Hüter der öffentlichen Ordnung in Griechenland, Griechenland-Blog (19.03.2012)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

 ΑΙΣΧΟΣ! Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑ ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙΣΤΕΣ!

Το πολιτικό καθεστώς “ξεπλένει” τη “Χρυσή Αυγή”

Το αδιανόητο για ευρωπαϊκή χώρα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι γεγονός: Στις 13/5/2012 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, υποδέχτηκε τον αρχηγό των ναζιστών Ν. Μιχαλολιάκο στο προεδρικό μέγαρο, τον άκουσε προσεκτικά να εκθέτει το «εκλογικό» πρόγραμμα της “Χρυσής Αυγής”, «κράτησε σημειώσεις» και συζήτησε μαζί του τον τρόπο που θα υλοποιηθούν οι «προτάσεις» του μέσα από το σχηματισμό κυβέρνησης. Το χαρακτηριστικό αυτής της συνάντησης είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ούτε μια στιγμή έστω με τον πιο έμμεσο τρόπο δεν έβαλε ζήτημα αντίφασης ανάμεσα στις γνωστές στους πάντες ναζιστικές- ρατσιστικές διακηρύξεις του κόμματος που είχε μπροστά του, με το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας. Προς το τέλος αυτής της συνάντησης έπιασαν και κουβεντούλα για “τα παλιά” παιδικά τους χρόνια, όπου ο Παπούλιας βεβαίωσε το ναζιστή ότι δεν είναι ….κακός όπως λένε.

<<ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ: Σας ευχαριστώ που με δεχθήκατε.

ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ: Για όνομα του Θεού, μην το λέτε αυτό.

ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ: Έναν τόσο κακό άνθρωπο.

ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ: Δεν νομίζω.

ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ : Όχι, όπως τέλος πάντων εικάζουν και λένε.

ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ: Από τη Γούβα και κακός;>>

Αυτή η κατάπτυστη και ανάξια για τη θέση Προέδρου της Δημοκρατίας στάση, αποτελεί τη μεγαλύτερη μέχρι τώρα βρισιά και περιφρόνηση στους αγώνες και τα απέραντα βάσανα του ελληνικού λαού και όλων των λαών της Ευρώπης στη διάρκεια της χιτλερική επίθεσης. Και όμως αυτή η στάση δεν καταγγέλθηκε από κανένα από τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα. Κι αυτό γιατί τα εκφράζει.

Η ναζιστική συμμορία της “Χρυσής Αυγής” που εκλέχτηκε στην ελληνική Βουλή με ποσοστό 7%, απόκτησε τώρα και το μανδύα της κοινοβουλευτικής προστασίας για να συνεχίσει τη χιτλερική ρατσιστική της προπαγάνδα και την κανιβαλική της βία. Την ευθύνη γι αυτό το ιστορικό έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού και όλων των λαών της Ευρώπης φέρνουν στο ακέραιο ΟΛΑ τα κοινοβουλευτικά κόμματα – ιδιαίτερα αυτά της λεγόμενης “αριστεράς” . Για πάνω από 20 χρόνια προστάτευσαν τους ναζιστές της Χ.Α, αφήνοντάς τους ασύδοτους να ασκούν ατιμώρητα τη χιτλερική τους βία και ουδέποτε ανέδειξαν σαν τεράστιο πολιτικό ζήτημα την ύπαρξη και την ασύδοτη δράση αυτής της συμμορίας και την αποκάλυψή τους μέσα στο λαό. Και τώρα ακόμα μετά την είσοδο τους στη Βουλή οι προστάτες των ναζιστών της Χ.Α συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο. Καμιά καταγγελία για τον πελώριο κίνδυνο που αποτελεί η είσοδό τους στη Βουλή, κανένα κάλεσμα στους πολίτες για την καταδίκη και απομόνωση τους , κανένας θόρυβος στα τηλεοπτικά παράθυρα. Το αντίθετο μάλιστα. Τώρα μετά την “εκλογή” τους το καθεστώς έχει επιδοθεί στο “ξέπλυμα” της “Χρυσής Αυγής”. Η πρώτη δημοκρατική αντίδραση από ορισμένους δημοσιογράφους απέναντι στους τραμπούκους ναζιστές – “βουλευτές” τους, που με βία έδωσαν το παράγγελμα “εγέρθητω” στην εμφάνιση του “φύρερ” τους, αλλά και στη συνέχεια η ακριβής παρουσίαση της αποκρουστικότητάς τους σε τηλεοπτική εκπομπή (συνέντευξη του Σρόιτερ στον Άλφα), αναχαιτίστηκαν αμέσως από σειρά άλλων εκπομπών που τους παρουσίασαν ως καθωσπρέπει “κυρίους” που εκθέτουν τις “απόψεις” τους, που είναι κι αυτοί “σαν όλα τα άλλα κόμματα” αφού το βασικό τους χαρακτηριστικό που είναι η ρατσιστική βία πέρασε εντελώς ξώφαλτσα (Ευαγγελάτος στο ΣΚΑΙ, Θεοδωράκης στο ΜΕΓΚΑ).

Οι ανοιχτοί και καλυμμένοι προστάτες τους βγάζουν το σκασμό για τα καθημερινά περιστατικά βίας των ναζιστών που έχουν βγει στη δημοσιότητα μετά την “εκλογή” τους όπου αυτοί πετάνε έξω από τα λεωφορεία και τους συρμούς του μετρό μετανάστες (έξω ρε εδώ είναι Ελλάδα!) ή τους ξυλοκοπούν ασύστολα σε συνοικίες που έχουν αναλάβει να “καθαρίσουν”.

