Τι συνέβη την 3η Σεπτέμβρη του 2014 στο Ίδρυμα Κακογιάννης?

το πανό της αντισυγκέντρωσης. “ούτε δεξιό, ούτε αριστερό ενάντια σε κάθε αντισημιτισμό”

[Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο grassrootreuter.wordpress.com]

Μάθαμε προχτές από το διαδίκτυο ότι τρεις-τέσσερις κλασικές αντισημιτικές οργανώσεις ετοιμάζουν συγκέντρωση στο Ίδρυμα Κακογιάννης ενάντια σε θεατρικές εκδηλώσεις του πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, αποπειρώμενες να εφαρμόσουν την προσφιλή και στους ναζί πρακτική του μποϊκοτάζ. Κάποιοι/ες αντιφασίστες/τριες με ελληνοχριστιανική καταγωγή μεν [1], αλλά με βαθύ μίσος για το ρατσισμό και τον αντισημιτισμό της χώρας μας που έχει χτιστεί μέσα από μαζικές εθνοκαθάρσεις εβραίων, μουσουλμάνων, εθνικά μακεδόνων κλπ κι έχει συνεισφέρει τα μέγιστα στην ίδια τη shoah, αποφασίσαμε να απαντήσουμε με αντιφασιστική συγκέντρωση στο ίδιο σημείο και να σταθούμε δίπλα στο το εβραϊκό πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ όπως και σε κάθε εβραίο/α που στοχοποιείται. Οι ελάχιστοι και οι ελάχιστες, λοιπόν, που βρεθήκαμε χτες στο Ίδρυμα Κακογιάννης (πάνω από πέντε άτομα μας μετρήσαμε, σε αντίθεση με τους αριστερούς απολογισμούς – τι διάολο; αφαίρεσαν τις γυναίκες;) που καταφέραμε να χαλάσουμε την αριστερο-πατριωτική σούπα, πήγαμε και σταθήκαμε απέναντι από την αντισημιτο-σύναξη. Είχαμε το πανώ μας, τα τρικάκια μας και ένα κείμενο που μοιράζαμε σε διερχόμενους. Είχαμε, μάλιστα, το θράσσος να φωνάζουμε και τα συνθήματα μας (και μάλιστα δυνατότερα από τους 50-60 συγκεντρωμένους αντισημίτες – και όχι 100 όπως γράφουν στους δικούς τους απολογισμούς). Η παρουσία μας εκεί ενόχλησε τόσο, βέβαια, τους συγκεντρωμένους απέναντι μας επειδή εκτέθηκε ο βαθιά ρατσιστικός τους ρόλος όσο και την αστυνομία, η οποία διαμέσου του διοικητή που ήταν επικεφαλής, μας επισκέφτηκε αμέσως και μας προέτρεψε να αποχωρήσουμε.

Αφού του δηλώσαμε ότι δεν αποχωρούμε, δε, εντείναμε τα συνθήματα μας τα οποία μολονότι αποτελούσαμε το 1/10 της συγκέντρωσης των αντισημιτών, κάλυπταν τις δικές τους φωνές, με αποτέλεσμα οι αποσβολωμένοι αντισημίτες να καταφύγουν στη γνώριμη αριστερή πρακτική της ντουντούκας. Με την ντουντούκα ανοιχτή είχαμε κι εμείς, βέβαια, την ευκαιρία για άλλη μια φορά να ακούσουμε τους αηδιαστικούς και γεμάτους μίσος λόγους των απέναντι συγκεντρωμένων, όπου τουλάχιστον δύο φορές έκαναν δημόσιες προτροπές για την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ – και συνεπώς την επανάληψη του Ολοκαυτώματος. Μετά τις αντισημιτικές κατάρες, συνέχισαν με πατριωτικές κορώνες: «Ε, όχι και τη Λυσιστράτη!», κραύγαζαν. Ε, όχι να ανεβάσουν οι εβραιοι και τη Λυσιστράτη! Η εκφορά της πατριωτικής αγανάκτησης εκπορευόταν τώρα από τη βεβήλωση της εθνικής κληρονομιάς των ελλήνων, που όπως όλοι γνωρίζουμε είναι αντι-πολεμικός και αντιστασιακός λαός (ακόμα και η ένοπλη απάντηση του τουρκικού στρατού στην ελληνική στρατιωτική προέλαση σε τουρκικά εδάφη το 1922 μόλις προχτές εξάλλου στη Βουλή εντάχθηκε και στα ελληνικά νομικά τους κείμενα ως ‘γενοκτονία των ελλήνων’).

