Από τις ιστοσελίδες ενημέρωσης μαθαίνουμε ότι όλα σχεδόν τα κοινοβουλευτικά κόμματα καταδίκασαν τη δεύτερη, μέσα σ’ένα χρόνο, βεβήλωση του Μνημείου του Ολοκαυτώματος στην Αθήνα. Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών διαβεβαίωσε, μάλιστα, τους πολίτες και την Ισραηλιτική Κοινότητα ότι οι «ελληνικές Αρχές θα πράξουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να εντοπίσουν και να συλλάβουν» τους δράστες. Τον περασμένο Ιούνιο είχε προβεί σε μια ανάλογη δήλωση με αφορμή την πρώτη βεβήλωση του μνημείου. Έκτοτε, δεν ακούσαμε ούτε για έρευνες ούτε για προσαγωγές υπόπτων. Το ιστορικό των βεβηλώσεων εβραϊκών νεκροταφείων και μνημείων στην Ελλάδα δεν αφήνει, άλλωστε, και πολλά περιθώρια για αισιοδοξία, διότι η Ελληνική Πολιτεία δεν έχει δείξει έως τώρα την απαραίτητη βούληση για διεξαγωγή σοβαρής έρευνας που θα οδηγήσει στη σύλληψη και τιμωρία αυτών που εδώ και χρόνια προσβάλλουν τη μνήμη των νεκρών συμπολιτών μας.
Ας μη ξεχνάμε ότι οι αλλεπάλληλες βεβηλώσεις του εβραϊκού νεκροταφείου των Ιωαννίνων (2009), που είχαν συγκλονίσει την τοπική κοινωνία, έμειναν ατιμώρητες. Το ίδιο ισχύει και για τις βεβηλώσεις του εβραϊκού νεκροταφείου της Θεσσαλονίκης αλλά και των Μνημείων του Ολοκαυτώματος σε Θεσσαλονίκη και Ρόδο. Το 2010 οι βάνδαλοι κατάφεραν, μάλιστα, να καταστρέψουν το Άστρο του Δαβίδ και να προκαλέσουν ρωγμές στη μία πλευρά του γρανιτένιου μνημείου που βρίσκεται στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, ενώ το 2012 και οι έξι πλευρές του ίδιου μνημείου καλύφθηκαν με μπογιά και με τα αρχικά «ΑΜΕ» που παραπέμπουν στους Ανένταχτους Μαιάνδριους Εθνικιστές. Πρόκειται πιθανότατα για την ίδια οργάνωση που ασέλγησε και στο μνημείο της Αθήνας πριν από λίγες μέρες. Ενώ, λοιπόν, ενδείξεις υπάρχουν, προκαλεί εντύπωση η αναλγησία των εκάστοτε κυβερνήσεων απέναντι στη συγκεκριμένη μορφή αντισημιτικής βίας.
Εννοείται ότι δε μπορούμε να περιμένουμε τα πάντα από την κυβέρνηση. Η αντιπολίτευση οφείλει να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις π.χ. για την καλύτερη φύλαξη των εβραϊκών μνημείων – ηθικολογίες ρουτίνας του τύπου «πρέπει να υψώσουμε ένα τείχος απέναντι στην αναβίωση του αντισημιτισμού και του φασισμού που αποτελούν κίνδυνο για όλη την Ευρώπη» (Σύριζα) είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Εξαίρεση αποτελούν οι τρεις, έως τώρα, ερωτήσεις στη Βουλή της Μαρίας Γιαννακάκη (Δημ.Αρ.) αναφορικά με τις βεβηλώσεις εβραϊκών μνημείων στην Ελλάδα, οι οποίες πιέζουν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Η δε Αριστερά οφείλει να αναλογιστεί τις δικές της ευθύνες για την πρόσφατη αναβίωση του αντισημιτισμού, μιας και ο άκρατος αντισιωνισμός της δαιμονοποιεί τους Εβραίους απανταχού γης, διευκολύνοντας έτσι το έργο ακροδεξιών και φανατικών ισλαμιστών, ενώ έχει συχνά βίαιες απολήξεις: Στο όνομα της αλληλεγγύης με τους Παλαιστινίους, η εβραϊκή Κοινότητα του Βόλου στοχοποιήθηκε το 2009 από αριστερούς «ακτιβιστές» και την ίδια χρονιά «ειρηνόφιλοι» βεβήλωσαν το Μνημείο του Ολοκαυτώματος της Δράμας με συνθήματα υπέρ της Παλαιστίνης.
Από τα Μέσα Ενημέρωσης περιμένουμε περισσότερα ρεπορτάζ ευαισθητοποίησης για το πρόβλημα των βεβηλώσεων και λιγότερη λογοδιάρροια για το «έπος» της Αμφίπολης. Η ευρύτερη κοινωνία οφείλει, τέλος, να καταλάβει ότι κάποια σχόλια αποτροπιασμού στο facebook δε θα λύσουν το πρόβλημα. Ας παραδειγματιστούμε, εντέλει, από τους λίγους εκείνους Γιαννιώτες που το 2009 έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους Έλληνες Εβραίους έξω από το εβραϊκό νεκροταφείο των Ιωαννίνων.
Δεκέμβρης του 2009: Γιαννιώτες διαδηλώνουν ενάντια στον αντισημιτισμό
(via agon.gr)
Against antisemitism - Ενάντια στον αντισημιτισμό 