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία θεωρεί αναγκαίο περισσότερο από κάθε άλλη φορά τη συγκρότηση ενός πλατιού δημοκρατικού μετώπου που θα αναχαιτίσει τη ναζιστική κτηνωδία και θα απαιτήσει να βγει εκτός νόμου η “Χρυσή Αυγή”.

Προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα αυτού του μετώπου είναι το να δεθεί ιδιαίτερα με το φτωχό κόσμο, που σημαίνει να απαντήσει με τη μέθοδο της μαζικής πολιτικής διαμαρτυρίας και της οργάνωσης της λαϊκής αλληλοβοήθειας στα ειδικά προβλήματα που δημιούργησε το πολιτικό καθεστώς και που ανέθεσε στους ναζιστές να “λύσουν”: μεταναστευτικά γκέτο, ανασφάλεια στις γειτονιές και ακραία εξαθλίωση.

Αθήνα 16 Μαΐου 2012

πηγή: antinazi.gr

Παρέμβαση της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας: ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»!

ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΤΩΡΑ ΟΙ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ

Δημοκράτες στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη,

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία δημοσιεύει προς το παρόν ελάχιστα από το πλήθος των δημοσιευμάτων της «Χρ. Αυγής» στα οποία φαίνεται κραυγαλέα ο χιτλερικός κτηνώδης και βαθιά εθνοπροδοτικός χαρακτήρας αυτής της συμμορίας. Περισσότερα δημοσιεύματα στο antinazi.gr.

Είναι πρωτοφανές σκάνδαλο για όλη την Ευρώπη και για όλο τον κόσμο, αδιανόητο μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, να μπει ένα ναζιστικό κόμμα η «Χρ. Αυγή» στην ελληνική Βουλή στις εκλογές 2012. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε αυτό το φρικτό ενδεχόμενο επειδή έσβησε το μίσος του λαού μας στο Χίτλερ και στο ναζισμό. Βρισκόμαστε επειδή σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς εδώ και πολλά χρόνια ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ, ΠΡΟΩΘΗΣΕ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ στην πολιτική ζωή της χώρας, κρύβοντας από το λαό το χιτλερικό της χαρακτήρα και ακόμα χειρότερα σχετικοποιώντας τη σημασία και τη βαρύτητα αυτού του χαρακτήρα. Συγκεκριμένα όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, που σήμερα εμφανίζονται «έκπληκτα» μπροστά στην άνοδο της «Χ.Α», εδώ και χρόνια:

• Δεν κατήγγειλαν ποτέ τη «Χρυσή Αυγή» σα μια ναζιστική δολοφονική συμμορία και την άφησαν να κινείται σαν ένα νόμιμο και συνηθισμένο πολιτικό κόμμα.

• Επέτρεψαν σ’ αυτούς τους ανοιχτούς και θρασείς ναζιστές να συμμετέχουν σε όλες τις εκλογικές μάχες και μάλιστα τους καλούσαν σε κοινές συνεδριάσεις μαζί με όλα τα κόμματα κοινοβουλευτικά και μη, για να καθορίζουν από κοινού τους τηλεοπτικούς χρόνους των κομμάτων.

• Το κράτος και σύσσωμο το κοινοβουλευτικό πολιτικό φάσμα τους άφησε και τους αφήνει ασύδοτους να ασκούν βία κατά των δημοκρατικών πολιτών και ιδιαίτερα κατά των μεταναστών εδώ και χρόνια.

• Τους επέτρεπαν να διαλύουν εκδηλώσεις και να καταστρέφουν τα γραφεία των κομμάτων των εθνικών μειονοτήτων και μάλιστα με την κάλυψη της αστυνομίας.

• Τους «έσπρωξαν» να εκλεγούν στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας και παρακολούθησαν με πλήρη «κατανόηση» τον αρχηγό τους να απευθύνει ναζιστικό χαιρετισμό μέσα στο Δημαρχείο.

• Τους επέτρεψαν να παρελάσουν οργανωμένα σε μαθητικές παρελάσεις στις 28 Οκτώβρη.

• Το πιο βασικό είναι ότι σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς τους εγκατέστησε σαν «προστάτες» του πληθυσμού σε μια περιοχή του κέντρου της Αθήνας, στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Σε αυτήν την περιοχή τους έδωσαν το δικαίωμα να μαχαιρώνουν κατά βούληση τους μετανάστες και να απαγορεύουν την παρουσία και την προπαγάνδα άλλων κομμάτων, δηλαδή τους αναγνώρισαν το δικαίωμά τους να ασκούν από τώρα τη ναζιστική, ρατσιστική τους δικτατορία.

Αυτή η μερική και ντε φάκτο προς το παρόν επιβολή του ναζιστικού νόμου στη χώρα έχει επιβληθεί σε ένα βαθμό και ντε γιούρε. Το ελληνικό ανώτατο δικαστήριο, ο Άρειος Πάγος με σύσσωμα δίπλα του όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, αποφάσισε το 2010 ότι είναι νόμιμη η εξύμνηση του ναζισμού και μάλιστα ότι είναι νόμιμο το χιτλερικό κάλεσμα για την εξόντωση των Εβραίων και μάλιστα ότι είναι και δικαιολογημένο, όταν αυτός που το κάνει επικαλείται το γεγονός ότι οι Εβραίοι «συνομωτούν» για να κατακτήσουν την παγκόσμια ηγεμονία. Αυτό ήταν το σκεπτικό με το οποίο αθωώθηκε το 2010 ο αρχιναζιστής Κ. Πλεύρης για τον βιβλίο του, ύμνο στο Χίτλερ και στα SS «Εβραίοι όλη η αλήθεια».

