Moshe Kantor: η κατάσταση των Εβραίων στην Ευρώπη είναι “η χειρότερη από το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου” / Moshe Kantor : la situation des Juifs en Europe ‘la pire depuis la fin de la 2ème Guerre mondiale’

Moshe Kantor: η κατάσταση των Εβραίων στην Ευρώπη είναι “η χειρότερη από το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου”

[η μετάφραση δική μας]

01/07/2010

Βρυξέλλες (EJP) — Ο πρόεδρος του Εβραϊκού Συμβουλίου της Ευρώπης (European Jewish Congress), Moshe Kantor, εκτιμά ότι η κατάσταση του ευρωπαϊκού Εβραϊσμού «είναι η χειρότερη δυνατή από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου».

«Οι Εβραίοι φοβούνται να περπατήσουν στους δρόμους της Ευρώπης φορώντας διακριτικά της θρησκείας τους. Οι συναγωγές, τα εβραϊκά σχολεία και τα νηπιαγωγεία πρέπει να προστατευτούν με συρματοπλέγματα και θύρες ασφαλείας. Άνδρες, γυναίκες και εβραιόπουλα δέχονται επιθέσεις κατά τη διάρκεια της μέρας», τόνισε σε μήνυμα που απηύθυνε σ’ Ευρωπαίους βουλευτές των τριών χωρών της Μπενελούξ, οι οποίοι παρίσταντο την Τρίτη σ’ ένα γεύμα στις Βρυξέλλες την προηγουμένη της ανάληψης της βελγικής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αντιπρόσωποι των εβραϊκών κοινοτήτων του Βελγίου, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου ήταν επίσης παρόντες.

Ο Kantor πρόσθεσε: «το πιο τρομακτικό είναι ότι οι Εβραίοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν ορισμένες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως το Μάλμε (στη Σουηδία), λόγω της εχθρικής και βίαιας ατμόσφαιρας».

«Εύχομαι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να βγουν και να πουν χωρίς περιστροφές ότι δεν υπάρχει η οποιαδήποτε δικαιολογία ή κατανόηση για τις επιθέσεις ενάντια στους Εβραίους ή τους εβραϊκούς οργανισμούς στην Ευρώπη», τόνισε επίσης.

Απέρριψε την «λανθασμένη ερμηνεία», σύμφωνα με την οποία αυτές οι επιθέσεις είναι μια φυσιολογική αντίδραση στα γεγονότα της Μέσης Ανατολής.

«Αυτή η επιχειρηματολογία όχι μόνο δεν είναι θεμιτή, είναι και ανήθικη. Υπάρχουν δεκάδες συγκρούσεις που μαίνονται σε όλο τον πλανήτη και στις οποίες εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών χάνουν τις ζωές τους. Άκουσε μήπως κανείς να γίνεται λόγος για έστω κι ένα περιστατικό βίας στην Ευρώπη που να ερμηνεύεται ως παρεπόμενο μιας ξένης διαμάχης;» είπε ο κ. Kantor.

Εκτιμά ότι η Ευρώπη οφείλει να ενισχύσει τη νομοθεσία της προκειμένου να καταπολεμήσει όλες τις μορφές βίας και προτροπής στη βία.

Υπογράμμισε επίσης ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αρχηγοί μπορούν να παίξουν «ένα ακόμα σημαντικότερο ρόλο», εξασκώντας πιέσεις στην Χαμάς ώστε να κάνει μια ανθρωπιστική κίνηση και ν’ απελευθερώσει τον Gilad Shalit.

Moshe Kantor : la situation des Juifs en Europe ‘la pire depuis la fin de la 2ème Guerre mondiale’

BRUXELLES (EJP)—Le Président du Congrès juif européen, Moshe Kantor, estime que la situation du judaïsme européen “est la pire qui soit depuis la fin de la Seconde Guerre mondiale”.

“Les Juifs ont peur de marcher dans les rues en Europe en portant des signes juifs. Les synagogues, les écoles juives et les jardins d’enfants doivent être entourés de barbelés et de barrières de sécurité. Des hommes, des femmes et des enfants juifs sont attaqués en plein jour”, a-t-il dit dans un message adressé à des parlementaires européens des trois pays de Benelux qui assistaient mardi à un déjeuner à Bruxelles à la veille de la présidence belge de l’Union européenne.

Des représentants des communautés juives de Belgique, des Pays-Bas et du Luxembourg étaient également présents.

Lire la suite de l’article.

Ο Άμος Οζ για τη φύση της Χαμάς και για τα όρια της καταφυγής στη βία / Amos Oz sur la nature du Hamas et les limites du recours à la force armée

Η γαλλική εφημερίδα Le Monde δημοσίευσε πριν λίγες μέρες ένα ενδιαφέρον κείμενο του μεγάλου ισραηλινού συγγραφέα και ακτιβιστή Άμος Οζ, στο οποίο διατυπώνει την άποψη ότι μετά τον πόλεμο των Έξι Ημερών το Ισραήλ άρχισε να χάνει προοδευτικά τον έλεγχο της χρήσης των βίαιων μέσων για την υπεράσπιση της ακεραιότητάς του.

