Η μακριά, αιματηρή οδός που οδήγησε στη σφαγή του Charlie Hebdo

“Είναι ώρα να συλλογιστούμε τη σημασία του γεγονότος ότι η κεντρική συναγωγή του Παρισιού έκλεισε το Σάββατο για πρώτη φορά μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο.”

Για χρόνια, η Ευρώπη απέτυχε να λάβει υπόψιν της με ειλικρίνεια το ριζοσπαστικό Ισλάμ και τον αντισημιτισμό

των Emanuele Ottolenghi και Benjamin Weinthal

Τα συνθήματα στους τοίχους γράφτηκαν με αφορμή την αποτρόπαια σφαγή στη γαλλική σατιρική εβδομαδιαία εφημερίδα «Charlie Hebdo» και την μετέπειτα θανατηφόρα ομηρία που έλαβε χώρα στο εβραϊκό σούπερ μάρκετ στο Παρίσι. Η τραγωδία που εκτυλίσσεται αυτή τη στιγμή είναι αποκαρδιωτική για όποιον εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Ευρώπη είναι μια ανοιχτή κοινωνία που προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα του καθενός. Οι ρίζες της είναι βαθιές και δεν θα έπρεπε να σοκάρουν κανέναν. Στο κάτω κάτω, το σκηνικό είχε ήδη θεσπιστεί από τον εφησυχασμό και την άρνηση της Ευρώπης να αντιδράσει στον ισλαμικό ριζοσπαστισμό και στον αντισημιτισμό.

Στην Ευρώπη, πάνω από τον αντισημιτισμό που συνοδεύει την άνοδο του ριζοσπαστικού Ισλάμ κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, βασιλεύει η κουλτούρα της ατιμωρησίας – μια κουλτούρα που τροφοδοτείται από προκατάληψη και χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Οι Ευρωπαίοι που συγκλονίστηκαν από τις εν λόγω επιθέσεις θα πρέπει να επανεξετάσουν τα στατιστικά στοιχεία του οργανωμένου αντισημιτισμού από την αρχή της δεύτερης παλαιστινιακής Ιντιφάντα, τον Σεπτέμβριο του 2000, όταν έγιναν βομβιστικές επιθέσεις σε συναγωγές σε όλη την ήπειρο και η λεκτική βία, οι βίαιες επιθέσεις και η δημόσια υποκίνηση εναντίον των Εβραίων έγιναν κοινός τόπος.

Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να θυμηθούν ότι ένα σκίτσο που απεικόνιζε τον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ, Αριέλ Σαρόν, να τρώει ένα παιδί και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «The Independent» την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, κέρδισε το βραβείο για την καλύτερη πολιτική γελοιογραφία στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2003. Από τότε, οι Ισραηλινοί ηγέτες έχουν ποικιλοτρόπως απεικονιστεί με ναζιστικές στολές ή ως Ρωμαίοι εκατόνταρχοι που σταυρώνουν τον Γιασέρ Αραφάτ, σε ένα αναμάσημα της κατηγορίας των Εβραίων ως δολοφόνων του Χριστού.

Θα πρέπει να θυμηθούν ότι η γαλλική κυβέρνηση χρειάστηκε περισσότερα από τρία έτη για να αναθέσει στο Υπουργείο Εσωτερικών την υποβολή έκθεσης για τον αντισημιτισμό στη Γαλλία. Η έκθεση δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 2004 και πολλοί διανοούμενοι και ισλαμιστές σχολιαστές την κατέκριναν και την απέρριψαν ως δήθεν φιλικά προσκείμενη στο Ισραήλ.

Θα πρέπει να θυμηθούν ότι τον Ιανουάριο του 2006 ο Ilan Halimi, ένας 23χρονος Γαλλοεβραίος, απήχθη, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από ισλαμιστές ριζοσπάστες στο Παρίσι. Θα πρέπει να φρεσκάρουμε τη μνήμη τους σχετικά με τις σημαίες της Χαμάς και τη Χεζμπολάχ που ανέμιζαν σε αντιισραηλινές διαδηλώσεις στις Βρυξέλλες τον Ιανουάριο του 2009, όταν μετριοπαθείς πολιτικοί έκαναν πορεία μαζί με ισλαμιστές ριζοσπάστες συγκρίνοντας τη Γάζα με το Άουσβιτς.

Μια πρόσφατη απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου έβγαλε τη Χαμάς από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων, τη στιγμή που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν μπορούν να συμφωνήσουν στο να συμπεριληφθεί στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων η πολιτική πτέρυγα της Χεζμπολάχ, παρά το γεγονός ότι τον Ιούλιο του 2012 επιτέθηκε σε έδαφος της ΕΕ, στη Βουλγαρία, σκοτώνοντας πέντε Ισραηλινούς και έναν Βούλγαρο.

Θα πρέπει να θυμηθούν ότι το ίδιο έτος, ριζοσπάστες ισλαμιστές δολοφόνησαν Εβραίους μαθητές στην Τουλούζη.

Ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρειάστηκε πέντε χρόνια για να σχηματίσει έναν λειτουργικό ορισμό του αντισημιτισμού, εξαιτίας της επίμονης αντίθεσης των κύκλων που συνδέουν τον αντισημιτισμό με τον αντισιωνισμό. Βρισκόμενη κάτω από διαρκή επίθεση, τελικά η Ε.Ε. απέσυρε τον λειτουργικό της ορισμό το 2013.

Είναι ώρα να αφήσουμε τα αισθήματά μας στην άκρη και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι σημαίνει το γεγονός ότι τον Ιανουάριο του 2015 οι αστυνομικές αρχές διέταξαν τα εβραϊκά καταστήματα να κλείσουν νωρίς. Είναι ώρα να συλλογιστούμε τη σημασία του γεγονότος ότι η κεντρική συναγωγή του Παρισιού έκλεισε το Σάββατο για πρώτη φορά μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτές οι τραγωδίες ήταν μόνο η τελευταία πράξη ενός τρομερού δράματος. Η φιλελεύθερη κουλτούρα της Ευρώπης έχει προσπαθήσει για πολύ καιρό να υποβαθμίσει τον αντισημιτισμό αντιμετωπίζοντάς τον ως ένα νόμιμο παράπονο που μόνο σπανίως φεύγει εκτός ορίων και να δικαιολογήσει το ριζοσπαστικό Ισλάμ με βάση κοινωνικοοικονομικά ζητήματα και την μετααποικιακή ενοχή. Αυτοί οι αρθρογράφοι, διανοούμενοι, ακαδημαϊκοί και οι ηγέτες που άλλαξαν το θέμα και μίλησαν για ισλαμοφοβία με υποτιθέμενο σκοπό να κατευνάσουν τους μισαλλόδοξους, τώρα θερίζουν την λαίλαπα της ηθικής και πολιτικής δειλίας τους.

Η Ευρώπη έχει ανεχτεί τον αντισημιτισμό στις τάξεις της για πολύ καιρό. Είναι καιρός πια οι Ευρωπαίοι να αρχίσουν να δείχνουν μηδενική ανοχή στη μη ανοχή.

Πηγή: NY DAILY NEWS, 9/01/2015

Μετάφραση από τα αγγλικά: Κ. Α.