Περιοδικό «Χρυσή Αυγή», α.τ. 9, 1983, σ. 27.
Άρθρο που υπογράφεται από τον αρχηγό της ναζιστικής συμμορίας Μιχαλολιάκο, και στο οποίο υπερασπίζεται την εξόντωση των ελλήνων εβραίων της Θεσσαλονίκης και τον χασάπη της Θεσσαλονίκης Αλόις Μπρίνερ, δεξί χέρι του Άϊχμαν. Η εξόντωση των ελλήνων εβραίων της Θεσσαλονίκης έχει καταγραφεί σαν μία από τις μεγαλύτερες σε ποσοστό γενοκτονικές επιχειρήσεις του Γ΄ Ράϊχ στην Ευρώπη. Η λέξη δήμιος για τον Μπρίνερ μπαίνει σε εισαγωγικά από τον Μιχαλολιάκο. Περισσότερα δημοσιεύματα της Χρυσής Αυγής στο antinazi.gr.

Αυτός ο εκφασισμός της πολιτικής και της δικαιοσύνης στην Ελλάδα και η εύνοιά τους στη «Χρ. Αυγή» ξεκίνησε πολύ πιο πριν από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτήν. Η οικονομική κρίση απλά διευκόλυνε το πολιτικό καθεστώς να σπρώχνει τώρα τη «Χρ. Αυγή» στη Βουλή. Μάλιστα ούτε μόνη της η οικονομική κρίση θα έφτανε να εκτοξεύσει ένα κόμμα χιτλερικό σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που έχει δοκιμάσει ανείπωτα μαρτύρια από την ναζιστική κατοχή. Άλλωστε υπάρχουν και άλλα υπερ-αντιδραστικά κόμματα που δυναμώνουν πάνω στην κρίση χτυπώντας τον παλιό πολιτικό κόσμο καναλιζάροντας έτσι την οργή του λαού. Το πολιτικό καθεστώς έδωσε μια άλλη προβοκατόρικη στήριξη στη «Χρ.Αυγή» για να δυναμώσει: Άνοιξε εντελώς τα σύνορα της χώρας, αυτό μόνο σε όλη την ΕΕ ακόμα και πάνω στην κρίση, σε μια πελώρια μάζα μεταναστών (περίπου 120.000 το χρόνο) που τους οδήγησε στο κέντρο της Αθήνας συντηρώντας τους την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να μεταβούν στην δυτική Ευρώπη. Την ελπίδα την συντηρεί με την πανευρωπαϊκή εκστρατεία που κάνει για να ανοίξουν οι πλούσιες χώρες της ΕΕ τις πόρτες τους στους μετανάστες της Ελλάδας. Αυτή τη μάζα μεταναστών το ελληνικό κράτος την «αποθηκεύει» κυρίως στο υποβαθμισμένο κέντρο της Αθήνας όπου δημιουργεί ξαφνικά συνθήκες όχι μόνο ανθυγιεινές κι απάνθρωπες για τους ίδιους τους μετανάστες αλλά και για τον ντόπιο πληθυσμό που βλέπει παράλληλα την εγκληματικότητα να μεγαλώνει και έτσι σε συνθήκες πελώριας ανεργίας νοιώθει εντελώς ξένος και διωγμένος από τον τόπο του. Στο σημείο αυτό με την έγκριση της αστυνομίας και όλων των πολιτικών κομμάτων εμφανίζονται οι ναζιστές της «Χρ. Αυγής» και αναλαμβάνουν την «τάξη και την ασφάλεια». Δηλαδή κάνουν επιλεκτικά πογκρόμ στους μετανάστες με μαχαιριές ή «με το καλό» και «καθαρίζουν» επιδεικτικά ορισμένα συμβολικής σημασίας σημεία της πόλης από μετανάστες οι οποίοι διοχετεύονται σε νέα στέκια. Επίσης προσφέρουν προστασία σε μαγαζάτορες και τελευταία συνοδεύουν ηλικιωμένους στις τράπεζες για να πάρουν λεφτά. Αυτά είναι μέτρα πολιτικής προπαγάνδας που απλά ρατσιστικοποιούν τους κατοίκους χωρίς να λύνουν το πρόβλημα που είναι η προβοκατόρικη και διασπαστική του λαού καθώς και των παλιών με τους νέους μετανάστες πολιτική των «ανοιχτών συνόρων». Τον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό ενισχύει και η πολιτική του «ελεύθερου σπασίματος του μεροκάματου» σε κάθε κλάδο.