Παραθέτουμε σε ελληνική μετάφραση τη συνέχεια του άρθρου του:

«[…] Ο αποκλεισμός που το Ισραήλ επέβαλε στη λωρίδα της Γάζας είναι, μεταξύ άλλων, ο δηλητηριασμένος καρπός αυτής της θεωρίας. Προκύπτει από την εσφαλμένη υπόθεση ότι η Χαμάς δύναται να ηττηθεί διά της βίας, ή γενικότερα ότι το παλαιστινιακό πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί διά της δύναμης και όχι δια της διπλωματικής οδού. Η Χαμάς όμως δεν είναι απλώς και μόνο μια τρομοκρατική οργάνωση. Η Χαμάς είναι μια αφαίρεση. Μια φανατική θέαση των πραγμάτων που γέννησε η απελπισία και η απογοήτευση μεγάλου αριθμού Παλαιστινίων. Είναι συνεπώς αδύνατο να καταπολεμηθεί μια ιδέα διά της βίας – με αποκλεισμούς, βομβαρδισμούς, άρματα εισβολής, ή ακόμα κομάντο του ναυτικού. Το να αντιπαρατεθείς σε μια ιδέα, σημαίνει ότι πρέπει να προτείνεις μια άλλη σαφώς πιο ελκυστική και πιο εφαρμόσιμη.

Το μόνο μέσον που διαθέτει το Ισραήλ για να καταπολεμήσει ριζικά τη Χαμάς είναι η τάχιστη επίτευξη μιας συμφωνίας με τους Παλαιστινίους, με στόχο τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα εντός των ορίων του 1967, έχοντας την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα. Το Ισραήλ πρέπει να υπογράψει αυτή την ειρήνη με τον Αμπού Μάζεν [Μαχμούντ Αμπάς] και τους συνεργάτες του, ώστε να μετατρέψει την ισραηλοπαλαιστινιακή διαμάχη σε μια διαμάχη μεταξύ Ισραήλ και Γάζας. Η οποία, τελικά, θα διευθετηθεί μέσω διαπραγματεύσεων με τη Χαμάς, ή, ακόμα καλύτερα, ενσωματώνοντας τη Φατάχ και τη Χαμάς.

Με το να αναχαιτίσουμε εκατό πλοία επιπλέον στ’ανοιχτά της Γάζας, με το να στείλουμε εκατό φορές ακόμα τις δυνάμεις μας να περικυκλώσουν τη Γάζα, με το ν’αναπτύξουμε τις στρατιωτικές, αστυνομικές και μυστικές μας δυνάμεις δεν θα λύσουμε το πρόβλημα επ’ουδενί. Διότι δεν είμαστε μόνοι μας πάνω σε αυτή τη γη, ούτε οι Παλαιστίνιοι είναι περισσότερο μόνοι. Δεν είμαστε μόνοι στην Ιερουσαλήμ, ούτε οι Παλαιστίνιοι.

Και για όσο καιρό Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι δε θ’αναγνωρίζουν τις συνέπειες που προκύπτουν από αυτό το απλό γεγονός, θα ζούμε όλοι μας σε κατάσταση μόνιμης πολιορκίας – στη Γάζα θα επιβάλλεται ο ισραηλινός αποκλεισμός, και στο Ισραήλ ο αραβικός και διεθνής αποκλεισμός.

Η χρήση δύναμης είναι ζωτική για τη χώρα μας, δεν υποτιμώ τη σημασία της. Χωρίς αυτή, δε θα είχαμε επιζήσει ούτε εικοσιτέσσερις ώρες. Ουδείς δεν πρέπει να παραγνωρίζει την ισχύ της. Την ίδια στιγμή, όμως, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η μόνη έννομη χρήση της ένοπλης δύναμης είναι η πρόληψη, η οποία συντείνει στο να αποτραπεί η καταστροφή ή η κατοχή του Ισραήλ, στο να προστατευθούν οι ζωές μας και η ελευθερία μας.

Η προτίμηση της ένοπλης δράσης για άλλους σκοπούς – για επίλυση των προβλημάτων διά της βίας ή για καταδίκη κάποιων ιδεών, για παράδειγμα – θα μας οδηγήσει ενδεχομένως σε περαιτέρω καταστροφές, όπως αυτή που συνέβη στα διεθνή ύδατα, στ’ ανοιχτά της θάλασσας, έναντι των ακτών της Γάζας.

* * *

Nous citons l’extrait d’un article d’ Amos Oz sur “Les limites du recours à la force armée”, que l’écrivain israélien a fait paraître récemment en réaction à l’arraisonnement de la “flottille de la liberté” par l’armée israélienne. La traduction française de cet article a paru dans “Le Monde”:

[…] Intercepter encore cent bateaux au large de Gaza, envoyer cent fois encore nos troupes encercler Gaza, déployer encore et encore des forces militaires, policières et secrètes ne résoudra pas le problème. Car nous ne sommes pas seuls sur cette terre, où les Palestiniens ne le sont pas davantage. Nous ne sommes pas seuls à Jérusalem, et les Palestiniens non plus.

Et tant qu’Israéliens et Palestiniens ne reconnaîtront pas les conséquences découlant de ce simple fait, nous vivrons tous en état de siège permanent – Gaza sera soumis au blocus israélien, et Israël au blocus arabe et international.

L’usage de la force est vital pour notre pays, je n’en sous-estime pas l’importance. Sans elle, nous ne survivrions pas même vingt-quatre heures. Nul ne doit méconnaître son pouvoir. Mais nous ne pouvons oublier non plus que le seul usage légitime de la force est celui de la prévention et ne tend qu’à empêcher la destruction ou l’occupation d’Israël, protéger nos vies et notre liberté.

Privilégier la force à d’autres fins – résoudre les problèmes par la violence ou condamner des idées, par exemple – nous mènerait à d’autres catastrophes, à l’instar de celle survenue dans les eaux internationales, en haute mer, en vue des côtes de Gaza.

(Traduit de l’hébreu par Sylvie Cohen.)