Αποστολή στη Γάζα: συνέπεια ή κουταμάρα;

της Χριστίνας Πουλίδου

4.7.2011

Τελικά, ίσως να μην είναι θέμα σκοπιμοτήτων, ελευθερίας της έκφρασης και ελευθερίας στη διακίνηση προσώπων και αγαθών – ίσως να είναι μια κίνηση αμεριμνησίας, που έχει ευγενή κίνητρα αλλά ενδεχόμενες βαρύτατες συνέπειες. Η επιμονή στην ανθρωπιστική αποστολή για τη Γάζα, σε μιαν εποχή που τα τύμπανα ενός πυρηνικού πολέμου ηχούν στην ευρύτερη περιοχή, συνιστά σοβαρή άγνοια κινδύνου, βαρύτατη αμέλεια και πολιτικό «αυτισμό».

Ας δούμε τα δεδομένα του ζητήματος: Μη Κυβερνητικές οργανώσεις απ΄όλο τον κόσμο αποφάσισαν να επαναλάβουν το εγχείρημα της Γάζας, που πέρσι είχε τραγική κατάληξη – την επιδρομή Ισραηλινών κομμάντος στο τουρκικό πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» και τον θάνατο εννιά τούρκων. Η μεταφορά ιατροφαρμακευτικού υλικού, ενός ασθενοφόρου και υλικού οικοδομών, είναι το πολύτιμο φορτίο που έχουν συγκεντρώσει και θέλουν να διαθέσουν στους Παλαιστίνιους. Ως εδώ καλά.

Το Ισραήλ όμως, στη συνέχεια της επιλογής του για αποκλεισμό της Γάζας, επικαλείται (καταχρηστικά) το (θεμιτό) δικαίωμά του στην αυτο-άμυνα και προειδοποιεί πως δεν θα επιτρέψει την προσέγγιση της Γάζας από θαλάσσης – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Σε μια σπάνια εκδήλωση ευελιξίας της εξάλλου, η κυβέρνηση Νετανιάχου αφήνει ανοιχτά δύο περάσματα προκειμένου να είναι εφικτή η δυνατότητα οδικής μεταφοράς του υλικού.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο protagon.gr.

• Διαβάστε, επίσης, τον αντίλογο του Ριχάρδου Σωμερίτη στο “Βήμα”: Γάζα: η διπλή ντροπή
• Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ανάρτηση του grassrootreuter: για το free Gaza movement update
• Ο κ. Ζαν Κοέν διερωτάται: “Πόσο βοήθεια είναι η βοήθεια στη Γάζα;”