Μπορεί εδώ να αναρωτηθεί κάποιος: Καλά τι λόγους είχε όλο το πολιτικό σύστημα, ειδικά η αριστερά να ανεχθεί τους ναζιστές και μάλιστα να τους βοηθήσει με την στάση της να αναπτυχθούν; Είναι απλό. Η «Χρ.Αυγή» είναι το πιο ακραία ρωσόφιλο και φιλο-Πούτιν κόμμα της χώρας. Ταυτόχρονα η κορυφή του πολιτικού συστήματος, δηλαδή οι ηγεσίες όλων των βασικών κομμάτων και ιδιαίτερα η ηγεσία της λεγόμενης αριστεράς ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια μια ανοιχτή ή καλυμένη φιλορώσικη πολιτική: Κάποια δέχονται οικονομικά την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, κάποια όχι, όμως όλα είναι πολιτικά με τις φασιστικές χώρες Ρωσία και Κίνα. Γι αυτό επιτρέπουν το δυνάμωμα μόνο των ρώσικων, των φιλορώσικων και των κινέζικων κεφαλαίων στην Ελλάδα, αλλά εμποδίζουν συστηματικά τις επενδύσεις των ντόπιων και φιλοδυτικών κεφαλαίων πράγμα που αποτελεί μια από τις αιτίες της χρεωκοπίας. Μάλιστα η λεγόμενη αριστερά και οι ναζιστές συνεργάζονται ανοικτά ή καλυμμένα στα κοινά αντιευρωπαϊκά τους κινήματα . Ανοιχτή συνεργασία έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ναζιστές συνεργαζόμενους με τη «Χρ. Αυγή» στο κίνημα «Δεν πληρώνω» καθώς και το «Κ»ΚΕ στην απεργία της Χαλυβουργικής.

Αθόρυβα δηλαδή οι φιλοπουτινικοί φασίστες έχουν συγκροτήσει στη χώρα μας ένα διακομματικό μέτωπο, κυρίως μάλιστα ένα φαιο-«κόκκινο» μέτωπο με αντιευρωπαική- «αντιμνημονιακή» πολιτική πλατφόρμα που ξεπλένει το ναζισμό σαν κάτι φυσιολογικό και φασιστικοποιεί ραγδαία την πολιτική ζωή της χώρας. Αυτό το μέτωπο το στηρίζουν ανοιχτά ηγετικά στελέχη της ελληνικής εκκλησίας, ισχυρά τμήματα της αστυνομίας και οργανώσεις αποστράτων. Αν οι δημοκράτες της Ελλάδας δεν σταματήσουν τους ναζιστές στην Ελλάδα και δεν αποκαλύψουν το φαιο-«κόκκινο» φασιστικό αντιευρωπαϊκό μέτωπο που έχουν στήσει από κοινού με την καθεστωτική «αριστερά», οι ναζιστές θα σηκώσουν κεφάλι παντού σε όλη την Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και σε όλο τον κόσμο.

Δημοκράτες!

Γι αυτούς τους λόγους είναι σήμερα περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να αποκαλυφθεί το πραγματικό και αποτρόπαιο πρόσωπο αυτής της συμμορίας. Υπάρχουν μερικοί που πιστεύουν αυτό που λέει η «Χρ. Αυγή» , ότι δηλαδή μπορεί να είναι κανείς θαυμαστής του Χίτλερ αλλά να είναι ταυτόχρονα και έλληνας πατριώτης : Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία αποδεικνύει και με κάποια από τα παρακάτω ντοκουμέντα που τα κρύβει συστηματικά η «Χρ. Αυγή» ότι αυτή ΔΕΝ είναι ούτε «πατριωτική», ούτε καν «εθνικιστική». Είναι ένα κόμμα εθνο-προδοτών που όμοιούς τους σε κτηνωδία και ξεδιαντροπιά δεν έχει ξαναδεί η ελληνική ιστορία. Η απόδειξη είναι ότι υπερασπίζεται με πάθος τους ταγματασφαλίτες, δηλαδή τους δοσίλογους της Κατοχής, τους έλληνες προδότες που μπήκαν κάτω από τις διαταγές των SS και σκότωσαν και βασάνισαν όσους αντιστάθηκαν στους κατακτητές. Απλά τώρα οι ναζιστές της ΧΑ καλύπτονται από το ότι είναι αντιγερμανοί. Είναι αντιγερμανοί γιατί η Γερμανία είναι τώρα μια αντιχιτλερική χώρα ενώ οι ίδιοι έχουν «μυριστεί» ότι οι νέοι Χίτλερ είναι η φασιστική Ρωσία του Πούτιν και Σια και τους ακολουθούν δουλικά όπως οι πολιτικοί τους πρόγονοι ταγματασφαλίτες ακολουθούσαν δουλικά τους παλιούς Χίτλερ ενάντια στη δικιά τους χώρα και το δικό τους λαό .

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία** δημοσιεύει προς το παρόν ελάχιστα από το πλήθος των δημοσιευμάτων της «Χρ. Αυγής» στα οποία φαίνεται κραυγαλέα ο χιτλερικός κτηνώδης και βαθιά εθνοπροδοτικός χαρακτήρας αυτής της συμμορίας.

Αθήνα 11 Απρίλη 2012

** Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία ιδρύθηκε το 1997 μετά από πλατύ αντιφασιστικό κάλεσμα της ΟΑΚΚΕ κύρια για να αντιμετωπίσει τον ναζισμό, τον εθνορατσισμό, τον αντισημιτισμό που είχε σαν πηγή του τον πυρήνα του επίσημου ελληνικού πολιτικού συστήματος και να ενημερώσει την ελληνική και τη διεθνή κοινή γνώμη για την χιτλερική φύση της ΧΑ που ως τότε σχεδόν οι πάντες τη θεωρούσαν απλά ακροδεξιά ή ακόμα και εθνικιστική οργάνωση.