Στην εξέλιξη των γεγονότων, γνωστός αντισημίτης της αντίπερα όχθης πλησίασε στη δική μας μεριά και απείλησε ένα άτομο της δικής μας συγκέντρωσης με αποτέλεσμα να απαντηθεί η πρόκληση και να εξαγριωθεί ο αριστερός όχλος, με 8-10 άτομα από αυτούς να κινούνται απειλητικά εναντίον μας. Εκείνη τη στιγμή χτυπήθηκε ελαφρά ένας από εμάς και δύο διμοιρίες επενέβησαν, με τη μία, των ΥΜΕΤ να παραινεί τους αριστερούς επιτιθέμενους αντισημίτες να οπισθοχωρήσουν και την άλλη, των ΜΑΤ, να έρχεται σε εμάς. Την ίδια στιγμή οι αριστεροί φίλοι της αστυνομίας, προέτρεπαν τα ΜΑΤ να μας συλλάβουν, φωνάζοντας περί «πούστηδων», «πρακτόρων» κτλ. Ο διοικητής μας προσέγγισε ξανά λέγοντας: «ρε παιδιά, αυτά που γίνονται στη Γάζα θα μας τα φέρετε εδώ τώρα;» και έδωσε εντολή στη διμοιρία των ΜΑΤ να μας απομακρύνει. Ταυτόχρονα, προς εμάς εφτάσε και η δεύτερη διμοιρία. Ωστόσο, όταν μας μετέφεραν τριάντα μέτρα παρακάτω, ώστε να μην είμαστε σε θέση απέναντι από την αντισημιτοσύναξη, έφτασε περιπολικό κλείνοντας τη θέα του πανώ μας από την οδό Πειραιώς και προσάγοντας ένα άτομο από την πλευρά μας. Αυτό είναι ένα ακόμη σημείο το οποίο αποσιώπησαν έντεχνα οι τελειωμένοι αριστεροί, διαδίδοντας μάλιστα στους δημοσιογράφους ότι η προσαγωγή έγινε από τη δικιά τους πλευρά! Με αυτό τον τρόπο, λοιπόν, ουσιαστικά η αστυνομία τερμάτισε τη δική μας συγκέντρωση, επιλέγοντας ξεκάθαρα πλευρά (αυτό το λέμε γιατί σε αριστερές ανταποκρίσεις για τα γεγονότα διαβάσαμε μάλιστα ότι «μας φυγάδευσαν» κιόλας οι μπάτσοι, αλλά εμείς η αλήθεια είναι δεν έχουμε ξαναδεί να φυγαδεύεται κάποιος με χειροπέδες τις οποίες μάλιστα του επέβαλλαν να τις φοράει μέχρι τη γαδα οπου προσήχθη και με τον αρχιμπάτσο να σκίζει το πανώ αυτών που υποτίθεται… φυγαδεύει…). Αποχωρώντας προς τη ΓΑΔΑ, ένα μηχανάκι μας προσπέρασε με τον έντιμο, μάλλον ευαίσθητο κι αυτόν για τα γεγονότα της Γάζας, οδηγό του να κάνει τη χαρακτηριστική χειρονομία με το δάχτυλο μπροστά από το λαιμό του και φωνάζοντας μας: «θα σας σφάξουμε όλους!».

