Εκφοβιστικά ερωτηματικά

Γράφει η Άννα Φραγκουδάκη

εφ. “Τα Νέα”, 5 Φεβρουαρίου 2011

Είναι ακατανόητο πώς ένα σκεπτικό, ανησυχητικό γιατί πολύ επικίνδυνο, επανέρχεται σε αποφάσεις δικαστηρίων κατά την εκδίκαση υποθέσεων με κατηγορουμένους για το αδίκημα της διάδοσης ιδεών που καλλιεργούν τον αντισημιτισμό, τη μισαλλοδοξία, τις διακρίσεις και προτρέπουν στη βία.

Εμφανίστηκε (Μάρτιος 2009 στο Εφετείο και Απρίλιος 2010 στον Αρειο Πάγο) στις δίκες του Κ. Πλεύρη, κατηγορουμένου για βιβλίο του με αποτρόπαια περιεχόμενα, το οποίο, κατά Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου (που άσκησε «αναίρεση» στην αθωωτική απόφαση του Εφετείου), διαδίδει «ιδέες που δύνανται να πυροδοτήσουν εξάρσεις βίας, διακρίσεων, αντισημιτισμού και μισαλλοδοξίας». Το σκεπτικό της αθώωσης στις δύο από τις τρεις δίκες ήταν ότι οι κατηγορούμενοι «δεν» καταφέρονται κατά «των Εβραίων γενικώς» αλλά κατά των «Εβραιοσιωνιστών» ή του «διεθνούς Σιωνισμού».

Το σκεπτικό επανεμφανίζεται πρόσφατα σε απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, που δημοσιεύεται 19/1/2011 και, κατά το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, αφορά προ εξαμήνου εκδίκαση έφεσης κάποιου Ι. Χαραλαμπόπουλου με δικηγόρο τον Κ. Πλεύρη. Ο κατηγορούμενος είχε πρωτόδικα καταδικαστεί για το περιεχόμενο αντισημιτικών φυλλαδίων που μοίραζε στις παραπάνω δίκες του Κ. Πλεύρη και τα οποία κατά την πρωτόδικη απόφαση περιέγραφαν τους Εβραίους «σφαγείς και ανθέλληνες». Στο Εφετείο αναιρείται η καταδίκη και η αθωωτική του κατηγορουμένου απόφαση για άλλη μια φορά μετά τις δίκες του Κ. Πλεύρη αναφέρει ότι τα περιεχόμενα δεν αφορούν τους Εβραίους αλλά τους «Εβραιοσιωνιστές».

Η αδιανόητη διάκριση των Εβραίων σε «γενικώς Εβραίους» και Εβραίους που ο κάθε έλληνας πολίτης έχει ατιμωρητί δικαίωμα να αμαυρώνει δημόσια με ανατριχιαστικές ακρότητες καλλιεργώντας εναντίον τους μίσος και προτρέποντας στη βία θέτει ένα γιγάντιο ερωτηματικό στην κοινωνία. Τι σημαίνει και πώς είναι δυνατό σε διαφορετικά δικαστήρια να επαναλαμβάνεται ως σκεπτικό αυτή η διάκριση; Κι άλλο ένα εξίσου γιγάντιο και πολύ ανησυχητικό ερωτηματικό. Τι σημαίνει η διάκριση και πού μπορεί να οδηγήσει; Θα ήταν ποτέ νοητό ένας π.χ. προπαγανδιστής των βιασμών να αθωωθεί με σκεπτικό ότι δεν προτρέπει στη βία κατά των γυναικών γενικώς αλλά μόνο των «κακών» γυναικών;