Trafalgar Square, London, 21st August 2011. Πηγή: http://richardmillett.wordpress.com/2011/08/22/lauren-booth-lebanon-jordan-and-egypt-must-liberate-jerusalem/
Trafalgar Square, London, 21st August 2011. Πηγή: http://richardmillett.wordpress.com/2011/08/22/lauren-booth-lebanon-jordan-and-egypt-must-liberate-jerusalem/
Οι διπλανές φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τον Richard Millett στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια του Al Quds Day (21 Αυγούστου 2011), μια εκδήλωση απίστευτου φανατισμού που οργανώνει κάθε χρόνο η Islamic Human Rights Commission με μόνο στόχο την αποθέωση της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, όπως και την απαξίωση του Ισραήλ. Το σοκαριστικό στις φωτογραφίες που αναδημοσιεύουμε δε συνίσταται, απλώς και μόνο, στα συνθήματα γενοκτονικού μίσους που αναγράφονται στις αφίσες που επιδεικνύουν υπερήφανα οι διαδηλωτές («Ισραήλ, οι μέρες σου είναι μετρημένες», «Το Ισραήλ πρέπει να καταστραφεί υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης» και άλλα τέτοια ηχηρά), αλλά και στο ότι αυτές οι αφίσες (ή τα μικρά αφρόντιστα σημειώματα) κραδαίνονται κυρίως από παιδιά. Ειλικρινά δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε τους γονείς που εθίζουν τα παιδιά τους στο μίσος, κατεβάζοντάς τα μάλιστα στην Trafalgar Square, προκειμένου να διαλαλήσουν την απέχθειά τους για ένα και μόνο κράτος.
Λίγες μέρες αργότερα, η Trafalgar Square θα γεμίσει με γαλανόλευκες σημαίες. Υποστηρικτές του Ισραήλ θα διαδηλώσουν όχι μόνο στο Λονδίνο, αλλά και στο Βερολίνο (27 Αυγούστου), όπως μάς πληροφορεί το grassrootreuter.wordpress.com, ένα από τα πολύ λίγα ελληνόφωνα ιστολόγια που αναρτά ανταποκρίσεις για πορείες και αντιπορείες υπέρ του Ισραήλ.
Στο δρόμο όμως κατέβηκε – και εξακολουθεί να κατεβαίνει – ένα μεγάλο μέρος τής ισραηλινής κοινωνίας που έχει απηυδήσει από την εξωφρενική ακρίβεια των τελευταίων ετών. Όταν, ωστόσο, πρόκειται για θέματα που άπτονται της ισραηλινής κοινωνίας, ο ελληνικός τύπος σωπαίνει. Τις καλύτερες ανταποκρίσεις, τις διαβάσαμε στο πάντα ενημερωμένο μπλογκ τού Γαβριήλ Χαρίτου – εξαίρετου γνώστη του Ισραήλ, ενώ τις καλύτερες αναλύσεις τις παρακολουθήσαμε στο Youtube, από τον δημοσιογράφο Ζαν Κοέν. Στην ιστοσελίδα του protagon.gr, ο Νίκος Μπίστης συνόψισε θαυμάσια τον ριζοσπαστισμό των ισραηλινών κινητοποιήσεων, υποδεικνύοντας, στην ουσία, το μακρύ δρόμο που έχει να διανύσει ακόμα η ελληνική κοινωνία:
Ο κόσμος στους δρόμους- χωρίς να ανοίξει ρουθούνι– έθεσε με επίταση την ατζέντα των κομμάτων του Κέντρου και της Αριστεράς ξεπερνώντας τις αμήχανες και πολυδιασπασμένες ηγεσίες τους. Το τι θα γίνει στο μέλλον είναι προφανώς άγνωστο, όμως τίποτε δεν θα είναι όπως πριν την ορμητική είσοδο του λαικού παράγοντα. Τίποτε εκτός από τους δημοκρατικούς θεσμούς που επιτρέπουν στον λαό και στις πιο δύσκολες στιγμές- και χωρίς αμφιβολία η κυβέρνηση Νετανιάχου- Λίμπερμαν- θρησκευτικής δεξιάς είναι μια από αυτές- να έρχεται αναίμακτα στο προσκήνιο και να ετοιμάζει εναλλακτικές λύσεις μέσα από την κάλπη. Μια απλή σύγκριση της ισραηλινής άνοιξης με την αραβική θα πείσει κάθε καλοπροαίρετο. Στην αραβική άνοιξη χύθηκε και χύνεται αίμα με αβέβαια αποτελέσματα. Ας ελπίσουμε ότι στο τέλος θα εδραιωθούν δημοκρατίες και ότι δεν θα προκύψουν στρατοκρατικά η ισλαμικά καθεστώτα. Αυτό όμως που είναι ζητούμενο για τους εξεγερμένους Άραβες νέους είναι δεδομένο για τους ισραηλινούς. Είναι η διαφορά ανάμεσα στην δημοκρατία και την τυραννία, διαφορά που ενίοτε την υποτιμούμε εθισμένοι να στηλιτεύουμε τα αρνητικά των δημοκρατιών μας. (Οι υπογραμμίσεις δικές μας)
Against antisemitism - Ενάντια στον αντισημιτισμό 