Τέλος, παρόλο που και το «πράκτορες» και το «πούστηδες» δεν τα θεωρούμε βρισιές, αλλά κοπλιμέντα, ειδικά όταν το πρώτο μας απευθύνεται από εθνίκια και αντισημίτες, το δεύτερο από βαρβάτους άντρακλες της ελληνικής αριστεράς, θα σας παραινέσουμε να διανθίσετε κάπως το λεξιλόγιο σας κατά την επόμενη συνάντηση μας με άλλες δοκιμασμένες και πετυχημένες λέξεις όπως: «προβοκάτορες», «κουκουλοφόροι» ή την υπογραφή που επιλέξαμε για το κειμενο μας (βλέπε παρακάτω) κτλ.

 

Καμία αντισημιτική επίθεση ή απειλή να μη μείνει αναπάντητη!

* ακολουθεί το κείμενο που μοιράσαμε σε διερχόμενους 

[1] Το διευκρινίζουμε αυτό γιατί είδαμε εμετικό σχόλιο στο indymedia που έλεγε ότι πίσω απ’ τη δράση είναι το ΚΙΣ. Γνωρίζουμε καλά ότι ο αντισιωνισμός είναι αντισημιτισμός και ότι οι εβραίοι στοχοποιούνται με κάθε ευκαιρία και χωρίς κανένα ειδικό λόγο πέρα απ’ την εξολοθρευτική πρόθεση του αντισημίτη. Ε λοιπόν εξηγούμαστε ότι είμαστε συνειδητοί προδότες της χώρας μας και της ενότητητας των ελλήνων ορθόδοξων ομοφοβικών, ρατσιστών, δολοφόνων αντισημιτών. Και θα μας βρίσκουν απέναντι τους.

Μποϊκοτάζ, μια παλιά ναζιστική δράση που γυρεύει έλληνες σύγχρονους δράστες…

Ζούμε στην εποχή της ανόδου του ελληνικού εθνικισμού με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης∙ ζήσαμε πολλά μέσα στην τελευταία δεκαετία, με τυπική αφετηρία όλων των δεινών εκείνες τις απαίσιες μέρες εθνικής υπερηφάνειας των Ολυμπιακών αγώνων και των «άθλων» της εθνικής ποδοσφαιρικής ομάδας το 2004 – όταν ακόμη δεν υπήρχε χρυσή αυγή στη βουλή – και το πανελλαδικής εμβέλειας αντι-αλβανικό πογκρόμ της 4ης Σεπτεμβρίου 2004, δέκα χρόνια πριν ακριβώς, με τραυματίες και νεκρούς. Και ενδιάμεσα, είδαμε κι άλλα: στρατόπεδα κράτησης για μετανάστες, φυλακίσεις οροθετικών γυναικών, μαζικές προσαγωγές αστέγων και τοξικοεξαρτημένων, τοπικά πογκρόμ κατοίκων ενάντια σε τσιγγάνους, ξυλοδαρμούς ομοφυλόφιλων και πάει λέγοντας. Στην κορυφή αυτής της ιδιότυπης ελληνικής πυραμίδας στιγματισμού, κυνηγιού και εξόντωσης του ‘Άλλου’, στέκει σε θέση περιωπής ο ελληνικός αντισημιτισμός. Ο ελληνικός αντισημιτισμός ο οποίος σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα υπολογίζεται στο 69% των κατοίκων αυτής της χώρας (ιδιαίτερα αισιόδοξη εκτίμηση κατά τη γνώμη μας!).