Καταγγελία

Οι μάσκες έπεσαν: Τη ναζιστική συμμορία της «Χρ. Αυγής» υποδέχτηκε το λεγόμενο ΚΚΕ στο χώρο της απεργίας των χαλυβουργών στον Ασπρόπυργο. Ο Πρόεδρος του σωματείου Σιφωνιός μέλος του ΠΑΜΕ και υποψήφιος του συνδυασμού του «Κ»ΚΕ στις νομαρχιακές εκλογές του 1998 όχι μόνο τους έδωσε το λόγο αλλά τους χειροκρότησε! Κυκλοφόρησε το σχετικό βίντεο. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ότι η «Χρ. Αυγή» επισκέφτηκε τους χαλυβουργούς του Ασπροπύργου (έχει επιχειρήσει και σε άλλη εργατική συγκέντρωση να «χωθεί» και βέβαια έφυγε με κλωτσιές) , αλλά ότι για πρώτη φορά και επίσημα το ψευτοΚΚΕ εισήγαγε και επέβαλε τους μαχαιροβγάλτες ναζιστές και τις αποκρουστικές ρατσιστικές ιδέες τους μέσα στο εργατικό κίνημα. Το φαιοκόκκινο μέτωπο δηλαδή η ενότητα του «Κ»ΚΕ με τους ναζί δεν υπάρχει πλέον μόνο στα λόγια. Έγινε πράξη και ασφαλώς με την έγκριση και συνειδητή απόφαση του Περισσού. Πρόκειται για ένα ακόμα έγκλημα του κόμματος που εμφανίζεται σαν η συνέχεια του παλιού ηρωικού ΚΚΕ του οποίου και την ιστορία και το όνομα συνεχίζει να καπηλεύεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα τα δύο άρθρα του «Ριζοσπάστη» (1. Φόρεσαν προβιά «προστάτη των εργατών» οι άθλιοι και 2. Κλιμακώνουν τον παλικαρίσιο αγώνα) για το γεγονός αυτό που συγκλόνισε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους, εκτός του ότι είναι….άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, όταν αναφέρεται στη «Χρ. Αυγή» δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ η λέξη «ναζιστές». Ολοι οι δημοκράτες πρέπει να καταγγείλουμε σε όλο τον κόσμο το φασιστικό μέτωπο της Παπαρήγα και να το εμποδίσουμε στην πράξη!

Άννα Στάη, μέλος της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας

Το βίντεο:

Διαβάστε επίσης:

• H Χρυσή Αυγή στη Χαλυβουργική, Ροΐδη Εμμονές και Εμμονές Λ α σ κ α ρ ά τ ο υ, 20/02/2012
• Επικίνδυνα φαινόμενα, της Άννας Φραγκουδάκη, εφ. “Τα Νέα”, 25/02/2012
• Σκάει το αυγό του φιδιού, του Νίκου Μπίστη, metarithmisi.gr, 25/02/2012
• Η συνάντηση των άκρων (Η ετερόκλητη συμμαχία της δραχμής και τα παιχνίδια του κ. Μιχαλολιάκου με τους απεργούς της Χαλυβουργίας), του Νίκου Χασαπόπουλου, tovima.gr, 26/02/2012
• Χρυσή Αυγή, του Τάσου Μελετόπουλου, protagon.gr, 01/03/2012

“Και βέβαια μπορεί η δίωξη να σταμάτησε αλλά το τερατώδες παραμένει…” (Ανακοίνωση της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας για τη δίκη του Ι. Φριζή)

Σήμερα 8 Σεπτέμβρη στο Γ΄ Τριμελές Πλημμελειοδικείο θα γινόταν η δίκη του Ι. Φριζή με την κατηγορία εναντίον του της συκοφαντικής δυσφήμησης του ναζιστή Κ. Πλεύρη. Η υπόθεση είχε αριθμό 2.

Κατά την έναρξη της διαδικασίας ο Κ. Πλεύρης είπε ότι ήθελε να κάνει ανάκληση της μήνυσης μετά από δήλωση που θα έκανε ο Ι. Φριζής. Στη συνέχεια ο Ι. Φριζής δήλωσε στο δικαστήριο ότι δεν είχε σκοπό με όσα έγραψε να «θίξει την τιμή και την υπόληψη του Κ. Πλεύρη». Τότε η Πρόεδρος ρώτησε τον Πλεύρη αν δέχεται τη δήλωση αυτή του Ι. Φριζή. Ο ναζιστής απάντησε ότι «εφόσον ο Ι. Φριζής δηλώνει ότι εγώ δεν είχα σκοπό να πω ότι θέλω να εξοντωθούν όλοι οι Εβραίοι, ανακαλώ τη μήνυση». Η πρόεδρος ρώτησε στη συνέχεια τον Ι. Φριζή αν δέχεται την ανάκληση και ο Ι. Φριζής απάντησε ότι την δέχεται. Μετά από αυτά το δικαστήριο αποφάσισε την παύση της ποινικής δίωξης, δηλαδή ουσιαστικά καταργήθηκε η δίκη, χωρίς να μπει το δικαστήριο στην ουσία για την ενοχή ή την αθώωση του κατηγορούμενου.

Βέβαια ο ναζιστής Κ. Πλεύρης το είπε και το παραείπε στο γενοκτονικό του λίβελο : «Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Γιατί μόνο έτσι καταλαβαίνουν. Εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα». Και βέβαια μπορεί η δίωξη να σταμάτησε αλλά το τερατώδες παραμένει: Δικαστήρια στην Ελλάδα στον 21ο αιώνα να σέρνουν στο εδώλιο εβραίους πολίτες της χώρας μας γιατί τόλμησαν να καταγγείλουν τους κήρυκες της εξόντωσής τους – ναζιστές – και οι ναζιστές αυτοί να βρίσκονται στη θέση του κατήγορου και οι ίδιοι κατηγορούμενοι! Και να στηρίζεται όλο αυτό το αίσχος σε αποφάσεις ντροπής του Αρείου Πάγου! Αποφάσεις που δικαιολογούν το γενοκτονικό κήρυγμα κατά των Εβραίων και κάνουν την Ελλάδα την πρώτη επίσημα αντισημιτική χώρα της Ευρώπης.

