Βαθιά και αξιοπρεπής υπόκλιση Λαφαζάνη στον επικεφαλής της Gazprom.
Ενώ στελέχη της κυβέρνησης παρευρέθηκαν στον εορτασμό των 67 χρόνων από την ίδρυση του Ισραήλ και των 25 χρόνων πλήρων διπλωματικών σχέσεων με την Ελλάδα, τονίζοντας μάλιστα την αναγκαιότητα της περαιτέρω σύσφιξης των σχέσεων των δύο χωρών, έτερος υπουργός απειλεί σε άρθρο του τα «αδίστακτα κατεστημένα κέντρα σε Βερολίνο, Βρυξέλλες και ΔΝΤ» όχι μόνο με GREXIT αλλά και με γενικότερη στροφή σε χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα τη Ρωσία. Με αυτόν τον τρόπο,
η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να είναι αμερικανοατλαντικό οικόπεδο, γερμανικό φέουδο ή δορυφόρος του αμερικανο-ισραηλινού Μεσανατολικού άξονα και δεν θα είναι χώρα που θα προσφέρεται για πώληση, ιδιωτικοποιώντας τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας της, τις στρατηγικές επιχειρήσεις της, τις στρατηγικές υποδομές και τα στρατηγικά της δίκτυα. (Παναγιώτης Λαφαζάνης, Να απομονώσουμε την «Πέμπτη Φάλαγγα», περιοδικό CRASH, 29.04.2015)
Να δούμε ποιος θα μας προφυλάξει από τέτοιες ολοκληρωτικού και τριτοκοσμικού τύπου μεθοδεύσεις.
Against antisemitism - Ενάντια στον αντισημιτισμό 
Ποτέ η Ελλάδα δεν βοηθήθηκε από τη Ρωσία. Π Ο Τ Ε !!!!!!!!!! Ούτε μία φορά από κτίσεως κόσμου. Ας βγει κάποιος και να αναφέρει έστω ένα παράδειγμα.
Ο κ.Λαφαζάνης έχει τη σωστή γωνία εν σχέσει με το έδαφος αλλά τη λάθος γωνία σε σχέση με το Ρώσο &
Η Ελλάδα μόνο εάν συμμαχήσει στρατηγικά (και εν γένει και εν είδει) με το Ισραήλ θα ανακάμψει. Θα αποκτήσει τεχνογνωσία και κύρος στην περιοχή ανεπανάληπτα. Αλλά ποιός θα τολμήσει ανοιχτά τέτοια πρόκληση; Ο κλήρος καραδοκεί για να μας πει για χιλιοστή φορά πως οι εβραίοι μας επιβουλεύονται και μας ψεκάζουν (!). Υπάρχουν βέβαια επαφές και συνεργασίες αλλά είναι στο παρασκήνιο. Πολύ θάθελα να μεγιστοποιηθούν με μια χώρα πρότυπο και άξια θαυμασμού…
Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ έχουν εντατικοποιηθεί τα τελευταία χρόνια και η συνεργασία σε διάφορους τομείς είναι γεγονός. Επίσης, δεν είναι κακό να έχεις καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Το πρόβλημα ξεκινάει, πιστεύω, όταν επιδεικνύεται δουλικότητα απέναντι σε συγκεκριμένες πρακτικές -τη στιγμή που η Ευρώπη σύσσωμη αποδοκιμάζει τον Πούτιν- και όταν χρησιμοποιούνται τέτοιες συμμαχίες για να αντιστραφεί η πραγματικότητα και να έρθει η χώρα σε σύγκρουση με τις “ευρωπαϊκές ελίτ” που “καταδυναστεύουν” τη χώρα, αντί να γίνει διάλογος με επιχειρήματα. Η Λεπέν στη Γαλλία τέτοιες μεθόδους μετέρχεται και δεν είναι τυχαίο που και αυτή λατρεύει τον Πούτιν.
Δείτε κι αυτό, έχει ενδιαφέρον: https://roides.wordpress.com/2015/04/30/30apr15b/
Ακριβώς σε αυτή τη δουλικότητα αναφέρομαι θέτοντας το θέμα της ”γωνίας” του κ.Λαφαζάνη.Σε όλα όσα γράφετε συμφωνώ απολύτως. Η άγνοια της ιστορίας στη χώρα μας είναι εθνικό χαρακτηριστικό καθόσον επίσης και η ανικανότητα εντοπισμού και δημιουργίας επωφελών συμμαχιών. Η αιτία; Φρονώ πως ο επαρχιωτισμός, η ενασχόλησις με τα επουσιώδη δηλονότι.
“Είδα στην τηλεόραση την συναυλία της Φιλαρμονικής του Βερολίνου από το Μέγαρο Μουσικής με σολίστ τον Λεωνίδα Καβάκο. Είδα μια Ελλάδα που μας κάνει υπερήφανους, μια ευρωπαϊκή χώρα στην πρώτη γραμμή, εξωστρεφή, σύγχρονη, ανοικτή στα μηνύματα των καιρών, ανταγωνιστική, που δεν απαρνιέται τις ρίζες της. Ο Καβάκος μας έδειξε την σύγχρονη Αθήνα μέσα από το ρεμπέτικο, αυτήν την σπαρακτική μουσική που τον οδήγησε στον Σιμπέλιους και στον Μπαχ. Και μετά διάβασα τα κείμενα του Λαφαζάνη. Μια Ελλάδα φοβική, δουλοπρεπής, σαν την υπόκλισή του στον Μίλλερ της Γκάζπρομ, μια χώρα τριτοκοσμική, μεταξύ του αραβικού κόσμου και της Αφρικής. ‘Ελεος. To δίλημμα δεν είναι οικονομικό. Είναι βαθύτατα πολιτισμικό. Ας το συνειδητοποιήσουμε.” (Νίκος Μπακουνάκης: Καβάκος Vs Λαφαζάνης: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=699925)