Ο αντισημιτισμός αποτελεί το πάγιο μίσος κατά των εβραίων κατοίκων κάθε χώρας. Έχει ξεσπάσει σε όλες τις μεριές του πλανήτη με κάθε πιθανή βία και ένταση. Αγκαλιάστηκε, διαδόθηκε και αναπτύχθηκε σε μια κλίμακα χωρών που δεν είχαν καν εβραίους και πληθυσμών που δεν ήξεραν καν τι σημαίνει «εβραίος». Αλλά η μεγάλη διαφορά του αντισημιτισμού από κάθε ρατσισμό είναι βέβαια η εξοντωτική φύση του. Και αισθανόμαστε ότι δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε πάνω σε αυτό, εφόσον 70 μόλις χρόνια πριν έλαβε χώρα το έγκλημα των εγκλημάτων, το Ολοκαύτωμα όπου με συστηματικότητα και επιμονή εξοντώθηκαν 6 εκατομμύρια άνθρωποι με μοναδικό παράπτωμα τους αυτό της γέννησης τους ως Εβραίων. Παρά την ήττα των ναζί στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, ο αντισημιτισμός ως μίσος φάνηκε ότι δεν ηττήθηκε. Σήμερα σε εκατοντάδες χώρες στον κόσμο ξεπροβάλλει και πάλι. Στο στόχαστρο του, όμως, πλέον πέρα από τους εβραίους κάθε χώρας μπαίνει και το ‘εβραϊκό κράτος’, το Ισραήλ. Φορείς, δε, του σύγχρονου αντισημιτισμού δεν είναι μόνον οι νεοναζί αλλά λογής-λογής άλλοι, όπως βέβαια σε εξέχουσα θέση και η ευρωπαϊκή αριστερά.

Υποτίθεται, βέβαια, ότι όλοι αυτοί μιλούν έντιμα, για το «ιμπεριαλιστικό κράτος του Ισραήλ», το «κράτος-δολοφόνο» και άλλα τέτοια, ενώ στην ουσία αποζητούν απλώς την οριστική διάλυση αυτού του κράτους, του μόνου καταφυγίου των εβραίων ανά τον κόσμο απέναντι στις κάθε είδους αντισημιτικές επιθέσεις. Και άρα, έτσι, ζητούν «έντιμα» απλώς την επανάληψη του Ολοκαυτώματος. Το γεγονός ότι αυτές οι δράσεις εκπορεύονται από τη λίστα των δράσεων των γερμανών ναζί – Kauf nicht bei Juden, έλεγαν αυτοί! – δείχνουν ακριβώς ότι οι αντισιωνιστικές δράσεις αποτελούν πρόσχημα και στην ουσία επαναφέρουν τον εξοντωτικό αντισημιτισμό ως πολιτικό αίτημα των αριστερών αυτών οργανώσεων. Το γεγονός ότι αυτή τη φορά το μποϊκοτάζ των ελλήνων αριστερών στρέφεται ενάντια σε μια πολιτιστική παραγωγή, μια σειρά θεατρικών σεμιναρίων, δείχνει πόσο κοντά είναι το σκεπτικό τους με αυτό των νεοναζί της χρυσής αυγής που πρόσφατα είχαν επιχειρήσει να μποϊκοτάρουν αντίστοιχα ένα θεατρικό στο Χυτήριο. Μπροστά στην συνταρακτική αυτή ομοιότητα μορφής και περιεχομένου των δράσεων νεοναζί και ακροαριστερών, κάθε πρόσχημα όμως καταρρέει. Συγκεντρώσεις σαν τη σημερινή, που γίνεται έξω από το Ίδρυμα Κακογιάννη, για να σαμποτάρουν ή, όπως έλεγαν και οι ίδιοι οι γερμανοί ναζί, οι εμπνευστές τέτοιων δράσεων, να μποϊκοτάρουν τα θέατρα, τα προϊόντα ή σε άλλες περιπτώσεις τις ακαδημαϊκές κοινότητες που είναι εβραϊκής ή και ισραηλινής καταγωγής, δεν αποτελούν βέβαια παρά μέτρα διακρίσεων εις βάρος χιλιάδων ατόμων με μόνο κριτήριο την εβραϊκή και ισραηλινή καταγωγή τους.

ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΟ, ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟ!

τα παιδιά του Σόρος

• Δείτε επίσης το σχετικό βίντεο “Anti-BDS protest in Athens”