Το γεγονός όμως ότι ναζιστές και δικαστές σέρνουν σε δίκες Εβραίους και αντιφασίστες γενικά, δεν είναι μόνο ένα δικαστικό σκάνδαλο. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα στη Δικαιοσύνη. Είναι ένα πολιτικό, θεσμικό και κοινωνικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους!

Γιατί αυτές οι αντισημιτικές δικαστικές αποφάσεις και αυτές οι διώξεις έχουν την κάλυψη – στην ουσία την έγκριση- όλου του επίσημου πολιτικού φάσματος, των κρατικών αρχών σε όλη τους την κλίμακα, των επίσημων συνδικαλιστικών φορέων, της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, της μεγάλης πλειοψηφίας των ΜΜΕ ιδιαίτερα της τηλεόρασης και τέλος του λεγόμενου ακαδημαϊκού κόσμου με ελαχιστότατες εξαιρέσεις. Είναι όλοι οι παραπάνω που έχουν κάνει νόμιμους τους μαχαιροβγάλτες ναζιστές και τους έχουν μέσα στα Δημαρχεία, τους επιτρέπουν να κατέχουν πλατείες και να «επιβάλουν την τάξη» στα «εδάφη τους» μέσα στην πόλη.

Μπροστά σ’ αυτή την επέλαση οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις που πάντα έφραζαν το δρόμο στο ναζισμό είναι τώρα φυλακισμένες ή δηλητηριασμένες από την αντισημιτική «αριστερά» και την αντισημιτική «δημοκρατία», που έχουν ταυτίσει το κεφάλαιο με τον εβραίο και τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό με το «συνωμοτικό» κράτος του Ισραήλ. Αν τέτοιες «ταυτίσεις» σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι χαρακτηριστικές μειοψηφικών ακόμα ρευμάτων, στην Ελλάδα είναι μέρος της κυρίαρχης ιδεολογίας και της κρατικής λογικής.

Μπαίνει λοιπόν ένα μεγάλο και επείγον καθήκον στους αριστερούς και δημοκρατικούς ανθρώπους που βλέπουν καθαρά, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να αντισταθούν σ’ αυτό τον επικίνδυνο νεο-μεσαίωνα προτού να είναι πολύ αργά. Σε αυτή τη συσπείρωση έχουν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο τα πρώτα υποψήφια θύματα αυτής της κτηνωδίας, οι έλληνες εβραίοι.

Όμως σε ότι αφορά αυτούς τους τελευταίους διαπιστώνουμε ότι καλλιεργείται τελευταία από το καθεστώς η αυταπάτη ότι δεν υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος από τον κρατικό αντισημιτισμό αφού το ελληνικό κράτος συσφίγγει τις σχέσεις του με το κράτος του Ισραήλ. Όμως στην ελληνική διπλωματική τακτική βλέπουμε δύο πρόσωπα σε σχέση με το Ισραήλ. Το πρόσωπο «φίλος του Ισραήλ» , και το πρόσωπο «φίλος του Ιράν και του Κατάρ», τα οποία θέλουν να εξαφανίσουν το κράτος του Ισραήλ. Το πιο από τα δύο πρόσωπα είναι το αληθινό, δηλαδή το ποια είναι η αληθινή στρατηγική του ελληνικού κράτους κρίνεται πάνω απ όλα από την ιδεολογία που αυτό διαμορφώνει μέσα στον πληθυσμό του και που την αποτυπώνει σταδιακά στο πνεύμα των θεσμών του. Αυτό λοιπόν που διαμορφώνεται είναι ο αντισημιτισμός και η σύγχρονη μορφή του που εμφανίζεται σαν αντισιωνισμός. Το ελληνικό αντισημιτικό καθεστώς καθησυχάζει τους έλληνες εβραίους και τους δημοκράτες αντιφασίστες γενικά και κάνει ότι μπορεί για να μην κινητοποιούνται ενάντια στην αποθράσυνση των ναζιστών και την επέκταση του αντισημιτισμού ενώ την ίδια ώρα ετοιμάζει το προσάναμμα για νέες πυρκαγιές.

Δικαστικές διώξεις σαν και αυτές κατά του Ι . Φριζή ή προηγούμενα της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας, ή του ΚΙΣ δεν πρέπει να αφήνονται μέσα στη σιωπή από οποιαδήποτε δημοκρατική συλλογικότητα και από τις εβραϊκές οργανώσεις. Δεν είναι ατομική υπόθεση του κατηγορούμενου που θα τις αντιμετωπίζει μόνος του απέναντι στα ναζιστικά θρασύδειλα αρπακτικά και τους προστάτες τους με όποιον τρόπο μπορεί. Είναι υπόθεση όλων μας.

 Αθήνα 8 Σεπτέμβρη 2011

Πηγή: antinazi.gr

 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία έκανε παρέμβαση στη διαβούλευση για το σχέδιο του νέου αντιρατσιστικού νόμου που ετοιμάζει το υπουργείο δικαιοσύνης. Στο προοίμιο του νόμου αναφέρεται ότι σκοπός του είναι να συμμορφωθεί η χώρα μας με την Απόφαση-Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης της 28/11/2008 και τη Διεθνή Σύμβαση για την κατάργηση κάθε μορφής φυλετικών διακρίσεων του ΟΗΕ του 1966 που έχει κυρωθεί από την Ελλάδα.

