Ανάβοντας ένα κερί στη Δρέσδη και στην Αθήνα

Ανθρώπινη αλυσίδα κατά πορείας ακροδεξιών

Μεταξύ μνήμης και «εξορκισμού» των νεοναζί η επέτειος του βομβαρδισμού της Δρέσδης

εφ. Τα Νέα, 13 Φεβρουαρίου 2012

Εκατοντάδες πολίτες έξω από την περίφημη Frauenkirche / © AP 2012 Uwe Meinhold/AP/dapd

Την μνήμη των θυμάτων του Δευτέρου Παγκοσμίου και του καταστροφικού βομβαρδισμού της Δρέσδης από τις συμμαχικές δυνάμεις τίμησαν οι κάτοικοι της πόλης -με ιδιαίτερη, φέτος, επαγρύπνηση για την επέτειο που παραδοσιακά βγάζει στους δρόμους τους νοσταλγούς του Τρίτου Ράιχ.

Η φετινή περίσταση είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη, καθώς η Γερμανία δεν έχει συνέλθει ακόμη από το που προκάλεσε η αποκάλυψη πως συμμορία νεοναζί δρούσε σχεδόν ανενόχλητη τα τελευταία χρόνια.

Τη Δευτέρα, οι κάτοικοι της Δρέσδης διαμαρτυρήθηκαν κατά της πορείας των νεοναζί με μία ανθρώπινη αλυσίδα μήκους ενός χιλιομέτρου κατά μήκος του Έλβα. Στην πορεία των νεοναζί συμμετείχαν περίπου 800 άτομα, σύμφωνα με τη faz -αρκετά λιγότερα από όσα φοβόταν η αστυνομία, που είχε επί ποδός περίπου 6.000 αστυνομικούς ώστε να μην υπάρξουν συμπλοκές των νεοναζί με τις αντισυγκεντρώσεις.

Οι περισσότεροι κάτοικοι βρέθηκαν, όπως κάθε χρόνο, στο κέντρο της Δρέσδης με κεριά στα χέρια κατά την «πορεία πένθους». Στις 21:45, την ώρα της πρώτης βόμβας, η καμπάνα της Φράουενκιρχε χτύπησε πένθιμα και οι 13.000 κάτοικοι στους δρόμους σίγησαν στη μνήμη των θυμάτων.

• Ένα κερί για το “Αττικόν”. Βράδυ Δευτέρας 12 Φεβρουαρίου 2012 στην Αθήνα. Πολίτες συγκεντρώθηκαν έξω από τον ιστορικό κινηματογράφο που παραλίγο να καεί ολοσχερώς. Στιγμιότυπα από μια συγκέντρωση ενάντια στη βία του παρόντος που στρέφεται με καταστροφικό μένος ενάντια στην ιστορία μιας πόλης. Πότε θα μιμηθούμε τη μαζικότητα των κατοίκων της Δρέσδης;

Φωτογραφία του Λεωνίδα Τούμπανου / Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.fwtografia&id=1330

Φωτογραφία του Λεωνίδα Τούμπανου / Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.fwtografia&id=1330

 Μπορείς να διαφωνείς ή να συμφωνείς με το Μνημόνιο. Να το θεωρείς καταστροφική λύση ή ως τη μοναδική επιλογή που σου έχει απομείνει. Αλλά δεν μπορείς σε καμιά περίπτωση να πιστεύεις ότι η επιστροφή στη βαρβαρότητα της βίας αποτελεί λύση. Τελεία και παύλα. Αυτή είναι μια διαχωριστική γραμμή που διακρίνει μια κοινωνία από μια αγέλη λύκων. Αν δεν το καταλαβαίνουμε, λυπάμαι αλλά είμαστε μια καταδικασμένη χώρα. (Σήφης Πολυμίλης, «Επαναστάτες» και μπαχαλάκηδες…, εφ. Το Βήμα, 14-02-2012)