Ο στόχος της παρέμβασης της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας ήταν να τονίσει ότι για να εφαρμοστεί οποιοσδήποτε αντιρατσιστικός νόμος πρέπει να διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του, και η πιο βασική από αυτές είναι η ανατροπή της αντισημιτικής απόφασης 913/27-3-2009 του Α΄ Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών και της απόφασης 3/2010 του Αρείου Πάγου που την επικύρωσε. Με αυτές τις αποφάσεις τα ελληνικά δικαστήρια όχι μόνο αθώωσαν έναν ανοιχτό ναζιστή, αλλά κυρίως δικαιολόγησαν τη ρατσιστική βία ενάντια στους εβραίους και τη ναζιστική γενοκτονία.

Με την παρέμβαση της η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία σχολιάζει και επιμέρους ελλείψεις του νόμου με πιο σημαντική τη μη συμμόρφωση με τη διεθνή αντιρατσιστική σύμβαση που προβλέπει την απαγόρευση των ναζιστικών οργανώσεων.

Το κείμενο της παρέμβασης έχει ως εξής:

Υποβάλουμε τις παρατηρήσεις μας στα πλαίσια της διαβούλευσης για το πιο πάνω θέμα εκ μέρους της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας μίας εθελοντικής οργάνωσης πολιτών που δραστηριοποιείται κατά του ρατσισμού, του αντισημιτισμού και του νεοναζισμού. Συγκεκριμένα ζητούμε να εξετάσετε τα εξής:

– Για να εφαρμοστεί ο νέος αντιρατσιστικός νόμος πρέπει να ληφθούν μέτρα ώστε να ανατραπούν η υπ’ αριθμ. 913/27-3-2009 αντισημιτική απόφαση του Α΄ Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών και η υπ’ αριθμ. 3/2010 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που την επικύρωσε. Οι αποφάσεις αυτές παραβιάζουν τον υπάρχοντα αντιρατσιστικό νόμο, το κοινοτικό δίκαιο και τη διεθνή αντιρατσιστική σύμβαση

Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου που έχετε θέσει σε διαβούλευση, ο νέος νόμος θα αντικαταστήσει τον Ν. 927/1979 επειδή αυτός «έχει εφαρμοστεί ελάχιστα και ήδη κρίνεται ανεπαρκής, ενόψει των σοβαρών προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας κατά τη μετάβαση της σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία». Ο νόμος αυτός όμως ήταν υπερεπαρκής για να μπορέσουν τα δικαστήρια να επιβάλουν τις προβλεπόμενες από αυτόν ποινές της πιο ακραίας γενοκτονικής αντισημιτικής προπαγάνδας όπως αυτή εκτίθεται στο βιβλίο του Κ. Πλεύρη «Εβραίοι, όλη η αλήθεια». (Το κατηγορητήριο περιλάμβανε μεταξύ άλλων τα αποσπάσματα: «Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα», «Ξυπνήστε οι επίβουλοι Εβραίοι σκάπτουν τον τάφον των Εθνών. Ξυπνήστε και ρίξατέ τους μέσα, διότι τους αξίζει…», «Εβραίος (στο θρήσκευμα) και άνθρωπος είναι έννοιαι αντιφατικαί, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλην», «Ο Χίτλερ κατηγορήθη για κάτι που αληθώς δεν συνέβη. Αργότερα η ιστορία της ανθρωπότητος θα τον κατηγορήσει διότι ενώ ηδύνατο να απαλλάξει την Ευρώπην από τους Εβραίους, δεν το έκανε…» )

Και όμως τα ελληνικά δικαστήρια όχι μόνο αρνήθηκαν να τον εφαρμόσουν, αλλά τον κατάργησαν στην πράξη.

Συγκεκριμένα με την υπ’ αριθμ. 913/2009 απόφαση του Α΄ Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών που κυρώθηκε με την υπ’ αριθμ. 3/2010 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου αθωώθηκε ο κατηγορούμενος για την παραβίαση του Ν. 927/1979 συγγραφέας του πιο πάνω βιβλίου. Σύμφωνα με το σκεπτικό των αποφάσεων αυτών μπορεί οποιοσδήποτε να προπαγανδίζει σήμερα την εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων και των Εβραίων όλης της Ευρώπης εφόσον υιοθετεί τη χιτλερική γενοκτονική συκοφαντία της συνωμοσίας των Εβραίων για την παγκόσμια κυριαρχία με δόλια μέσα. Ειδικότερα τα ελληνικά δικαστήρια αποφάσισαν ότι ο κατηγορούμενος έπρεπε να αθωωθεί γιατί «δεν στρέφεται κατά των Εβραίων, μόνο λόγω της φυλετικής και εθνικής καταγωγής τους αλλά κυρίως λόγω των επιδιώξεών τους για παγκόσμια κυριαρχία, των μεθόδων που χρησιμοποιούν για την ευόδωση αυτών και τη συνωμοτική τους δράση». Αυτό το σκεπτικό που υιοθετήθηκε και από το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, δικαιολογεί τη ρατσιστική βία ενάντια στους εβραίους και τη ναζιστική γενοκτονία και συνεπάγεται την καταπάτηση των πιο θεμελιωδών δημοκρατικών αρχών σε εσωτερικό, κοινοτικό και διεθνές επίπεδο. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για τη νομιμοποίηση κάθε ρατσιστικής προπαγάνδας που προκαλεί σε μίσος και βία.

Κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας, συγκεκριμένοι δικαστές και εισαγγελείς που ασχολήθηκαν με την εκδίκαση της υπόθεσης αυτής έκφρασαν με έγγραφα τους ή από την έδρα μία σειρά αντισημιτικές και φιλοναζιστικές θέσεις χωρίς να αντιμετωπίσουν τη δημόσια αποδοκιμασία και τις προβλεπόμενες κυρώσεις από τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα και από τις προϊστάμενες αρχές.

Όσο η πολιτεία δεν κάνει καμία ενέργεια για την ανατροπή των πιο πάνω αποφάσεων και για την απομάκρυνση των συγκεκριμένων δικαστών, η θέσπιση οποιουδήποτε νέου αντιρατσιστικού νόμου δεν μπορεί παρά να είναι τουλάχιστον προσχηματική και αναποτελεσματική.

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία έχει επανειλημμένα καταγγείλει τα πιο πάνω τόσο στη σημερινή κυβέρνηση όσο και στην προηγούμενη. Έχουν επίσης τεθεί σχετικά ερωτήματα στην ελληνική κυβέρνηση από την επιτροπή του ΟΗΕ για τον έλεγχο της εφαρμογής της Διεθνούς Σύμβασης για την κατάργηση κάθε μορφής φυλετικών διακρίσεων που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 494/1970 (διεθνής αντιρατσιστική σύμβαση).

Πέρα όμως από τα πιο πάνω μέτρα που πρέπει να συνοδεύσουν το νέο αντιρατσιστικό νόμο, για να εφαρμοστεί αυτός αποτελεσματικά πρέπει να γίνουν ουσιώδεις τροποποιήσεις. Συγκεκριμένα:

1. Πρέπει να ενσωματωθεί στο νέο αντιρατσιστικό νόμο το άρθρο 4 παράγραφος β ώστε να απαγορευθούν οι νεοναζιστικές οργανώσεις που λειτουργούν στη χώρα, και συγκεκριμένα η «Χρυσή Αυγή». Πρέπει να εφαρμοστεί η συγκεκριμένη σύσταση που απεύθυνε η Επιτροπή του ΟΗΕ στην Ελλάδα το 2009. Σημειώνουμε ότι η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία έχει απευθύνει από το 1998 το συγκεκριμένο αίτημα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης χωρίς να έχει λάβει καμία συγκεκριμένη απάντηση. Δεκατρία χρόνια μετά οι ναζιστές έχουν αποθρασυνθεί τόσο πολύ ώστε ο αρχηγός της «Χρυσής Αυγής» να χαιρετάει ναζιστικά μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Είναι απαράδεκτη η συνεχιζόμενη κρατική ανοχή απέναντι στις ναζιστικές συμμορίες.

2. Πρέπει να κατοχυρώνεται ρητά στο νέο νόμο η απαγόρευση της ρατσιστικής και νεοναζιστικής προπαγάνδας σε συμμόρφωση με την απόφαση – πλαίσιο του 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως και τη διεθνή αντιρατσιστική σύμβαση που παρακάμπτονται με το νομοσχέδιο. Στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου προβλέπεται η απαγόρευση της πρόκλησης ή διέγερσης σε βιαιοπραγίες ή «εχθροπάθεια» με ρατσιστικό χαρακτήρα αντί για την πολύ πιο σαφή ρύθμιση για απαγόρευση της δημόσιας υποκίνησης σε ρατσιστική βία ή ρατσιστικό μίσος που αναφέρεται στην απόφαση-πλαίσιο. Ακόμα πιο ξεκάθαρη είναι η ρύθμιση της πρώτης παραγράφου του άρθρου 4 της διεθνούς αντιρατσιστικής σύμβασης που αναφέρει ότι τα κράτη μέλη αναλαμβάνουν μεταξύ άλλων την υποχρέωση: «Να δηλώσουν κολάσιμη κατά νόμο παράβαση, κάθε διάδοση ιδεών που βασίζεται στη φυλετική ανωτερότητα και μίσος, την παρότρυνση για φυλετική διάκριση, όπως και τις πράξεις βίας ή παρότρυνση σε διάπραξη τέτοιων πράξεων εναντίον οποιασδήποτε φυλής, ή ομάδας προσώπων άλλου χρώματος ή εθνολογικής προελεύσεως και επίσης τη χορήγηση κάθε βοήθειας για φυλετικής δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδοτήσεως τους».

3. Πρέπει να προστατευθούν αποτελεσματικά τα θύματα της ρατσιστικής βίας και προπαγάνδας με τη ρητή νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματος τους σε παράσταση πολιτικής αγωγής. Το δικαίωμα για παράσταση πολιτικής αγωγής πρέπει να αναγνωριστεί και για τις αντιρατσιστικές οργανώσεις.

Υπάρχει ήδη το προηγούμενο της αποβολής της πολιτικής αγωγής των θυμάτων της ρατσιστικής προπαγάνδας και βίας που διατάχθηκε από τις διάφορες δικαστικές συνθέσεις στη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης Κ. Πλεύρη στο όνομα της «δημόσιας τάξης». Είναι ντροπή ο νέος νόμος να αποδέχεται αυτή τη νομολογία. Πρέπει να τροποποιηθεί ανάλογα το άρθρο 8 του νομοσχεδίου που κατοχυρώνει ρητά το δικαίωμα παράστασης πολιτικής αγωγής μόνο για τα νομικά πρόσωπα που έχουν συμβουλευτικό ρόλο στον ΟΗΕ.

http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?c=1867